frikadellen

Stel U voor. Er is een theatervoorstelling van omroep Max. Het betreft the Buddy-Holly-story.
De voorstelling begint om 15:00 uur. Logisch, want alle bezoekers die komen, zijn lid van omroep Max en...., hebben tijd zat.
De gemiddelde leeftijd is 70 jaar.
Het publiek is grijs en degene die het niet zijn, hebben ander haar gekocht via een kapper.
Bij het openen van de zaaldeuren stormt de massa naar binnen om hun plaats zeker te stellen.
Alle plaatsen zijn op nummer weggegeven, maar stel je voor, er zit iemand op mijn plaats.
Het is chaos.
De brillen worden opgezet, de kaarten geschud.
Het is een opstaan en plaats vergaan.
Rijnummers en stoelnummers, links en rechts worden door elkaar gehaald.
Brillen blijken van inferieure kwaliteit. Ze laten niet goed zien.
De zenuwen spelen op en het zweet breekt uit.
Uiteindelijk......, iedereen zit.
De voorstelling begint...... te laat.

Het eerste nummer werd ingezet;  Peggy Sue en, het was feest in de zaal. Er werd massaal meegezongen.
De stoelen bewogen en de grijze koppetjes ook. Het genieten der herkenning kon beginnen.
Een golf van tevredenheid door de zaal: Deze muziek bestaat dus nog steeds.
Een heel uur voelde de zaal,  dat de leeftijd eigenlijk best wel meevalt.
In de pauze was er een gratis kop koffie van omroep Max.
Het was wel dringen geblazen, want stel je voor....
Er was ook een klein opstootje.
Een zeventiger wilde een stuk mars in plaats van koffie en dat werd geweigerd. Met een zak vol onbegrip, verwerkte hij de pauze.

Het geheel van binnenkomen, deed mij denken aan een voorstelling van Najib Amhali, waarbij vooral jeugd het theater bevolkte.
Nou ja, men kwam, ging weer even weg en nam gewoon plaats op een stoel waar niemand zat.
Jeugd die het theater over het algemeen wat minder vaak aandoet,  bleek.
Wars van het feit dat plaatsen genummerd zijn en je niet zomaar even kunt gaan zitten waar je wil.
Ook hier chaos dus, want op het laatste moment komen de bezoekers binnen,  die weten dat hun plaats toch niet bezet is, zij hebben immers een genummerde plaats.
Ook mijn plaats blijkt bezet.
Het wordt een mierenhoop van verbaasde blikken en onbegrip. Een opstaan en plaats vergaan volgt en uiteindelijk begon de voorstelling ruim tien minuten te laat.


Thuiskomend van het theater maakten wij het ons makkelijk. Frietje halen bij de buurtsnack.
Het was een bezoek vol verbazing en nu eens niet vanwege de muziek, niet vanwege het uiterst duurzaam frituurvet of de magerste mayonaise onder de mayonaises.
Nee,  een pamflet waarin de snackboer een wedstrijd uitgeschreven had.
" Wie eet de meeste frikadellen in éen uur tijd, voor kinderen geldt een half uur, het inschrijfgeld 15 euri, eerste prijs bonnen ter waarde van 150 euro, te besteden in de snackbar" .
Ik geloofde het niet maar het gaat echt gebeuren.
Ik ben twee keer langs gefietst omdat ik het ook weigerde te geloven.....

Wie-eet-de-meeste-frikadellen...... Het is echt zo!

Ik ben blij als ik weer kinderen gewoon achter de wortelen zie zitten, of met een mobieltje of achter de computer of bij Najib Amali...

En de friet...was ineens veel minder lekker!

Jammer ORANJE

Is het U ontgaan?
Nee toch,  de hele week was oranje gekleurd, met ballonnen, vlaggen, toeters en bellen.
Ineens gebeurt er van alles waar we warm van worden, ook al is de temperatuur laag.
Geen gedoe, geen discussie over wat dan ook.


Niemand die HET FEEST heeft bedorven. Het liep als een trein. Ja, zelfs die liepen!

De overgang van koningin Beatrix naar onze nieuwe koning Willem Alexander.
Het buitenland moet wel vreemd gekeken hebben, hoe wij deze gebeurtenis beleven.
De gehele dag televisie en de journaals gevuld met allemaal hetzelfde.
We kunnen er niet genoeg van krijgen.
Ook ik doe er aan mee en zit te bedenken hoe ik deze column helemaal kan vullen met oranje.
Ik heb zelfs overwogen om te gaan zingen, maar dat gaat zo moeilijk op papier.

Amalia is nu kroonprinses, de prinses van Oranje, is U dat  ontgaan? Tuurlijk niet!
Ze gaapte spontaan en dat was wereldnieuws. Daar kan geen Syrië of Israel tegenop.

4 mei dodenherdenking. Die twee minuten, de koning, de dam,  bloemen door kinderen en een prachtig gedicht.
Het ontroert, mij in ieder geval wel.
Jammer dat we elk jaar discussie hebben ....wie we wel en niet moeten/mogen  herdenken op 4 mei.

Doe vooral wat jezelf vindt, zou ik zeggen.


Jongstleden zondag deden wij vooral waar we zin in hadden, heerlijk weer en genieten van een fietskunstroute rond de watertoren van Schimmert.
Ook opmerkelijk om te zien hoeveel mensen genieten van kunst in allerlei vormen.
En of je het mooi vindt of niet, het is genieten om te zien dat kunst meer is dan de door Wilders geblate zin, " linkse hobby".

Heel lang heb ik, en met mij velen,  me druk gemaakt over de verdwenen kunstwerken in onze stad Geleen. Jaren hebben ze in de magazijnen gestaan, verstoken van verbaasde blikken.

Mooder en kindj, maar ook Jonas.

En gelukkig ze zijn er weer.

We wachten nu nog op  "chemie"  van Piet Berghs.
Er zijn geruchten dat deze op de kop van de Annastraat terugkomt.
Ik ben benieuwd en kan niet wachten.

Als je niet in Geleen woont, weet je eigenlijk niet waarover ik het heb.
Hoe zal ik Geleen introduceren aan degene die onze stad niet kennen.
Ik doe een poging:

• Geleen heeft last van de crisis. Ja welke stad niet. Daarin onderscheiden wij ons niet meer van vele andere steden.
• Geleen heeft historie. De mijnen, ooit zelfs de modernste mijn van Europa, de mijn Maurits. Maar helaas we hebben alles afgebroken, er is nauwelijks iets wat nog op die historie wijst, jammer Geleen.
• We hebben een prachtig centrum met daarin een uitermate afwisselend winkelaanbod, jammer er staat teveel leeg.
• We hadden de eerste betaalde voetbalclub, Fortuna 54 met spelers als Wilkens, van der Hart en Bram Appel. Deze club bestaat niet meer, jammer want er moest gefuseerd worden met Sittard.
• De markt in Geleen, een waarlijk groente en fruitfestijn. Er staan veel kramen, leeg jammer.

Is er dan geen redding, kan het niet anders, beter?

Het licht staat op oranje dus het kan nog wel.
Huren omlaag, parkeergeld afschaffen en hup de stad bloeit weer.

Een brood kopen en dan moeten beginnen met 70 cent parkeergeld is een schande voor al die welwillende middenstanders, die de bloei van Geleen met alle krachten terug proberen te krijgen.

Oranje, bestuurders van onze stad , oranje..... zorg niet dat het rood wordt!

Trouwens over Oranje: Wie geeft eigenlijk de " oude " koningin Beatrix  een lintje?