skiën

Het opmerkelijke van vakanties is dat je op plekken komt die nieuw zijn. Of laat ik deze op z'n minst niet alledaags noemen. Wij komen er bovendien in de zomer terwijl, en ik schrijf hier over Oostenrijk, dit land bij uitstek wit probeert te zijn. En als het wit is, dan verdienen de inwoners hun brood volledig aan de toerist. In de zomer proberen zij wel het groen aantrekkelijk te laten lijken, maar alles wijst op wintersport.
En als er op de zoveelste kroeg "après ski" prijkt, wordt dat alleen maar onderstreept.
Op diverse plekken kunnen we genieten van de foto's, waarbij de drukte in de winter onvergelijkbaar is met nu: de zomer.
In de winter zijn pistes vol met glijders op latten. Sommigen zelfs op één plank, de snowboarders.
Er wordt ook meer dan ooit geanticipeerd op familie. Kinderen kunnen in klasjes alvast proeven (want het is meer vallen dan opstaan) aan de sneeuw. In de morgen worden zij afgegeven aan de opvang, die hen de rest van de dag bezig houdt, zodat pa en ma met een gerust hart de berg op kunnen en daarna weer af. Lastig wordt het je kind weer te vinden na een stevige après ski.
Het kan wel soelaas bieden, als je al langer genoeg had van een zeurende peuter. Na de nodige borrels kan het zijn dat je een ander kind hebt opgehaald dan die je 's morgens hebt afgegeven.

Je echtgenote die minder beschonken is, vraagt dan:"is dat ons kind?" Ook bij haar brengt de alcohol de twijfel naar boven. Enfin, wat er daarna gebeurt, laat zich raden: paniek (of net niet...).

Het land Oostenrijk is gek op de toerist, niet op de vluchteling, uit geen enkel land. Die heeft weinig te besteden en wordt zelfs met militair machtsvertoon ontmoedigd ook maar die richting uit te komen.

Niet welkom dus. Ook omdat vluchtelingen niet kunnen skiën. 

Het op vakantie gaan, is luxe. Of je dat nu met een tent, of caravan doet, vliegt, het blijft luxe. Voor kinderen die noodgedwongen thuis moeten blijven, zijn er pijnlijke vragen:"waar ga jij naar toe met vakantie?" Als kind "vergeet" je vaak de oorzaak en ontwikkel je je eigen smoesendoosje. "Mijn pa mag geen vakantie nemen van zijn baas, hij kan onmogelijk vrij nemen!" Onmisbaar op zijn werk, de beste smoes ooit. Vaders zelf hanteren deze ook als moeders wilde vakantieplannen ontvouwt, waar zij geen trek in hebben. En als vader en moeder gescheiden van elkaar leven is het helemaal eenvoudig. "Ze weten niet waar we heen gaan, kunnen niet kiezen."

Sommige kinderen houden niet van vakantie (kinderen met die smoezendoos) en zijn blij met de maand, waarin de school weer begint.

De kleuren wit of groen komen van de kleurpotloden, maar zijn geen uitnodiging tot de weelde die vakantie heet. 

Regelmaat staat al vanaf juli in hun nieuwe agenda.