alweer

 Deze dagen zijn voor wandelingen heerlijk. Als het niet regent, en zelfs als. Niet koud, dus ideaal. In de kinderboerderij kwam ik vrolijke dieren tegen. Zo vrolijk alsof ze uitstraalden de kerst overleeft te hebben. De kalkoen had het grootste woord. "Niks gevuld, ik loop nog steeds vrolijk rond". En ook het varken was scharrel blij. Kippen hadden zich beperkt tot het leggen van de eieren die geraapt waren. Hun aandeel was voorspelbaar en acceptabel. De geit had zich opgeworpen tot het leveren van de melk voor de kaas. Zo had iedereen zijn of haar steentje bijgedragen. Verantwoord en een opsteker voor de partij voor de dieren. Zo zal het niet alle dieren zijn vergaan. Jullie en ook wij weten wat er op tafel stond. En alles onder het genot van een heerlijk glas rode of witte wijn. Daarvan kun je veel hebben, zonder die steen op de maag van geslachte dieren. Heeft wel weer een ander gevaar, zeker als er nog een stuur vastgehouden moet worden. Ik zit te mijmeren rond vijf uur in de namiddag. Ik wilde het jaar met jullie doornemen, maar dacht ineens dat het misschien beter is een verhaal te verzinnen. Dat ik bijvoorbeeld naar de kinderboerderij gewandeld was. Heb ik niet gedaan overigens, dus of daar een kalkoen gelukkig rondloopt... geen idee. Maar weer schrijven over wat er allemaal moet, of zou kunnen. Ik had er gewoon geen zin in. En de wensen van een goed en gezond 2024 waren ook al vaak gebezigd door mij en vele anderen. Dus...fijn weekend allemaal. O ja, ben voorzichtig met vuurw...Ach doe maar wat. We zien elkaar vast wel met of zonder tien vingers... 

En de blog was van 28 december 2022, het enige dat veranderd is... is het jaartal....

vieren

 Is het een getal, of valt er wat te... Rond deze donkere dagen voor Kerst, word ik altijd een beetje melig. Ben ik geneigd om weer te schrijven dat het eigenlijk het hele jaar Kerst moet zijn. Ik moet er niet aan denken. En kijk naar buiten, er is geen energiecrisis. Nog nooit zoveel verlichting gezien. En ja, ook nog nooit zoveel excuses met de woorden: Het is led-verlichting hoor. Maar rond de Kerst kijken we meer om naar elkaar. Dat gebeurt elk jaar weer. De daklozen, de vluchtelingen, mensen die het minder hebben. En ook al is dat vaak maar tijdelijk, het is hoopvol. Vooral als we weer aan het begin staan van een nieuw jaar. Alweer 25 jaar gelden dat we toasten op het jaar 2000. Wat gaat de tijd toch snel. Bijna eenzelfde uitspraak van een tante die je een tijdje niet gezien hebt: "wat word je toch groot". Of zoals mijn moeder verbaast kon kijken als ik de boormachine gehanteerd had voor het ophangen van een schilderij. "Dat jullie dat allemaal kunnen", zei ze dan vol bewondering. Ze vroeg zich eigenlijk af waarom mijn vader dat niet kon. Die kon goed tuinieren, maar een boor of hamer...liever niet! Soms denk ik nog wel eens, wat als ze nu zouden leven, met tik-tok, of gewoon met een computer in plaats van een Remington typemachine. Geen Tipp-Ex maar backspace. Back wat? De ontwikkelingen van de laatste jaren proberen we nog bij te benen. Er komt ongetwijfeld een moment waarop ook wij afhaken. Maar eerst maar eens 2024. Laat de lampjes maar branden het is maar led en het brengt wat licht in deze duistere...(ik ben melig).

zomaar een kort spelletje

Dat deden wij best vaak. Ook met onze kinderen. Het kopen van huizen, stations, het kon allemaal. Soms werd er vals gespeeld, althans dat noemden we zo. Tegelijkertijd zeiden we met z'n allen:" Ach, het is maar een spelletje". Als ik bijvoorbeeld op een gunstige plek stond met mijn pion waardoor ik alle vier de stations kon kopen (ik had er al dire!!), moest ik vaak toevallig naar het toilet. Dat stak aan want daarna moesten er meer. Heerlijk want als iemand er niet was, dan kon je ongemerkt vals spelen. Onze kinderen waren snel afgeleid en de stations waren dan snel in mijn bezit. Heerlijk spel dat monopoly. In de EU vergadering gaat dat precies zo. Ik dacht ook eerst, ik zie en hoor niet goed, maar onze demissionaire premier lachte er zelfs om. De Duitse premier had Orban (die van Hongarije) vriendelijk verzocht even naar het toilet te gaan, waardoor zij de stemmingen voor Ukraïne's toetreding tot de EU snel konden houden. "Want", zo lachte onze premier, "wie er niet is, en geen vervanger heeft aangewezen, kan ook niet mee stemmen". Ook de EU is best een leuk spel.

Hij, onze premier, wilde deze week zelfs aftreden als demissionair premier. Kijk en dat spelletje speelt alleen hij.

lezen

 Het begint alle twee met een L. Lezen en luisteren. Het niveau van het eerste is schijnbaar laag in Nederland. Lezen we de kinderen nog voor? Verhaaltjes voor het slapen gaan. Dromen ze van, dus maar niet meer doen? Maar dromen kunnen de fantasie prikkelen. Want wat daar allemaal gebeurt en kan! Zijn de boeken minder interessant? Is whatsapp leuker? In ieder geval actueler. Zullen we de leraren meer betalen, helpt dat? Gaan we de lessen lezen verdubbelen? Het zijn allemaal pleisters die ingezet worden om oplossingen aan te dragen, en de schijn te wekken dat we het gaan oplossen. En dat gaan we niet. Lezen, en ook luisteren trouwens, is geen vast patroon meer in het dagelijkse maatschappelijke leven. Bij de vraag:" hoe gaat het met je?", is het wachten op het antwoord vaak niet eens meer een formaliteit. Het luisteren, aandacht geven doet veel goed. Als het maar latent in je zit. Vrijwilligers haken af, omdat er niet voldoende aandacht is. De oorzaak van pandemie was de versneller om af te haken. Kinderen zullen hoe dan ook aangemoedigd moeten worden tot lezen, van een boek en niet op de tablet. Werden wij aangemoedigd, is dan ook een relevante vraag. Nee, is het antwoord. Maar in die tijd werd de beschikbare tijd anders ingevuld. Televisie maakte ook toen al dat je minder buiten ging spelen. Het één verving ook toen het andere. Mijn moeder, ik hoor het haar nog zeggen: "Ga eens een spelletje doen, of een boek lezen...in plaats van die rot tv..." En toch ben ik uiteindelijk gaan lezen. Boeken die spannend zijn, of informatie brengen, die ik interessant vind. Om een of andere reden. Welke? Ik weet het ook niet eigenlijk. Misschien met Sinterklaas een boek geven... jammer is net geweest. Met Kerst dan?

mosterd

Franse of Hollandse, het ligt er een beetje aan of je van scherp houdt of niet. Maar na de maaltijd heb je er niks meer aan. Mosterd is soms onderdeel van het eten. Als je iemand vraagt, wat heb je gegeten vandaag, krijg je nooit het antwoord: mosterd. De link is snel gemaakt als ik vanmorgen uitgebreid wordt geïnformeerd door de krant welk stemgedrag Geert Wilders, en zijn partij, altijd heeft gebezigd. Hét voorbeeld van mosterd na ...enfin. Als je in de oppositie zit, is het makkelijker te roepen dat huren verlaagd moeten worden, het eigen risico: weg ermee en alle milieuzorgen afdoet met: is er niet, bestaat niet. Je hoeft bijna nooit te vertellen hoe dat dan betaald moet worden, en hoe het wel moet. Nee, belastingen gaan we ook niet verhogen. Waarom, is voor mij een voor de hand liggende vraag, laten we deze informatie niet zien vóór de verkiezingen? Was veel minder onderdeel van de vragen die voorbij kwamen bij de kieswijzer. De uitslag van de verkiezingen heeft ook direct invloed op het verkennen. Gelijk gedonder door iemand aan te wijzen, die niet verteld heeft in een fraudezaak betrokken te zijn, zegt veel over de zorgvuldigheid van de PVV. Ik weet, het heeft de schijn dat ik conclusies trek, terwijl het allemaal nog niet bewezen is. Maar de schijn is er wel, dat zorgvuldigheid geen vast onderdeel is van de PVV-politiek. Een beetje net als de mosterd na de maaltijd. En de Franse mosterd vind ik lekkerder dan de Hollandse, is minder minder minder scherp....

twee

Twee columns in één week. Er is aanleiding voor. Ik kan nu ook niet de verkiezingsuitslag maar gewoon negeren. En ik geef nu alvast iedereen het voordeel van de twijfel op wie dan ook gestemd is. Dat is namelijk democratie. Zo werkt dat. Nederland, althans velen, hebben gesproken via het bekende rode potlood. Onze wonden likken voor sommigen, de verbazing in het buitenland.  Het gebeurt gewoon. Iedereen heeft recht om zijn of haar stem uit te brengen. En dit is de uitkomst. Ik moet mij beheersen om niet te schrijven en dit is de consequentie. Een monsterzege van de PVV. Deze kiezers, PVV kiezers, willen geen sterker Europa, hebben niets met internationale samenwerking. accepteren dat Wilders even andere prioriteiten heeft benoemd. Vergeten dat in die lijst, die schijnbaar alleen in volgorde is gewijzigd, nog steeds willens en wetens tweederangs burgers gecreëerd worden op basis van religie of afkomst. Nederland uit Europa moet. Hij noemde ooit ons parlement een nep-parlement. Die de persvrijheid niet serieus neemt. Die openlijk aanschurkt tegen Vladimir Poetin. Hebben de twee miljoen stemmers op de PVV die afweging gemaakt namelijk: Dat wil ik ook?! Ik laat het antwoord schieten, iedereen mag er het zijne van denken. We moeten over schaduwen heen stappen en volgens Omtzigt moet het land wel bestuurd worden. Mijn motto: waarvan akte.

Wat is black...

Gewoon een koopjesweek noemen sommigen het. Andere vinden de woensdag belangrijker. Het verdeelt het land, zo goed hebben we het! Als je in staat bent om één week lang de tv en alle sociale media uit te schakelen, geen kranten openslaan, in bed blijven met alle dekens over je heen, dan loop je (gelukkig) heel veel mis. Miste ook (gelukkig) alle debatten. Die waren net zo talrijk als de aanbiedingen. Ik schrijf dit op woensdag de dag van de stemmingmakerij. Iedereen moet gaan stemmen. Daar begint de democratie, zoals zovelen beweren. Zodra ik wat moet, ga ik twijfelen. En twijfelen doen er velen. Zwevend noemen we dat. Waar gaat het naar toe? Ik schrijf dit op woensdag om 14:37 uur dan hoef ik geen commentaar te geven op de uitslag. De dramatische uitslag want dat wordt het. Dat weten we zeker zonder de resultaten te lezen. Coalitie heet die drama. Los laten wat we weken hebben verdedigd en geblaat. Compromissen en die gaan zover dat we bijvoorbaat al teleurgesteld zijn. Er gebeurt namelijk niks nieuws. Zo zit onze democratie in elkaar. Moet ik afhaken dan? Ik moet niks zoals ik al beweerde.

Ja misschien boos worden over het handjevol mensen die meeliepen in een vredesmars jl maandag. Blij was ik met degene die wel meeliepen maar verdrietig over het schamele aantal. Toespraken van Ukraïners, die weten namelijk nog wat oorlog is. Wij schijnbaar niet (meer)... maar wel black friday..

duur?

 De onderwerpen die relatie hebben met de Limburgse cultuur draven tussen alle ellendige berichten door. Je bent geneigd om ze voorrang te geven, het vrolijkt op. Is dat zo? Is de 11e van de 11e echt nog een volksfeest, of zijn ook hier verdienmodellen en bedrijfsplannen langzaam de ondergrond waarop ze gebrouwd worden? En allemaal onder het motto: "alles wordt immers duurder!" Het bezoeken van theater is in veel gevallen verheven tot een elite uitstapje. Onbetaalbaar, en hier heb ik het niet alleen over de mensen in de bijstand. Als je tijdens het eerste carnavalstreffen €3,40 vraagt voor een (plastic) bekertje bier. Ik weet niet of dat wel de lading dekt van dat "alles immers duurder wordt". Don Kiesjot opent met een nieuwe carnavalskraker met als titel: "dat willen veer neet!" (dat willen we niet!) Dat zou ook kunnen gelden voor al dat "alles-wordt-immers-duurder" geneuzel. Plezier brengt het feest, en ook voldoende jeugd. Hebben die het geld dan daarvoor, of compenseren ze dat met de hoeveelheid?  Ik heb geen idee, ik was er immers niet bij. Er zal ongetwijfeld een bureau worden gevonden die daar onderzoek naar gaat doen. Betaald door de organisatie, die daarmee het bedrijfsplan weer met kosten moeten verhogen. De gevolgen laten zich raden. Cultuur wordt onbetaalbaar? Nee, want er zijn genoeg kleine theaters die oog hebben voor het betaalbaar houden van de voorstellingen. En het hoeven niet altijd de van Veens te zijn die je een heerlijke avond bezorgen. Ik ga ze niet opsommen, je weet ze vast en zeker te vinden. Geniet van cultuur, want het helpt om evenwicht te brengen in waar we mee worstelen...bij mij in ieder geval wel. En vaak kun je ook hiervoor, naast benzine, beter de grens over gaan. België is een cultuurlievend land én betaalbaar. Alleen de weg er naar toe is minder. Geld moet ergens vandaan komen.Trouwens, Sinterklaas komt vandaag, vlak voor de verkiezingen, toeval?

omgekeerd

 Het advies: geen mobieltjes meer in de klas. Ook de basisschool leerling moet eraan geloven. We leren de ouderen in de bibliotheek hoe om te gaan met digi-d, en alle digitale vooruitgang van de overheid. Ik vroeg mij af of er onderzoek gedaan is waarom deze hulp nodig is? Is het misschien ook niet zo'n begrijpelijk softwarepakket wat ze aanbieden. Is de vraag relevant waarom schijnbaar kinderen hun mobieltje raadplegen in plaats van de les te volgen? Volgens "de kennisrotonde", die dat laatste onderzocht, is het ook zo dat vier van de tien scholieren vanwege hun telefoon, minder tijd besteden aan huiswerk. Hoe gaan we dat nou weer oplossen? En het is een advies, dus scholen mogen zelf bepalen of ze dit gaan handhaven. Dat zal best nog een klus worden, handhaven. En hoe dan om te gaan met een smartwatch, want als die om de pols blijft... Verbieden is van deze tijd, handhaven vaak onmogelijk. Maar onderzoeken blijven hot. Ik begreep nooit waarom er niet verder onder(ge)zocht is bij onze prins Bernhard, naar het bekende document dat gewoon in een lade lag. En dan het Prins Bernhard cultuurfonds. En het feit dat de naam wordt veranderd in cultuurfonds, is waar het sowieso alleen maar omging, culturele ondersteuning. Hadden we de prins al lang niet meer voor nodig, toch? Je leest mijn column over dit soort onderwerpen omdat ik geen idee meer heb, wat ik moet schrijven over de Palestijnen en de Israëliërs, over Soedan, Ukraine, Congo, jullie? Vrede? Er zijn te weinig handhavers...

bladzijden

 De eerste vier kan ik eigenlijk overslaan in de krant. Maar ik kan dat niet. Het is dan alsof je de mensen die daarin een plek krijgen, overslaat. Ook al kan ik er weinig aan doen, aan wat hen overkomt. De koppen komen binnen in letters en hoofden. En je wilt erin kunnen kijken. Wat bezielt hem of haar of het, om zo de dag gewelddadig door te brengen. Die gedachte houdt mij en velen bezig. Gisteren las ik: waar blijven de protesten? De marsen voor de vrede. Zijn we moe geworden? En weten we niet waar we voor strijden moeten. Strijden is hier wellicht het verkeerde woord. Dat gebeurt al teveel. Laat je stem niet verloren gaan, 22 november. Maar op wie dan te stemmen? Alle beloftes van vier jaar geleden komen weer net zo hard voorbij. Weliswaar pas op pagina 5, maar toch. "Oud zeer verdwijnt hopelijk uit de politiek", beweert Laurens Dassen van Volt. Maar Laurens, wat komt er voor in de plaats? De teleurstelling na het beloven, hangt nog steeds boven de problemen. De verdraagzaamheid staat onder druk. Ook de wereld, en ik maak het groot dat weet ik, zit aan zijn grenzen. Is er dan niks om je aan vast te klampen? Nou...op pagina 18 van dezelfde krant zie ik een paginagrote advertentie van "wakker dier". Ik ben gelijk wakker. Een oproep aan onze minister van landbouw om de motie "stop het proppen van de kippen" uit te voeren. "Wakker dier" roept:" Laat de kippen niet stikken!" Je moet soms prioriteiten stellen?! Ik was gisteren op een basisschool om het verhaal te vertellen over de mijngeschiedenis. Trof er zeer geïnteresseerde kinderen aan die ons, want ik was er samen met een koempel, het hemd van ons lijf vroegen. Er kwam geen einde aan. Dat geeft hoop. Onze kinderen zijn onze hoop. Vrolijk, vriendelijk en zwaaien toen we de klas verlieten. Een applaus. De koempel ging met een grote glimlach de klas uit. En ik volgde met een nog grotere...

bidden

 Het bidden is uit. Niet alleen in Nederland maar het verspreid zich nu ook al in bolwerken van de kerk. Polen, Oostenrijk de kerken lopen leeg. Ik zie echter dat er op het voetbalveld steeds vaker gebeden wordt. Als ze op het veld komen maar zeker als ze een doelpunt hebben gescoord. Prevelen...uit dankbaarheid dat iemand geholpen heeft. Ze kijken naar boven, ook vast ritueel. Waarom? Ik zal het eens vragen. Als innovatief idee misschien een kerk bouwen in de kuip? Als je daar dan collecte gaat houden, ben je wel even bezig maar de opbrengst vergoedt veel. Je mag dan ook bekertjes in de collectebus of pong doen, het statiegeld is dan in ieder geval goed besteed en het bekertje veroorzaakt geen gestaakte wedstrijd. Het mes snijdt aan twee kanten. Die overigens steeds vaker gebruikt worden en niet om de kip te vierdelen. Supermarkten die nu nog messen laten sparen.. ik weet niet of dat nog een goed idee is. En de pepernoten zijn gelijk met de bladeren binnen gevallen. Sinterklaas moet nog komen, maar de kerstversiering is deze week al opgehangen in onze bruisende gemeente. Daar kan het straks niet aan liggen. En ik schat ook in dat er een wapenstilstand tot stand komt hoe dichter we bij Kerstmis komen. Dan wordt er geen grondoffensief meer voorzien. Dan gaan we met z'n allen naar de Intratuin ook al is deze er niet meer. De kerstboom moet worden opgezet. Wie verheugt zich daar nou niet op? En er is ook nog black friday, hoewel ik bedenk dat nu bijna elke dag  black is...

kiezen bij de tandarts

 Mijn tweede controle bezoek aan de tandarts leverde (weer) een gaatje op. Ik had er een maand geleden twee laten vullen en was toen al verbaasd. Ik poets mij een ongeluk. Volgens de tandarts ligt het niet aan minder goed onderhoud door mijzelf. "Je wordt wat ouder en dan...," Ik hoor dit te vaak en meestal heeft dat altijd financiële consequenties. Ook nu weer. Maar met gaatjes rondlopen is geen optie dus, kom maar op met die stopverf. En als je dan aan het wachten bent in de bekende wachtkamer, worden roddelbladen onderdeel van je tijdverdrijf. De Linda's en Story's, enfin u  kent het wel (is dat zo?). Je wil ze privé niet lezen maar hier... Zelfs onze vd Plas kom ik tegen. Nou ja of zij dat graag wil, staat er niet bij. Maar er is altijd wel wat te roddelen. Wat te denken van Marco Borsato. Maakte mooie liedjes en verder is hij al tot op het bot veroordeeld. Ik leg ze terzijde omdat ik gelukkig word gevraagd om mee te komen. Nog nooit gebeurde het mij bij de tandarts dat ik blij was dat ik in de stoel mocht plaats nemen. Een tandarts gaat aan de slag maar vertelt bijna nooit wat zij gaat doen. En al helemaal niet wat het gaat kosten. Of ik een verdoving wil? Ik heb geen idee wat het kost en als ik nee zeg ook niet wat de pijnconsequenties zijn. Het is een en al onzekerheid, maar ik moet kiezen. Onzekerheid is er nooit bij gevraagd schilderwerk of wat voor een klus ook. Ik weet wat het kost maar bij de tandarts....pijn doet het deze keer niet, alleen in de beurs...

Verdraagzaam

 Ik kreeg de mogelijkheid om aan onze politici een vraag te stellen. Er komt een dagelijks debat met lijstrekkers op TV, en er konden vragen ingezonden worden. "Graag breed op beeld opnemen", was eigenlijk de enige voorwaarde. Dat moest te doen zijn. Dus ik ga er eens goed voor zitten. Maar ik hoef niet zolang te zitten. Er is eigenlijk maar één prangende vraag die bij mij opkomt: hoe bevorder jij, politiek gezien, want ik kan zelf ook veel doen, de verdraagzaamheid in Nederland. En als het kan graag concreet?" En ik verstuur die per mail naar de NPO. Bijna op datzelfde moment hoor ik dat Hamas een pogrom uitvoert, en Israël de vergelding. Strijdende partijen die elkaar afslachten, wat een woord is dit maar ik kan het niet anders noemen. De Gaza afsluiten van elke levensbehoefte lijkt toch ook op etnische zuivering. Ik ben voor geen partij en al helemaal niet voor welke strijdende partij dan ook. Ik heb ook te weinig kennis van hoe diep dat deze onverdraagzaamheid zit. Aan het geweld zie je af: heel diep. Komt het ooit nog goed? Ik heb geen idee. Maar mijn vraag van verdraagzaamheid krijgt een andere lading bij het zien van de beelden. Mijn gedachten zijn bij de oorlogsslachtoffers aan beide kanten. Veel onschuldige burgers, kinderen... En gemeenten worstelen welke vlag, ben terughoudend dan maar, het is onverdraagzaam triest. Een vlag lost het niet op...welke dan ook.

altijd

 Er zijn in je leven altijd mensen, noem het vrienden. Jaren achter elkaar. Vandaag gaan we ze weer ontmoeten. De plek, hoe en wat, maakt al jaren niks uit. Enkelen organiseren dat, maar die hebben al jaren een makkie. Koffie, vlaai en een goed gesprek volgt vanzelf. In elkaar geïnteresseerd heeft de hoogste prioriteit. Er blijft weinig onbesproken. Natuurlijk worden er foto's uitgewisseld en natuurlijk vertelt iedereen wat hem ,of haar mankeert. En soms duurt dat wat langer, maar er is niemand die iemand onderbreekt. Politiek heeft een bescheiden plek. We worden allemaal een jaartje ouder, en dan krijgt dat in het algemeen niet meer de prioriteit die het ook niet verdient. Mijn column schrijf ik vlak voordat we elkaar treffen. Even kijken of we niks vergeten zijn. Peter en Danielle zijn zichzelf vergeten zie ik, zitten in Italië op ons te wachten. Soms gaat er wel eens wat mis. Ouderdom? of gewoon "nu is het soms.."

wachten

 Wachten is soms een beproeving voor geduld en begrip. Wachten gaat mij minder goed af. En de combinatie met geduld in de vorige zin, heb ik niet zomaar gemaakt. Ik word geduldig onderhouden door een "lopende tekst" op een groot beeldscherm in de wachtkamer van de huisarts. Dat maakt wachten wat aangenamer, denken ze. Een beetje, als op een lange vlucht over de oceaan, wat filmpjes kijken maakt strijdbaar tegen het afwachten totdat je er bent. In de omgeving van een dokterswachtkamer worden ook de nieuwsitems geprojecteerd, je moet toch wat. Zo merk je minder dat je afspraak, of liever gezegd die van je voorganger, behoorlijk is uitgelopen. Ik zie vaak, zelfs te vaak, voorbij komen dat Marco Borsato vervolgd zal worden. Voor velen al aanleiding om te constateren: schuldig! Ik heb geen idee, maar de tekst komt mij wel te vaak voorbij en ik zou willen roepen: nou weet ik het wel!. Het bevordert niet mijn geestelijke gezondheid en daar zit ik hier o.a. toch voor. Je hoort Marco niet meer, op geen enkele radio. Waar zit hij op te wachten?  Thuis gekomen ga ik vol geduld genieten van de mezen die het insectenhotel aan het slopen zijn. Met veel geduld en vol passie wordt elke strootje eruit getrokken en worden alle eetbare delen eruit gesloopt. Ik laat ze en constateer dat mijn geduld er ineens meer is, en het mij geen enkele moeite kost. Ik heb dus meer geduld dan ik dacht. Dieren halen misschien wel het beste in mij boven. Nu de partij nog...

Bieb

Ik lees met veel vreugde dat er weer een bibliotheek, althans een volwaardige bieb, komt in het stadsdeel Geleen. Dus geen leeskamer maar een echte, waar mensen elkaar ontmoeten en boeken vergeten worden op tijd terug te brengen. Zo'n prachtige plannen van alles wat wel pas na 22 november gerealiseerd gaat worden. Ik wijs nog even op de wet waarin werd besloten dat er in een straal van minstens 1000 meter geen koffieshop zou getolereerd worden nabij een basisschool. En dat er al minstens 30 jaar  twee floreren in ons stadsdeel op nog geen 100 meter van de basisschool Sterrenrijk. Zo mooi dat al die beloftes op enig moment gerealiseerd worden. Ik schrijf het omdat er veel plannen zijn en het lijkt dat partijen elkaar gaan vinden, bij de beschouwingen althans. Bijna niemand vertelt waar het van betaald moet worden en dat is in een economisch onzekere periode, lastig. Die vraag wordt namelijk na de verkiezingen relevant en dan komt er traditioneel gedoe. Keuzes maken, compromissen sluiten met de mededeling: "Dat kan nou eenmaal niet anders in ons land van polder en gesnipper!" Het verleden en heden aan elkaar koppelen gebeurde vanmorgen bij het onthullen van twee prachtige muurschilderingen die herinneren aan ons mijnverleden in Geleen. Een prachtig werk van twee kunstenaars, de een noemt zich Erwtje en de ander Nash, geen idee waar die namen vandaan komen overigens. Wat zij met een spuitbus kunnen is een voorbeeld voor allen die zomaar wat spuiten op blakend witte muren. Ik doe als uitzondering twee foto's toevoegen, een belofte die ik makkelijk kan waarmaken!

het wordt beter

 Ik lees langzaam maar voorzichtig de programma's van de nieuwe lichting politici en partijen. Voorzichtig, omdat voor verkiezingen de kilo zout vaak gehanteerd moest worden. En ook al doe ik alle moeite, ik constateer geen nieuwe wijn en nog oudere zakken. En ik wilde zo graag anders schrijven. In de programma's wordt heel veel beloofd wat we de afgelopen jaren niet voor elkaar kregen. Mijn korrel zout is gauw op. Gratis opvang, we gaan veel huizen bouwen en we gaan weer 130 km voorstellen op de autosnelweg. Vooral dat laatste doet mijn wenkbrauwen fronsen. De eerste twee gaan niet gebeuren. Is al heel lang de wens van iedere architect en bouwbedrijf. En dan heb ik het niet over degene die al jaren bij hun ouders blijven omdat...enfin je weet het wel. Droomwerelden. En BBB heeft geen doorrekening laten maken, want dat, zo beweren zij,  gaat alleen of het betaald kan worden. "Dan zeker wel zelf een berekening gemaakt", vraagt een gedegen journalist van het acht-uur journaal? Het antwoord is NEE en zonder enige agrarische traan. Dat zijn de nieuwkomers waarop we onze hoop hebben gevestigd. Christenunie komt met een wettelijke preventieplicht. Scholen en artsen moeten zich met leefstijl gaan bemoeien. Komt extra bij, want ze hadden schijnbaar volgens de Christenunie nog te weinig te doen... Rosanna Hertzberger beschrijft het in haar column treffend: "De fysiotherapeut moet zo ongeveer de hele dag het handje van de deelnemer vasthouden en de diëtist moet de lepel met groente fysiek naar de mond van de deelnemer brengen. En dan nog is het effect tijdelijk"  Jongeren moeten we gezond leren eten en de school krijgt hierbij een belangrijke rol (CDA). Zullen we eerst proberen de scholen vijf dagen per week te bezetten met leerkrachten? Is er voldoende realiteitszin om weer teleurstellingen te voorkomen en vertrouwen op te bouwen? Zal ik nog wat schrijven over Baudet..., nee. Vragen, verbazing bij mij en ik heb nog niet alle programma's gelezen. Gelukkig is het zomer in september...

de biecht en google

We leerden biechten in onze jeugd. Ik geloof niet dat de meesten nog weten waartoe het diende. Dus het waarom? Je vertelde gewoon,meestal in standaard zinnen, waarvan jij dacht dat het zonde betrof. Als ik het nou neerschrijf, vraag ik mij af wat de toehoorder, de kaplaan of pastoor, er eigenlijk van vond. Nooit teruggehoord. Maar makkelijk was het wegbidden van al die geprevelde verzinsels. Hup, twee weesgegroeten en je was weer clean. Hoe makkelijk was dat. Waarschijnlijk ook de reden dat naar de biechtvader gaan niet heel moeilijk was. De drempels waren die paar weesgegroetjes. Een peulenschil. In deze tijd bestaat de biechtstoel enkel nog voor de diepgelovige, als deze nog bestaan tenminste. Maar als je het goed bekijkt, bestaat die biechtstoel nog steeds, alleen in een andere vorm. Wie weet alles, of bijna alles van je: Google, of eigenlijk elke provider. En het lijkt of je toestemming geeft, maar het wegdrukken van al die vragen over cookies doe je bijna automatisch. Niemand, zo concreet durf ik dit te schrijven, leest elke keer alle voorwaarden over gebakken cookies, en bepaalt elke keer weer opnieuw wat gezien mag worden, of bewaard. De weesgegroetjes zijn vervangen door onbeperkt gebruik van het internet. Makkelijk, je hoeft niets te doen, alleen even klikken. En dat klikken had vroeger ook een heel andere betekenis... 

uitgepraat?

 Er komen veel nieuwe politici voorbij en je hoopt zo dat er ook echt iets gaat veranderen. Het vuur aan de schenen leggen, is al begonnen en elkaar niet laten uitpraten ook. Daaraan verandert helaas niks. Ik keek gisteren naar onze BBB voorvrouw met haar naar voren geschoven premierskandidaat Mona Keijzer. Jeetje wat een groene nagels heeft die Caroline, als daar geen stikstof in zit?! De vragen werden gesteld door Sven Kockelmann en Tijs van den Brink. En met name Sven is meester in onderbreken en niet uit laten praten. Zelfs Caroline kon hem niet in zijn hok terugzetten toen hij ook haar niet liet uitpraten. Dat is het grote voordeel van een interview in de krant. Er is niemand die onderbreekt. Ik las in NRC het eerste interview met Matthijs van Nieuwkerk door Karel Smouter. Ik was verrast en tegelijkertijd blij. Volgens mij heb ik zelden zo'n goed interview gelezen. Goede vragen en de antwoorden mochten er ook zijn. Maar dat vind ik... En vraaggesprekken zijn vaak ook wel herken- en voorspelbaar. Gewoon op straat iemand tegenkomen en vragen hoe het met hem is, of nee wacht hij vraagt aan mij hoe het is en stort dan gelijk zijn hele leed en leven over mij heen, zonder op mijn antwoord te wachten. Meestal geef ik geen antwoord op die vraag. Soms blijft het dan stil en dan weet je, iemand is echt geïnteresseerd. Of ik bel iemand eigenlijk wat vroeg op om een prangende vraag te stellen. Verontschuldig mij voor het zo vroeg bellen en dat de ander dan uitgebreid gaat vertellen wat hij al allemaal gedaan heeft vanmorgen en zeker niet meer in bed ligt... Communicatie is soms een wondere wereld. En voor Matthijs hoop ik weer dat hij zijn programma "Matthijs gaat door" snel weer oppakt. Een briljantje!

Het regent

Het zal niemand ontgaan zijn. Tenminste ons niet, want het water kwam door ons plafond waar het normaal niet mag komen, hadden wij afgesproken. De verandering van klimaat zien we dagelijks op de TV met bosbranden, modderstromen, enfin een duidelijk, oorzakelijk verband wordt steeds gelegd.        De-ver-van-mijn-bedshow was en is niet altijd de gedachte. Vooral bezorgd over de mensen die het betrof, en dan ineens... regent het in onze kamer. Komt het dichtbij, heel dichtbij. Dan een dakdekker vinden is een uitdaging. Maar die verhelpt het uiteindelijk (hopen we). Het blussen van de branden is een behoorlijk grotere uitdaging. Complete eilanden, natuurgebieden. En wanneer houdt dat op? Een vraag die ik schijnbaar makkelijk kan beantwoorden met: nooit meer! We lopen achter de feiten aan. En heb ik de oplossing? Nou voorlopig zal ik eerst het gat moeten dichten en daarna... ik denk het niet. Wie dan wel? Stoppen met het kappen van de regenwouden? Minder of liever niet vliegen? Schiphol is weer op het oude niveau, 28 miljoen vluchten dit eerste halfjaar, zelfs meer vluchten dan vóór de pandemie. We hadden gehoopt dat... Frans Timmermans dan? Volgens de bagger op Facebook niet. Ik ben pessimistisch, en hoop dat het snel weer verandert in optimisme. Opvallend is wel, dat je pas echt ongerust wordt, als het bij jezelf binnenregent. Maar Zandvoort loopt uit voor formule 1... maar wel de vraag of er regenbanden aan te pas moeten komen. Het cynisme viert hoogtij bij mij.

Kijken en dan woorden

“ Ik heb de zon zien zakken in de zee”, klopt niet. Want de aarde draait en de zon staat stil. Het blijkt een filosofische benadering te zijn, want degene die het zo verwoord zal het 'n zorg zijn. Je verwoordt wat je ziet. Lezen in een filosofisch tijdschrift prikkelt om anders te kijken. Interessant? Ik moest er wel even doorheen, omdat vaak de vraag opkwam en wat dan nog? Maar verder lezen levert toch altijd weer wat op. Ik wist bijvoorbeeld niet dat uit onderzoek (hoe doe je dat dan vroeg ik mij wel af...) blijkt dat de museumbezoeker gemiddeld 17 sec kijkt naar een schilderij, of wat er dan ook te zien is. En er wordt aangeraden minder te kijken in aantal, maar dan wel langer. Als wij musea bezoeken is er altijd een soort verzadigingsmoment. "Meer kan er niet in" roepen we dan gelukkig bijna in koor. Dus minder kijken, maar langer, je voorkomt dan kijkverzadiging. En soms gebeuren er bijzondere kijkmomenten. We waren ooit in het Bonnefanten in Maastricht. Eigenlijk toen het pas geopend was. De verf rook nog, en niet van de schilderijen. Zelfs steigerpijpen lagen nog een beetje gevaarlijk op de grond. Wij schoven die wat terzijde, dan zou er niemand over struikelen. Maar werden door een beveiliger vriendelijk doch dringend gevraagd de kunstwerken niet aan te raken... vanaf die tijd lopen wij met de handen op de rug door elk museum. Zoals voetballers in het 16-meter gebied. Museum bezoeken doe je zelden alleen. Vaak, eigenijk steeds vaker, worstel je jezelf door smartphone-houders die willen vastleggen wat ze gezien hebben. Ze kijken dan thuis naar wat ze gezien hebben? Datzelfde fenomeen zie je ook bij wielerwedstrijden. Ze staan uren te wachten op de renners en als ze dan eindelijk voorbij zoeven, leggen ze dat vast met hun telefoon. Voor wie? Soms klim je uren naar een prachtige hoogte en geniet daarvan, en vervolgens met een verrekijker te kijken waar je vandaan kwam.. Kijken is een kunst. Foto's maken ook. Kijken en foto's maken is verheven tot kunst van deze tijd...

keuze of reclame?

 Het komt wat weinig voor dat ik in deze column iemand help in het maken van een goede en verantwoorde keuze. Al weken worden we via de bekende reclame wijzer gemaakt hoe we onze spieren en gewrichten beter kunnen helpen. Zelfs onze trots Gullit beveelt het aan. Ik wil niet weten wat hij eraan verdient, maar ik denk geen betere spieren, en al helemaal geen betere gewrichten/ kraakbeen. Let op wat er gebeurt als je het radio, of TV-spotje weer ziet of hoort. Aan het einde, of soms vlak voor het begin (dan weet je nog niet dat de VitaePro reclame eraan komt), zegt een stem heel snel dat Boswellia serrata nog een lopende gezondheidsclaim heeft. Vertaald betekent dat: het is nog niet bewezen aan de hand van een evaluatie dat het helpt, daar wachten zij nog op,  maar...VitaePro is vernieuwd. Waarom dan niet in één keer een goed product is een relevante vraag, lijkt me. De vernieuwing zit in het stofje voor soepel kraakbeen/gewrichten. Er zit nu meer Boswellia serrata in,  geen 100mg (!veel hè) maar 125 mg. En Ruud beweert, ik citeer:" Het helpt mij gewoon!" einde citaat. Hij is zelfs ambassadeur. Wát helpt je gewoon Ruud? Dat spul, Boswellia serrata is een ingrediënt dat al honderden jaren in de Indiase geneeskunde wordt gebruikt, dat beweert VitaePro. En wat bewijst dat? Bewijzen geven zij niet. 

En nu mijn bescheiden advies, waarbij je vooral zelf de keuze moet maken... Bestel het niet. Of, en hoeveel het helpt staat nergens. Het helpt, zo schrijven ze als aanvulling op je voeding, juist met je spieren en gewrichten in gedachten. Ik verzin het niet zij schrijven het echt. Wat ze bedoelen...geen idee.

Je kunt ook een abonnement nemen en dat mag je gratis opzeggen... Niet aan beginnen, hoef je ook niks op te zeggen. Maar de keuze blijft aan jou...

nog meer of minder?

 Al eerder schreef ik over de leegloop uit de tweede kamer. Politici denken meer dan ooit aan: wat is het waard als ik mij inzet voor Nederland. Ik vat het even globaal samen, want elke afweging kan natuurlijk anders zijn. Ik geloof als je door bedreigingen en haat, via welk kanaal dan ook, geconfronteerd wordt, dat dit in ieder geval een logische afweging vraagt. Het valt echter op dat het er zoveel zijn. En ik weet niet of dit de juiste vergelijking is, maar hetzelfde zie ik ook terug in het meedoen, of afhaken in de vrijwilligers sector. Het lijkt wel alsof de pandemie hieraan ten grondslag ligt. Vanaf die periode kampen veel verenigingen met een tekort aan vrijwilligers. Maar ook leden zijn afgehaakt en niet teruggekeerd. Een beetje dezelfde vraag die boven kwam, toen we ons afvroegen hoe het kan dat we "ineens" zoveel vacatures hebben. Waar is iedereen gebleven, was een veel gehoorde verontwaardiging. En het lijkt niet te herstellen. Sportclubs, fitnesscentra, muziek en theater. En ik weet zeker dat ik niet alles heb opgenoemd. Cultuur zit vastgemetseld in mijn hart, en al heel lang. Ik kan een pleidooi schrijven wat theater maken met je doet. En dat in elke leeftijd, en ik spreek uit eigen ervaring. Dus laat cultuur toe in je hart, of het nou het bezoeken is van theater, of zelf op het podium staan. Voor jong en oud brengt het veel, heel veel....Meld je aan! En daarmee heb ik de komkommer van vorige week terzijde gelegd, want dit is heel serieus...

geld op straat...

Komkommertijd noemen we het, als er berichten opduiken waarvan de noodzaak om het te weten, ontbreekt. Krant zijn in deze dagen dunner. Je leest er makkelijker doorheen. Omzigt blijft de krant bezig houden en zeker het CDA. Van der Plas zou wel premier willen worden, ook dat was komkommernieuws, want ze was vergeten vliegangst te hebben en dat schijn je wel te moeten als premier, vliegen. Als ze met deze vooruitziende blik gaat regeren, was dat besluit misschien ook maar beter. Vakantiegangers in Italië waren blij met een reisverzekering. Dikke hagelstenen verprutsten het klagen over te warm. Restaurants gaan dicht vanwege tekort aan personeel, ook met ziekenhuizen dreigt dat. Maar als je zou mogen kiezen... Jongeren wordt verweten dat zij niet bereid zijn om in de weekenden te werken. Misschien toch eens kijken naar de verdiensten van al die jeugd in de horeca. Ik las gisteren een stijging van de winst van Unilever van 20 %. En tegelijkertijd dat de prijzen van de Unox, Dove en pindakaas met 10% zijn gestegen. Nu ben ik geen econoom, maar frons mijn simpele wenkbrauwen waarmee ik de winststijging kan verklaren. En ik zie al geruime tijd geen blikjes of plastic flesjes meer in de berm, of op straat. We gooien ze echter nog steeds weg, maar ze worden door "opruimers" verzameld en ingeleverd, Het is een lucratieve inkomensbron geworden. Afvalcontainers worden ondersteboven gehaald om te kijken of er geld in ligt. En dan laten we voor het gemak de rest ook maar buiten liggen. Een nieuw probleem. Zo, dat was mijn komkommer voor deze week...

gezondheid

 De zon schijnt, het is immers zomer. De temperaturen in ons kikkerland zijn aangenaam. Af en toe een bui en 22-23 is ideaal. Wij hebben een mooi klimaat, ondanks alle problemen. Want die zijn er natuurlijk. Het kan niet altijd zomer zijn. Het vertoeven op een terras is onze belangrijkste bezigheid. Die zitten vol. En de ober komt (te) regelmatig langs om te vragen of we al een keuze hebben gemaakt. Daar worstelen we mee: keuzes. En dat weet hij ook, dus vragen maar!. En als we de keuze hebben gemaakt, (te) vaak vragen of alles nog goed is. Hij bedoelt eigenlijk: potverdikke drink nog eens wat, want dat beïnvloedt positief mijn verdienmodel. Of zou hij echt geïnteresseerd zijn in ons wel en wee? We waren in Oostenrijk en we constateren dat het een Europees dingetje is. Ze vragen ook daar :Bei ihnen noch alles gut?" Bij de huisartsen vragen ze ook veel en soms te vaak. Er is een assistente tussen geschoven die geen of nauwelijks dossierkennis heeft. Gaat dus vragen stellen en voorstellen doen die bekend zouden moeten zijn en die al voorgesteld zijn. Hier ligt geen verdienmodel ten grondslag, maar is een structureel vreemde aanpak. Ze doen hun best, maar worden verkeerd geïnstrueerd waardoor er telefonische irritatie ontstaat. Jammer, want het zou wel een beetje kunnen helpen om de druk van de huisarts te verlagen. Misschien eens even stage lopen op het terras. Naast de vraag of alles gut ist bei ihnen zou ze tegelijkertijd de vraag concreter kunnen stellen. "En met uw cholesterol"

leegloop

Er is krapte op de arbeidsmarkt, het zal je niet ontgaan zijn. Uit de politiek komt er veel personeel beschikbaar. Er is een leegloop gaande. In het algemeen kun je de haat, waar die dan ook vandaan komt, en werksfeer als bijna algemene oorzaak aanwijzen. En er wordt naarstig gezocht naar vervangingen. De een na de ander haakt af. Krijgen we het parlement nog wel bezet voor november? Want dan moeten wij kiezen. En als er niks te kiezen valt? Kaag hoopt dat, vanwege de bedreigingen en haat, dit andere vrouwen niet afschrikt. Dat is misschien ook wel het probleem, dat je gedachtes hebt die bij voorbaat al niet reëel zijn. Is dat ook niet een beetje het probleem van de politiek in het algemeen? Het team "bedreigde politici" van de politie kreeg vorig jaar 1.125 meldingen, een record en twee keer zoveel dan in 2021. Weten we nog wel wat er echt aan de hand is? Even een voorbeeld? Als je besluit om reclame toe te staan voor alle gokgekke bedrijven en dat je je dan verbaast dat de gokverslaving toeneemt.. Je verbiedt vervolgens de reclame en laat de hele sportwereld afhankelijk blijven van toto, staatsloterij enz. De bekende boter. En nu staan we stil (en als het bevalt, schreef Loesje, dan houden we het zo!). Maar er is ook licht in de tunnel. NedCar gaat misschien toch weer auto's maken in 2026. Of dan alle werknemers weer terugkomen vraagt zich echter niemand af, of ben ik nou zwartkijker. Limburg is in de race voor de Einstein Telescope. Die moet hoogopgeleiden en techbedrijven lokken. "Er worden zaken geobserveerd en ontdekt waar we het bestaan nog niet van vermoeden", vertelt Stan Bentveldsen, directeur van het Nederlandse instituut voor subatomaire fysica. Een subatomair deeltje is een deeltje dat kleiner is dan het atoom, ik moest het ook even opzoeken, want die kennis had ik niet paraat. Hoe dan ook begrijp ik zijn uitspraak, ondanks dat opzoeken, niet helemaal. Althans ik probeer de zin ervan te begrijpen dat je op zoek gaat naar iets waarvan je niet het vermoeden hebt dat het bestaat. We kunnen straks de beweging meten, lees ik verder, van de gevolgen van een druppel die valt in het IJsselmeer.  Ik besluit met: waarvan akte...

aankijken...

 Ze kijkt me aan met haar een-oogige kogel. Ook wel een beetje verbaasd dat ik haar de laatste weken niet heb opgepakt. Ik heb haar niet geïnformeerd, vond niet dat het nodig was. Soms schrijf ik ermee als ik er zin in heb en nu was dat even niet. En we waren in hogere sferen op 2400 mtr in prachtig Oostenrijk. En er waren verhalen genoeg. Praten met Oostenrijkers levert bijna net zoveel stof op als in Nederland. De aandachtspunten zijn gelijk. Het lijkt wel op één Europa. Maar...dat is het zichtbaar niet. Mest wordt er nog gewoon gesproeid op het land, niks geen injectie. En stinken!! Koeien lopen er overal. Ook waar ze eigenlijk niet mogen komen. Staart omhoog en hup met die stikstof. Ik heb geen handhaver gezien. En ook de Oostenrijkers merken dat het leven duurder is geworden, dus wij ook. Maar geen geklaag, je gaat tenslotte uit eigen keuze er naartoe. En we hebben genoten. Van de uitzichten, om er te komen weliswaar diep in de buidel moeten tasten, dat dan weer wel. Wat blijf ik nou toch zeuren... Genoten daar gaat het toch om! Maar het was er wel veel drukker dan andere jaren. Tanken in Samnaun, een klein Zwitsers staatje vlakbij, tanken voor €1,41 per liter. Ik had geen jerrycans bij me anders.... Die waren overigens ook best prijzig.

De kogel van mijn balpen kijkt me boos aan en vraagt of ik het wel leuk heb gehad. Daar lijkt het niet op schrijft ze boos. Hou op met zeuren! De pen is uitgedroogd en schrijft niet meer. Waarschijnlijk van het warme weer, of zeur ik nou?

lekkere...

 Peter Pannekoek of is het nou PanneNkoek. Bij hem weet je het ook nooit. Hij probeert ons van de tv te rukken. Opstaan van achter de geraniums, nadat je ze water hebt gegeven. En dat allemaal met de vraag "waarom gaan we niet vaker?".  Hij doelt op het theater, ook in mijn ogen een prachtige plek om cultuur te snuiven. Dus ik wil vaker, heel vaak zelfs. Dan is bladeren door een van de dikke programmaboekjes het startpunt. En ik kijk ook even, beste meneer Pannekoek, naar wat het kost. Ik blijf kruidenier. En dan schrik ik niet altijd, maar wel steeds vaker. Het concertgebouworkest zou ik best wel eens willen zien en horen tegelijk. En ook Jaap van Zweden. Maar het goedkoopste kaartje is €34,50, en als ik iets vooraan wil zitten.... enfin niet voor iedereen meneer Pannekoek. Dus bij jouw vraag hoort ook een aanpak waarbij cultuur betaalbaar is én blijft. En ik schat in dat pandemie, zoals zo vaak genoemd, roet dan wel virus in het eten heeft gegooid. En theater brengt veel, soms voedt het op. Je kinderen meenemen naar niet altijd de voorspelbare voorstelling, dan mag je echt de beurs trekken. Dan is Jaap van Zweden niet haalbaar, zelfs onbereikbaar. Zelf theater maken voor en met kinderen brengt veel. Uit eigen ervaring zie ik wat het met jeugd en jongeren doet. Uit hun comfortzone en kwetsbaar, vaak en heel ontroerend kwetsbaar. Wat minder oorlogssteun en wat meer cultuur. Je kunt over deze zin eindeloos discussiëren, misschien eens in een betaalbaar theater?

Op de koffie

 De prijzen reizen de pan uit? Ik betaal tijdens het raceweekend maar liefst €18 voor een kopje koffie. Maar dan heb ik verder een prima uitzicht op de race vanaf mijn balkon, dus mij hoor je niet. De buren kijken vanaf hun enorme jacht vlakbij de bekende tunnel. En Max, hij zit weer in zijn bolide en gaat zijn wereldkampioenschap veilig stellen. Ik heb soms vreemde dromen merk ik. Hoe kom ik eraan vraag ik mij af. Monaco heeft nooit op ons lijstje gestaan. Ik ben er nooit geweest. Zo droomde ik ook dat Sigrid Kaag huilde op TV zonder tranen. Dat kan allemaal in dromen. Ooit zong ik een duet met Tina Turner. Ik werd er heel wakker van. En zij zong vals. Zo heerlijk ook om je dat allemaal te herinneren. En een Russische tank op het Leidse plein en geen huldiging voor de Ajax-vrouwen. Heeft niets met elkaar te maken maar zijn wel beiden bizar. Zo vernam ik, en dat was dan weer geen droom, dat de enquetecommissie Rutte gaat ondervragen mbt de pandemie. En dat gaat gebeuren in 2025. Ik weet zeker dat hij zich heel weinig meer zal herinneren. Mosterd na de bekende maaltijd. Over maaltijd gedroomd. Het is druk in de restaurants, je moet reserveren anders kijkt de ober je heel verontwaardigd aan. En het gaat slecht in Nederland. "Mensen die het niet kunnen betalen zitten hier niet", is dan het terechte argument. Kinderen gaan zonder ontbijt naar school. Op het journaal vertelde er een dat dit vooral kwam omdat ze te laat opstond. Haar vader riep haar niet op tijd. Ik droomde een wekker voor haar...

gitaar?

 Ik was er al een tijd niet geweest, maar woensdag gingen we met z'n drieën naar Keulen. Ons bezoek betrof Musicstore, een grote winkel met muziekinstrumenten. Ik vat het even gemakshalve samen, want ik doe de winkel geen recht als ik het hierbij zou laten. Het is echt een gigantische winkel met alles wat je je maar kan voorstellen, of zoals jullie willen, zou wensen op muziekgebied. Vier etages met o.a. gitaren, akoestisch, elektrisch en drumstellen, enfin veel, heel veel. Wij worstelden ons door dit walhalla heen en  dan een keuze maken: een uitdaging.! En er komt je niemand "lastig" vallen met de vraag: "is hier nog alles oké?" zoals dat in restaurants gebruikelijk is. Er komt je überhaupt (ook niet in het Duits) niemand lastig vallen, tot het moment dat je een vraag uitstraalt en dan zijn ze er. Dat doen die verkopers goed, heel goed. Een keuze maken met zo'n groot assortiment is, zoals ik al schreef, lastig. Je moet dan eigenlijk niet te lang rond kijken, want de twijfel slaat ongewild toe. Zelfs in het zoeken van een "ordinaire" tamboerijn was dat het geval.  En dan tot slot toch wat gut gemeinter Rat: Als je ooit moeite hebt met keuzes maken en je wil wat leren: Musicstore Keulen. Als je muzikant bent en helemaal gek van allerlei instrumenten: blijf er weg! En als je aan arme landen denkt... schrijf een column...en schaam me diep.

controle

 Onze zoon vroeg ooit eens aan zijn moeder: "Heb jij ook ogen op je rug?" Hij vond dat ze toch wel veel zag. En ach, ook wij controleerden wel eens onze kinderen, wie niet? Maar wij reden ze nooit na om te kijken of ze inderdaad naar een vriendje gingen. Maakten nooit hun schooltassen extra open om te controleren of ze wat aan het uitproberen waren. De kern van jong zijn, puberen is toch vaker: uitproberen! Roken, misselijk worden en  toch blijven  doorgaan want het staat ruig, komt mij wel bekend voor. Mijn ouders volgden ons tijdens een carnavalsfeest tot in de zaal waar we waren. Controle? In die jaren was dat nog de enige methode. Nu kun je vragen de lokatie aan te zetten in je mobiele telefoon en je weet waar ze zijn. In dat carnavalsfeest hadden wij als kinderen in de gaten dat onze ouders er ook waren. We hebben ze toen met de hele vriendengroep voorzichtig en langzaam  op de dansvloer ingesloten en gewezen op de bekende schoenen die ze vergeten waren te vervangen. De nabespreking heeft overigens nooit plaats gevonden. Vonden wij ook vooral onbelangrijk. Hoe kom ik ineens op die controle. Ik las  van Jeremy Daum, kenner Chinees recht, welke vormen de controle aldaar aanneemt. Een nieuwe spionagewet bepaalt iedereen verdacht. Zij geven volledige ruimte aan mensen die gezien worden als experts om elke dreiging te identificeren. Chinezen zijn bang dat zij geassocieerd worden met buitenlandse belangen. Wat zij ook ondernemen je bent verdacht. Ik probeer mij Rutte voor te stellen in zo'n klimaat...excuses helpen dan heel weinig. Ik houd ook wel van controle maar dan alleen medisch, en niet te vaak.

 

korte vrijheid

 Is wel fijn als je verder leest want de titel is voorspelbaar. En toch krijg ik er een ander gevoel bij als ik er over wil schrijven. Ik zie Zelensky vragen om meer wapens. Ik zie onze regering, Rutte voorop, toezeggingen doen. In ieder geval de suggestie wekken dat we gaan leveren. Granaten, F16 het gaat allemaal die kant op. Ik las ooit dat wapens niet de oplossing zijn voor vrede. En toch wordt vraag en aanbod heel dicht bij elkaar gebracht. Wij vieren 5 mei en herdenken 4 mei. Dat laatste doen we op veel plaatsen. En we zijn stil...muisstil. En op een of andere manier blijf ik verdrietig. Vloeien er zelfs tranen bij die stilte. Word ik ontroerd door een zeventien jarige die voorleest wat ze allemaal niet wist. Een zin die bij mij lang blijft hangen. In het Duits zeker: Wir haben es nicht gewusst. En de Duitse variant van: nooit meer! Nie wieder! Ik hoor het veteranen fluisteren en ik hoor het mijzelf ooit zingen. "Der nie-wieder-Krieg" die er is en altijd zal zijn. Altijd! als we wapens blijven leveren aan strijdende partijen. 

kraai

 "Zwart ben ik en zo zie ik ook de wereld om mij heen", hoor ik de kraai krassend roepen naar de eekhoorn. Die laatste hoorde zijn gekraak nauwelijks. Hij was net bezig zijn zo goed verstopte noot weer te vinden. In zijn gedachte is sterk verankerd: wie wat bewaart... Overal aandacht aan geven denkt de eekhoorn kan ook niet en wat kan ik beïnvloeden? De eekhoorn is management onderlegt. Maak je druk wat je kunt veranderen en anders: Leef! Maar de kraai blijft maar krassen, tot irritatie van ook de ekster. Die kleurt zijn vacht zwart en wit en was ooit inspiratiebron voor het prachtige nummer van Frank Boeijen. Weet hij zelf niet maar hij gedraagt zich er wel naar. Beetje opschepperig en arrogant, zoals je wil. Ook altijd misbruik maken van de verstopkunst van de eekhoorn. Logisch dat die nog steeds aan het zoeken is. De ekster heeft die noot allang gekraakt. Dieren gunnen elkaar ook niet zo heel veel, merk ik. En aan die partij voor hen, hebben ze weinig. Die helpen alleen mensen en noemen zich dan partij van de dieren. Ik las in een column van Eva Meijer dat zij een Roemeens hondje had geadopteerd, opgehaald op Schiphol en zonder vertraging. Ze noemde het hondje vluchteling. Ook prioriteiten stel je zelf. Waarschijnlijk gaat Ongehoord Nederland er een reportage van maken met als titel: wat doen we met vluchtelingen, laten we ze buiten slapen of vangen we ze op? De partij van de dieren sponsort.

druk

 Het is gebruikelijk als je iemand lange tijd niet gezien hebt de vraag te stellen: "Hoe gaat het met je?" Als iemand dan antwoord met: "goed!", ga je twijfelen. Het gebruikelijke antwoord is immers: "Druk!" En meestal drie keer herhaald. Ik hoorde altijd in mijn werkzame leven dat de drukte die je suggereerde je zg. eigen-schuld-dikke-bult was. Agenda beheer jezelf. Jij maakt de afspraken en bent dus ook de enige die NEE kan zeggen. Deze week vertelde mij een werkende dat deze weken wel lastig zijn, met zoveel vrije dagen... Dus niet goed dat je veel verplichte (gelukkig zou ik haast zeggen) vrije dagen moet nemen. Dan moet alles in een nog kortere tijd gepropt worden. Als je met pensioen gaat, vraag je jezelf wel eens af: Hoe heb ik nog ooit kunnen werken? Herkenbaar? Voor mij voldoende reden om eens op een bekend rijtje te zetten wat ik allemaal doe. En ja hoor...ik vraag mij af hoe ik ooit... Agenda is je eigendom. Plannen een kunst, ook als je gepensioneerd bent. Overigens zijn de komende vrije dagen, echte vrije dagen. We plannen dan leuke dingen. Net alsof we echt vrij hebben zal ik maar zeggen, dan kan dan ineens wel. Ook herkenbaar? De krant lezen gaat nog gemoedelijker, koffie drinken vaker.  En als we nog iets willen zeuren is het: Wanneer wordt het in godsnaam lente? Ook herkenbaar?

kleurrijke taal

 Het journaal eindigt nog altijd met "te koud voor de tijd van het jaar". Iets wat de rayonhoofden graag zouden willen horen in de maanden januari en februari. Het komt er maar niet van en misschien wel nooit meer. Het allermooiste voorbeeld van lente is onze nationale trots: de Keukenhof. Nu de Floriade de pijp aan Maarten heeft gegeven, omdat het allemaal te duur werd, is de Keukenhof genieten. Wij trakteren ons op kleur, en ook de massaal vierende buitenlandse gasten lopen traag en likkebaardend langs voorspelbare tulpen, klompen en een molen. Mooier kunnen we het niet malen. Vorig jaar wilden wij dat ook weer eens zien. Dus planden wij met vrienden een paar dagen bollenvelden in combinatie met onze nationale trots. Het boeken in een hotel kon gelukkig met gratis annuleren, want we wilden wel een beetje lekker weer. Een beetje warmer voor de tijd van het jaar. We maakten gebruik van de annulering en verplaatsten ons bezoek 2 weken later. Het weer was meer dan verwacht, zelfs voor de tijd van het jaar. Opgewonden van de aanstaande kleuren die we zouden bewonderen, en het fototoestel opgeladen bij ons, reden we naar de Keukenhof. Gesloten... GESLOTEN? Door de annulering viel onze volgende boeking precies één dag na de sluiting van al die kleuren. Als pleister op de wonde zijn we toen maar een toertje gaan maken langs de bollenvelden. Maar die waren een week eerder allemaal gekopt. Geen bloem te zien... Was dat dom? Ja dat was dom, of moet ik nu zeggen minder slim? We gaan het overdoen, of moet ik zeggen opnieuw een poging wagen? Het weer wordt wel beter voor de tijd van het jaar! 

Paasgedachte

 Bestaat die nog wel? Is goede vrijdag nog wel goede vrijdag, ook in de letterlijke zin? Voor het vervoer in Nederland een meer dan goede vrijdag. Zo! 15% er bij in twee jaar, €1000 netto in een keer! En dan komt er een onderzoek wie dat zal gaan betalen. Ben ik nou erg betweterig als ik dat zonder onderzoek al weet? En ik zie dat een aansteker behoorlijk 't vuur op kan stoken zonder zelf aan te zijn geweest. We gaan netten ophangen. Kan iedereen gewoon blijven gooien, maar dan raakt het de spelers niet meer. De voorzitter van de KNVB wilde wel graag de klok 20 jaar terugzetten, toen was het nog gewoon voetbal kijken en plezier hebben. Ik wil wel een onderzoek doen om aan te tonen dat zij waarschijnlijk nog in haar puberteit zat, en niet helemaal besefte wat er toen allemaal gebeurde. Toen zijn we betonnen kanalen gaan bouwen rond het veld, zodat "supporters" niet meer het veld op konden. Het gooien was toen nog niet populair. En we gaan nu staken als iemand geraakt wordt. Ook het net? Ik doe er nog een schep bovenop en dat kost in deze goede week geen enkele moeite. We hebben al een aantal jaren de discussie of we de gewone man vuurwerk gunnen tijdens oud en nieuw. Nu moeten we voor de wedstrijd zien hoe de club de supporters sfeer brengt met rook en vuurwerk. De NOS noemt het sfeervol...We verbazen ons niet, dat de supporters dat overnemen en dan een beetje meer. Zoveel meer dat we soms een kwartier (ik maak een kleine schatting na onderzoek...) moeten wachten om de doelen weer te zien. Dus is stikstof een probleem? Laat aub al die koeien gewoon hun gang gaan. Ook de Paasvuren krijgen weer een kans, als het niet teveel waait. En ik hoor zojuist dat het niet gaat waaien en er mooi weer komt met Pasen, althans volgens Peter Kuipers Munnike (prachtige naam voor een weerman). Maar of hij mooi weer speelt, weet je nooit. Ik zal het onderzoeken.. Fijne paasdagen!

Parkstad?

 Dat onderzoeken mijn extra aandacht hebben, is wel duidelijk. Zo hebben drie adviesbureaus na grondig onderzoek geconstateerd dat de randstad wel heel veel aandacht krijgt. "Het verschil is schrikbarend en bovendien onwenselijk", zo schrijven zij in de eindconclusie. Het rapport heet: Elke regio telt. De overheid moet gebieden niet sterker maken die het al zijn. Het laat zich, zonder onderzoek, opschrijven welke gebieden dat zijn. En hier hebben we anderhalf jaar voor nodig gehad. Onze regering stelt de randstad voor de rest van het land. En voor Limburg gold dat vooral voor de Oostelijke Mijnstreek. Dat we het nog steeds zo noemen is ook wel bijzonder. Want alles wat we hadden is afgebroken. En niet alleen in de Oostelijke mijnstreek. Ook de Westelijke is behoorlijk tekort gedaan. Alles moest immers zo snel mogelijk verdwijnen van onze Uil, Joop voor intimi. Ik hoor het hem nog brabbelen: "Wat je niet ziet, is er ook niet meer"!  De schade van de mijnen, ja die is er nog steeds, is ondanks allerlei rapporten en meningen nog steeds niet afgehandeld. "Oude mijnstreek wordt het nieuwe Groningen" las ik. Volgens mij was de mijnschade al veel eerder, maar heeft nooit die aandacht gekregen. Misschien eens onderzoeken... Het stijgende mijnwater veroorzaakt allerlei risico's voor mens en milieu in de bekende regio's. Staatssecretaris Hans Vrijbrief (zo heet hij echt), van Mijnbouw en D66, wil nog dit jaar een regeling vastleggen. Een regeling die al in 2014 was afgesproken. Een zoveelste falen van een regeling die beloofd was. En dan blijft de vraag hoe deze er nu uit gaat zien, want dat blijft ongewis. En ook de kolen hebben, net als het gas, de Nederlandse economie er weer flink bovenop geholpen. Er is verdiend en niet zo'n beetje. Dat zullen we in 2024 gaan onderzoeken, met een conclusie die je nu al kunt opschrijven.

Laat in deze verdrietige tijd van het verlies van de Bie, Dr. Clavan een analyse maken van al die onderzoeksresultaten...hij herhaalt, hij herhaalt en hij...

in de klei

 Het schrijven over politiek kent altijd diverse kanten. Alleen al de emotie. We hadden familie uit USA op bezoek. Trump kwam diverse keren voorbij. Op hem stemmen? of zijn ideeën... enfin ik kan jullie alvast schrijven: we waren het oneens. En dat mag in dit land. Zo las ik vanmorgen een antwoord van staatssecretaris van Rij (ik schrijf maar even dat hij CDA kleurt) op de vraag: hoe hij naar de politiek keek en de begroting 2025,  rekening houdend met de politieke verschuiving? Ik citeer zijn antwoord in de NRC :"Het eerste jaar is niet beloond door de kiezers, terwijl iedereen vol aan de bak is gegaan. Energietoeslag, verlaging van accijnzen en BTW. Ambities geformuleerd over klimaat en stikstof. Het enige wat we misschien vergeten zijn, is ons af te vragen of we wel een samenhangend verhaal hebben. Kijken we ook een beetje achterom, gaat het volk nog mee? Nou daarin heeft de kiezer ons vorige week een signaal gegeven" einde citaat.  Het CDA is gehalveerd, een beter signaal kan ik niet optekenen. Dus je vergeet achterom te kijken en verwacht dat je beloond wordt. De politiek staat, ook in de USA, ver van "het gewone volk". Van Rij was op 29 jarige leeftijd al wethouder van Wassenaar. Misschien een verkeerde plek om te beginnen.                                                                                                                   Wij reden gisteren met "the Americans" door ons Limburgse land. Om een of andere reden kijk ik dan zelf ook anders tegen het heuvelland aan. Ik geniet (nog) meer van de heuvels. Het was groen en de kleur rook naar lente. Het wordt lente en die is gelukkig niet afhankelijk van welke politieke kleur dan ook.

sprookje voorbij

 Het is een bijzondere gave als je met een uitgestreken snoet een enorm verlies kunt mooi praten. "We zijn een partij van lange adem", citeer ik even Baudet. Waar hij die adem vandaan gaat halen, zou ik dan wel willen weten. Misschien moet hij als gast optreden in "Vandaag inside" en dat Gijp en Derks hem dan eens meer doorvragen dan dat ze bij Rutte deden. Wat een stel slappelingen met altijd een grote mond maar nu even niet. De borden staan nog langs de weg zwanger van allerlei beloftes die nu waargemaakt moeten worden. Ik ga verder niet in op de uitslagen, iedereen mag er wat van vinden. En pas oordelen als ze hebben laten zien wat het allemaal waard was. En vertrouwen? Jullie mogen het zelf invullen of onderzoeken. En er vinden weer veel onderzoeken plaats, nu of we de grens over zijn gegaan of niet. Het werd tijd dat wij ook eens een onderzoek gingen doen naar grensoverschrijdend gedrag binnen de muren van ons huis. We waren snel, en niet te snel, klaar. We constateerden dat er geen gewin te behalen valt door welk bureau dan ook. En daarmee niet zeggende dat er nooit een onvertogen woord valt, of er geen discussie is, ach waar niet! Liefde overheerst. Misschien wel teveel hoor ik iemand wroeten in gronden waar niets te wroeten valt. Ik hoor de ijscoman de straat in rijden. Ik haal een ijsje voor mijzelf en neem er ook een voor mijn liefde mee. Onze straat loopt over van liefde, want bijna iedereen staat bij de ijskar vrolijk te zijn. Moet toch geweldig zijn om ijscoman te zijn. Misschien iets voor Rutte?

sprookje

 Je bent eigenlijk al bevoordeeld doordat je een eigen huis bezit. Maar toch zie ik de laatste jaren met enige verbazing de ontwikkeling van de WOZ-waarde van ons huis. Digitaal komt het binnen en de gefronste wenkbrauwen maken er onderdeel van. In de vorige jaren waren onze bezwaren vooral dat ons huis, een patio, vergeleken werd met huizen die qua bouw en vorm volledig afweken. Dat had vooral te maken, zo schreef de verantwoordelijke (wie dat dan ook is...) omdat er weinig huizen van onze soort verkocht werden. Dat is bij deze waarde ineens anders, want de huizenmarkt was behoorlijk overspannen de afgelopen jaren. En die gespannen markt veroorzaakt ineens dat ons huis meer waard is?  Welnee, de rente stond laag en er waren velen die als wanhopigen overboden. Mijn huis oppervlakte, alsook keuken, badkamer enz. is niet veranderd. De bureaus die graag bezwaar willen maken, rijzen als paddenstoelen.., enfin is logisch in een tijd waarin geld het allerbelangrijkste is. En er valt wat te verdienen. Oprichters van deze bureaus ruiken dat geld, gedragen zich precies zoals de rijksoverheid. Nu wil staatssecretaris van Rij de rol van deze bureaus inperken. Voor alle duidelijkheid, hij bedoelt niet de rijksoverheid. Misschien is het ook goed nog eens kritisch te kijken naar de methode waarop de berekening van de WOZ is gebaseerd. En beste Marnix (mag ik zeggen want hij komt uit Limburg...) ik wil graag meedenken, dan hoef je geen duur onderzoek uit te voeren want zo moeilijk is het allemaal niet. En als je het met een beetje gezond verstand verandert, dan verdwijnen die bureaus vanzelf. Er valt namelijk niks meer te verdienen omdat de meesten het er mee eens zijn. Nu worden 4 van de 10 bezwaren gemiddeld met 9 % verlaagd. Tel uit je winst. En de verdienste van al die bureaus die bezwaar maken voor mij, komt weer bij de burger zoals het hoort. Soms is het leven een stuk simpeler dan je denkt...

nieuws

 Altijd moet het de eerste keer zijn. dat is op heel veel van toepassing. Nog nooit was het mij overkomen dat ik het journaal van welke tijd dan ook vroegtijdig uitzette. Het bericht van de condoom-rechtszaak was de aanleiding. En toen Studio Sport ging berichten over de wielrenner die een kat had doodgeschoten was het klaar. "Ik wist niet dat dit geweer ook dodelijk kon zijn", was het verweer van de wielrenner. Ik zou hem de rest van het jaar op doping controleren. Tijdens mijn studiejaren werden we aangemoedigd om naar het nieuws te kijken. Je moest immers weten wat er in de wereld speelde, en je moest er een mening over hebben. Anders was de maatschappijles erg saai, en je kon niet meepraten. Naar mate je ouder wordt, is het meepraten minder belangrijk. Natuurlijk weet je dat een oorlog plaats vindt, maar de in- en outs gaan meer aan je voorbij. Zelfs het doneren voor een aardbeving staat op losse groeven. De twijfel, of het allemaal wel goed terecht komt, groeit. Mannen als Erdogan, Poetin, maar ook Zelensky, zijn niet mijn vrienden. Moet dat dan? Nee, dat moet niet. De soldaten strijden. Meneer de president van Boudewijn de Groot kan zo weer op 1 binnenkomen. De president komt kijken naar de ellende en maakt alvast zijn excuses. Boeken worden herschreven. Dik mag niet meer dik heten. Dikkie Dik van Dick(!) Bruna bijvoorbeeld...kan echt niet meer. Ik heb nog eens kritisch naar enkele carnavalsliedjes geluisterd. "Sjeng oan de geng" is zeer vrouwonvriendelijk, want waarom alleen Sjeng?  Volgend jaar gaan meerdere klassiekers verdwijnen of zullen herschreven worden, voorspel ik.  Het einde is niet zoek, maar gevonden.

ruzie

 Ik wandel onder een enorme boom door en hoor gekrijs van jewelste. Een kraai heeft er een nest gebouwd. Het is een beetje vroeg om er nu al mee te beginnen. Ik schaar het maar even onder : de lente komt eraan. Ook de koolmezen zijn al druk in de weer. Het nest van de kraai is dus nog in wording. twee, nee drie eksters willen het nest overnemen. De kraai is het er niet mee eens. Logisch want hij zat er al. Hij verdedigt zijn nest met poot en snavel. Daar komt het overgrote gekrijs vandaan. Het is oorlog in de boom. Een ongelijke strijd, drie eksters tegen één kraai. En toch weet de kraai ze te verjagen. Het is zijn nest waar straks zijn jongen uit het ei kruipen. En hij was er het eerst. Of de eksters nadien nog pogingen gaan doen, kan ik niet verslaan. Naar boven kijken om het schouwspel te volgen, wordt een te grote belasting van mijn nek. En bovendien is het nest nog niet af. De kraai adviseer ik wel om niet te lang het nest alleen te laten. Eksters zijn onbetrouwbare vogels. Profiteren ook van door eekhoorns verstopte noten. Het zijn hele vervelende vogels. Bij een volgende vogeltelling, tel ik ze niet meer mee...

vastelaovend

 Als ik het schrijf, kijk ik ook naar beelden die verre van plezier brengen. Moet je dan wel... of toch maar niet? Is natuurlijk een relevante vraag. Maar dan kun je niks meer...!, is dan vaak het gehoorde excuus. Er is altijd wel wat met onze wereld. Lastig als je tot op het bot een carnavalist bent. En die zijn er nog steeds. Bij de jeugd wordt het wel minder, ook vaak gehoord. Ach je doet mee of niet. Ik noemde het al eerder geprogrammeerde lol, en als je daar niet van bent, wat is er mis mee? Toen ik nog onderdeel was van het werkende leven kwam ik vaak in het Zaanse, en dan werd mij standaard toegewenst dat ik niet teveel en te diep in het glaasje mocht kijken. Heb me altijd verbaasd over het beeld dat de Zaandammers hadden van de vasteloavend. Limburg kleurt rood, geel, groen, in de straten, cafés. Het heeft weinig invloed gehad op het storten van ons geld om Turkije en Syrië te helpen. En dan maar hopen dat het niet verdwijnt in de verkeerde zakken. Altijd datzelfde dilemma bij al die goedgevigheid. Mensen wil je helpen, maar de politieke leiders niet. Een regel die elke keer weer besproken en ontkracht wordt. En dan jaren later zie je dat ons geld, destijds voor Hawaï in 2018, niet echt goed is besteed. En waar is het dan? En dan gaat de bel van de voordeur en staat er een 12 jarige die ons vraagt of we nog lege flessen hebben? Het statiegeld wil ze storten op 555. Jammer, want wij hebben deze gisteren meegegeven aan de bezorger van AH. Dat bedrijf dat met droge ogen een miljarden winst gaat verklaren. Ze hebben het ook best moeilijk met de winstmarge. Met droge ogen, prijzen verhogen dus meer omzet is een logisch gevolg. Als je dan de prijzen niet verhoogd voor de consument (zeg maar je klanten) wordt de winst minder en dat had makkelijk gekund, toch? Ik heb er zelf gewerkt maar begrijp mijn werkgever niet echt meer. En het kind loopt teleurgesteld weg en wij doneren toch maar aan 555...

Eigenlijk

 De hulp is onderweg. We verzamelen moed, kleding, medicijnen eigenlijk alles waar we al veel langer veel te veel van hadden. Een ramp is nodig zo blijkt. Cynisch? Misschien wel, maar de wereld is wakker en gaat helpen. Aan de ene kant omdat de aarde schudt en aan de andere kant voorzien we de vechtende partijen van tanks, drones en een beetje moed. Een bizar beeld in een wereld waar we van alles van mogen vinden. Hoe dan ook staat 555 weer open. Eigenlijk hoeft het nooit dicht. Eigenlijk moeten altijd konvooien met hulpgoederen onderweg zijn. Eigenlijk de tanks ontmanteld. Eigenlijk.. maar dat bestaat niet. Noemde Erdogan ons nog niet zo heel lang geleden fascist. Zou hij er 's nachts wel eens van wakker liggen, na een nachtmerrie dat diezelfde fascisten nu komen helpen? En hoe hij in staat is om hulp van Cyprus te weigeren, omdat er al eeuwen een conflict suddert? En Assad? Gewoon hulp weigeren en konvooien niet toelaten?  Maar je moet positief blijven en verheugd zijn dat de wereld (ik gooi het maar even op een hoop) in actie komt. Mensen onder het puin vandaan haalt, levend en te vaak dood. Als de aarde schudt, gebeurt er heel veel. Youp vroeg zich af of je de almachtigen moet bedanken voor de zeven kinderen die nog gered zijn. Je krijgt geen antwoord Youp, en velen blijven in gebed. Eigenlijk voor zichzelf en soms helpt het nog ook. En vanmorgen valt gewoon weer de ochtendkrant op de mat met eigenlijk al heel lang hetzelfde nieuws...hoewel...het nieuws dat het betalingsbedrijf Ayden ruim 422 miljard aan betalingen heeft verwerkt in 2022, een stijging van ruim 40 procent ten opzichte van 2021 !! Laten we bidden dat de stijging doorzet...

liefde bestaat

 Soms neem ik de pen al op donderdag ter hand. Er gebeurde deze week zoveel waarover je een mening kunt hebben en delen. Knops als wapenlobby. Neelie Smit-Kroes die maar voorbij blijft komen. Tata-steel, enfin veel waarover je kritisch kunt schrijven. Ik liet de pen liggen en constateerde dat de inspiratie ontbrak. Op een zondagmorgen verandert dat ineens. Ik wandel door Heerlen en bewonder de murals op voorheen lelijke muren. En er zijn er veel. We drinken koffie op een plein waar de carnaval langzaam maar zeker een plek aan het veroveren is. Allerlei kleuren lopen over het plein. En tijdens de koffie zien we twee meiden elkaar lief houden. Het kan allemaal in ons land, en het beeld is zelfs wat ontroerend. Gedurfd zou je het kunnen noemen, want dat het geen vanzelfsprekende acceptatie afdwingt, weten we. Naast de prachtige en kleurrijke muurschilderingen maakt dit mijn zondag helemaal goed. Ik pak de pen en zij, de zichtbare liefde, verslaan Smit-Kroes.

het schip in...

Ons grootkind ( haar kleinkind noemen zou gezien haar grootte discriminerend kunnen zijn, voorzichtig dus) vertelde zonder blikken of blozen dat ze de klas was uitgestuurd. Ze had zitten kletsen. Had dat natuurlijk in haar ogen niet gedaan. Moest zich gaan melden, kreeg geen straf. Ik luisterde eigenlijk naar mijn eigen verhaal van vroeger. Ik dacht, er is niks veranderd. Ik had het ook nooit gedaan, maar werd ook de klas uitgestuurd. Vond het zelfs bij bepaalde lessen heel draaglijk zo'n straf. Heerlijk even alleen. Ook meldde ons grootkind dat ze wel eens in de hoek gezet werd. Ook toen herkende ik de vorm van straf nog steeds. Er is weinig veranderd in het onderwijs. Misschien ook wel het probleem. Naast kletsen en ander kattenkwaad vertelde ik haar, ook zonder die blikken of blozen, dat wij in de lessenaar, die had je toen nog met zo'n klep, duiven hadden verstopt. Ik schetste enthousiast het beeld toen die klep openging. Zij vond het heel amusant. De betreffende docent had moeite de duiven te vangen, tot grote hilariteit natuurlijk. Onschuldige grappen noem ik het. Boter op mijn hoofd, want voor die tijd... Pedagogen beoordeelden het uit-de-klas-zetten als niet goed. Je sluit iemand uit van het groepsproces. Erover praten is beter. Edith Schippers vat dat nu nog zelfs op als de beste methode. Iets niet goed gedaan, dan snel zelf opstappen. Als ik haar docent was geweest had ik haar allang de klas uitgestuurd. Maar ze is alweer op weg naar het bekende torentje...

grensoverschrijdend respect

 We werden één Europa. In een ander daglicht accepteerden we met veel landen tegelijk grensoverschrijding. Welkom zijn we en betalen veelal met dezelfde munt, en ook terug. We zijn blij, het is makkelijk. We hebben vrienden die allemaal hetzelfde willen. Hoewel dat laatste valt nog niet mee. Moeten we Chinezen even controleren voordat ze weer de musea gaan bezoeken? En doen we dat dan allemaal in Europa of toch maar weer individueel? Tanks leveren? Ineens is Duitsland de leider...Het duurt soms even. Zesendertig jaar geleden ging ik bij een recreatieve volleybalvereniging een balletje raken, of opgooien, dat weet ik niet meer. Het zijn vrienden gebleven. Twee keer per jaar zien we elkaar. En binnen één minuut interesseert iedereen zich in iedereen. Het begroeten is allerhartelijkst. Geen afspraken over "knoevele veer of neet" (omhelzen we elkaar of niet)? Met respect voelt iedereen aan wat de ander wil, zonder vragen. Met respect voor elkaar en hoe we ermee om willen gaan. Gaat vanzelf. Ik heb geen grensoverschrijdend gedrag opgemerkt. Enkel warmte en interesse. En ik ben blij. Het kan en het gebeurt. Tussen alle andere nieuws goed om te constateren. Vrienden zijn belangrijk, en je moet er wel wat voor doen met elkaar. Niets gaat vanzelf, hoewel rekening houden met elkaar in deze groep, gaat meer dan voortreffelijk. Grensoverschrijdend makkelijk.

meenemen of ruilen?

Soms geloof je niet wat je leest. Wat is er gebeurd?  Er is ingebroken in een kinderboerderij en voor het gemak noemen we die kinderboerderij 1. Er zijn twee konijnen meegenomen, of gestolen mag je ook zeggen. Het zijn Lola en Wipstaartje. Leuke namen voor konijnen, vind ik zelf. De verzorgers van deze konijnen zijn uit hun huisje, en dat zijn de konijnen nu ook ongewild. Ze zaten in mooi gemaakte ruime hokken en voelde zich thuis. In een boerderij verderop, die noemen we boerderij 2, is een compleet konijnenhok gestolen op dezelfde dag. Toeval?  Heeft een met het ander te maken? , vraagt men zich af. Ik ga voor toeval bestaat niet! Want zo'n dier moet wel een onderkomen hebben, gejat of niet.  Een paar dagen later blijkt Lola weer teruggebracht te zijn bij boerderij 1, maar... geruild voor een ander konijn. Door dezelfde dierendieven. Nu is Sneeuwvlokje, zo heet het konijn echt, meegenomen. Het brengt evenwicht in deze sneeuwloze tijd. Ik hoop dat de nieuwe eigenaar dat weet en ze niet naamloos in een hok stopt. Overigens is het vermoeden dat Lola is teruggebracht omdat het hok, dat verderop gestolen was, te klein bleek te zijn. Sneeuwvlokje paste beter. Ik denk dan,  je had ook een groter hok kunnen jatten. Nu zou ik graag willen weten, zijn die konijnen voor een lief kind en hebben de ouders geen geld voor hok en beest? Of is het een verlate Flappie-grap van onze afscheidnemende Youp? Ik tast in het duister en denk aan: "Knien in het zoer..." (had ooit een hok).

oordeel

 Dat er slechts 7% aan energie wereldwijd wordt opgewekt van de gehele behoefte aan energie. De gletsjers smelten, ook 's nachts als wij slapen. De waardering voor de overleden Paus groter is dan de actie die hij nam mbt het misbruik. Dat één dag wapenstilstand veel tekort is om bij te komen. Dat Erdogan een hele vreemde rol speelt in de voorgestelde bemiddeling. Dat de wijsvinger van Europa naar binnen gewezen moet worden. Dat energieleveranciers misbruik maken van het prijsplafond. Ik had mij voorgenomen precies zoals de Benedictijners: niet oordelen. Maar feiten mogen toch wel? Of oordeel ik dan toch?

Ik kom in tehuizen waar ik mensen met een beperking ontmoet. En die praten met elkaar. "Ik heb liever niet dat je aan mijn tafel komt zitten! Maar dat doe ik toch, trouwens gelukkig nieuwjaar!" We speelden twee liedjes van the Beatles. Ob-La-Di Ob-La-Da en Yellow submarine."Kunnen jullie ook andere liedjes van the Beatles spelen?" vraagt een bewoner. Wij: "Welke wilt U horen?" "Doe maar Ob-La-Di Ob-La-Da..!" De (mantel)verzorgers dansen met de bewoners. En de bewoners zingen mee. Uit volle borst. Wat een plezier geeft dat, ook voor ons als muzikanten. Muziek verbindt, overal, en dat weten we al lang. Ook op basisscholen, Maxima herinnert ons eraan. Maar we wisten het toch al lang?  Toch sluiten we de muziekschool, of oordeel ik nu weer?