kleur

 We rijden alles vermoedend op de A73. Alles vermoedend omdat we zien dat velen weer op pad zijn. En wij dus ook. We reden langs en tussen prachtige bermen. De klaprozen waren explosief, alsof ze samen met alle rijders wilden vieren dat we corona onder de knie hebben. En we zagen ook nog twee ooievaars in de wei staan, en een reiger. Je gaat met plezier de weg op. De natuur is weelderig aanwezig. Zelfs zonder dat je er naar kijkt, valt het op. Kleuren zijn belangrijk in de wat sombere tijden die achter ons liggen. Landen krijgen weer de kleur geel, ondanks dat oranje onze nationale kleur is, zijn we er blij mee. Vakanties worden voorbereid en de gemoedstoestand wordt er alleen maar beter van. En we genieten van het besluit van onze toekomstige koningin. Ik ben wel benieuwd waar dat teruggegeven geld naar toe gaat. Bij het CDA weten ze er wel raad mee.

Hou je niet van sport, dan worden het wat lastige tijden. Het voetbal, hoogspringen, surfen, fietsen en hockey met een stokkie, het komt allemaal in veelvoud voorbij. En praten, praten en voorbeschouwen. Dat laatste sla ik over, ook het geleuter achteraf. Hoe de bal zus of zo. Soms al een uur voor de aftrap en uren daarna met allemaal beelden die ik al gezien heb. En de analisten zijn de kenners, vinden vooral zijzelf. Ik ben geen kenner, maar wil genieten van de prestatie of de teleurstelling. Zo keek ik deze week naar hockey met een stokkie. Zou het niet heel mooi zijn als de vrije trap en de ingooi bij voetbal overgenomen zou worden van het hockey? Dat zou wat tijd schelen. Let eens op hoelang het duurt voordat een voetballer een ingooi uitvoert. En uiteindelijk na lang wikken en wegen dan naar de tegenstander gooit. Ach wat ben ik nu aan het doen....ook aan het naleuteren. Ik ga de natuur in,  hup genieten van  de bermen, genieten van de klaprozen. Ik gooi alle ramen open...

klappen

 Er is weinig voor nodig om je wenkbrauwen, eigenlijk alles, te fronzen. 

Het waar gebeurde verhaal waarbij ik de overheid vertegenwoordig: Ik bestel goederen en weet niet of ze wel geleverd zijn. Ik betaal toch de rekening. En merk dat er ook betalingen plaats vinden, waarvan ik niet zeker weet of de aantallen die geleverd zijn wel kloppen. En dat voor een totaal bedrag van ruim 5 miljard euri. Einde verhaal. 

En Rutte...., hij weer, ergert zich aan het feit dat de kamer hierover kritische vragen stelt. Al die ambtenaren hebben zich het snot voor de ogen gewerkt en worden nu aan de schandpaal genageld. "Schande!", vindt hij.

Nu ben ik van huis uit een eenvoudige kruidenier en weet dat wanneer er een bezem uit eigen wintervoorraad gehaald werd, om vervolgens de vloer mee aan te vegen, dit voorzien van een handtekening verantwoord moest worden. Dan ook nog in mindering gebracht van de voorraad, anders klopte die niet meer. 

Het zijn  twee extremen, ook ik begrijp dat en ook niet vergelijkbaar en al zeker niet als je naar het bedrag kijkt. Allemaal heel reële gedachten. Maar het lijkt er toch op dat jaren bezuinigingen op de meest essentiële zorg moest vanwege begrotingstekorten. Het lijkt er nu op dat alles kan, zelfs zonder enige verantwoording. En die verbazing wordt met de dag, soms per uur, groter. En dan hebben we het nog maar even niet over de mondkapjesdeal... Mooie deal. "Ga er maar eens aan staan en doe het maar eens goed", hoorde ik. Nu ben ik geen econoom, zoals ik al schreef kruidenier, maar dat dit nergens op slaat, lijkt me duidelijk. Duidelijker kan niet. En het formeren en samenstellen is nog in volle gang.

Misschien toch ook maar eens een kruidenier laten aanschuiven met een dubbel verantwoorde bezem...?

snakken

 Nederland gaat los. Of is eigenlijk al los. De schuld geven we aan het KNMI en de Jonge. Zoveel mensen ineens gevaccineerd is niet eerlijk voor het virus. Zij gaat het verliezen. De horeca weet het zeker. De voetballers ook. Nederland kleurt oranje en wordt gesnollekebold en gestikkerd. Iedereen haakt in. Nu de prestaties nog, want als die tegenvallen gaat alle oranje prularia naar de kringloop en daarna naar de vuilnis. Rechtstreeks naar de vuilnis of ben ik nou een pessimist en verpest ik het feestje? De zon doet wonderen dat staat vast. Alle grijze kopjes springen op de fiets, elektrisch of stoer zonder. En iedereen is alle chagrijn aan het wegfietsen. En ik gun het ons zo zeer want het voorjaar was volgens Hiemstra slecht. Alsof wij dat niet al in de gaten hadden was ook het weerbericht gezwicht voor de statistieken. Wij keken al weken naar buiten en zeiden:"slecht voorjaar dit jaar". Zo eenvoudig was het.

Ik keek naar het programma "de roze revolutie". Een uiteraard, en dat bedoel ik vooral positief, een VPRO uitzending. Maar met verwondering en gepaste terughoudendheid constaterend, hoe weinig ik wist van al die vormen die een mens kan ervaren. Ik schrijf het maar even zo neer want de verscheidenheid is zo groot dat ik ze niet allemaal onthouden heb. Maar wat een worsteling vooral. Ik probeerde mij voor te stellen niet te weten wat ik ben... dat lukt mij niet. Michiel van Erp maakt deze documentaire vanuit zijn persoonlijke verwondering. En hoe je er ook over denkt, en ik ga hier geen mening opschrijven want ik weet nog steeds te weinig, de uitzending praat je bij. Maar laat vooral ook die worsteling zien. En hoe minder tolerant we in Nederland zijn. Minder, beduidend minder dan we altijd dachten. Respect voor al die deelnemers aan de uitzending, zij geven zich echt bloot. Soms letterlijk in beeld. De gay-parade was in mijn ogen vooral een kijk festijn van nieuwsgierigen maar ook hier sloeg ik de plank mis. Deze parade blijkt veel waardering af te dwingen voor al degene die willen laten zien wie ze zijn.

Ik keek vanmiddag even op een willekeurig terras en merkte ook aldaar dat we gewoon willen laten zien wie we zijn met dank aan de zon...