Op de koffie

 De prijzen reizen de pan uit? Ik betaal tijdens het raceweekend maar liefst €18 voor een kopje koffie. Maar dan heb ik verder een prima uitzicht op de race vanaf mijn balkon, dus mij hoor je niet. De buren kijken vanaf hun enorme jacht vlakbij de bekende tunnel. En Max, hij zit weer in zijn bolide en gaat zijn wereldkampioenschap veilig stellen. Ik heb soms vreemde dromen merk ik. Hoe kom ik eraan vraag ik mij af. Monaco heeft nooit op ons lijstje gestaan. Ik ben er nooit geweest. Zo droomde ik ook dat Sigrid Kaag huilde op TV zonder tranen. Dat kan allemaal in dromen. Ooit zong ik een duet met Tina Turner. Ik werd er heel wakker van. En zij zong vals. Zo heerlijk ook om je dat allemaal te herinneren. En een Russische tank op het Leidse plein en geen huldiging voor de Ajax-vrouwen. Heeft niets met elkaar te maken maar zijn wel beiden bizar. Zo vernam ik, en dat was dan weer geen droom, dat de enquetecommissie Rutte gaat ondervragen mbt de pandemie. En dat gaat gebeuren in 2025. Ik weet zeker dat hij zich heel weinig meer zal herinneren. Mosterd na de bekende maaltijd. Over maaltijd gedroomd. Het is druk in de restaurants, je moet reserveren anders kijkt de ober je heel verontwaardigd aan. En het gaat slecht in Nederland. "Mensen die het niet kunnen betalen zitten hier niet", is dan het terechte argument. Kinderen gaan zonder ontbijt naar school. Op het journaal vertelde er een dat dit vooral kwam omdat ze te laat opstond. Haar vader riep haar niet op tijd. Ik droomde een wekker voor haar...

gitaar?

 Ik was er al een tijd niet geweest, maar woensdag gingen we met z'n drieën naar Keulen. Ons bezoek betrof Musicstore, een grote winkel met muziekinstrumenten. Ik vat het even gemakshalve samen, want ik doe de winkel geen recht als ik het hierbij zou laten. Het is echt een gigantische winkel met alles wat je je maar kan voorstellen, of zoals jullie willen, zou wensen op muziekgebied. Vier etages met o.a. gitaren, akoestisch, elektrisch en drumstellen, enfin veel, heel veel. Wij worstelden ons door dit walhalla heen en  dan een keuze maken: een uitdaging.! En er komt je niemand "lastig" vallen met de vraag: "is hier nog alles oké?" zoals dat in restaurants gebruikelijk is. Er komt je überhaupt (ook niet in het Duits) niemand lastig vallen, tot het moment dat je een vraag uitstraalt en dan zijn ze er. Dat doen die verkopers goed, heel goed. Een keuze maken met zo'n groot assortiment is, zoals ik al schreef, lastig. Je moet dan eigenlijk niet te lang rond kijken, want de twijfel slaat ongewild toe. Zelfs in het zoeken van een "ordinaire" tamboerijn was dat het geval.  En dan tot slot toch wat gut gemeinter Rat: Als je ooit moeite hebt met keuzes maken en je wil wat leren: Musicstore Keulen. Als je muzikant bent en helemaal gek van allerlei instrumenten: blijf er weg! En als je aan arme landen denkt... schrijf een column...en schaam me diep.

controle

 Onze zoon vroeg ooit eens aan zijn moeder: "Heb jij ook ogen op je rug?" Hij vond dat ze toch wel veel zag. En ach, ook wij controleerden wel eens onze kinderen, wie niet? Maar wij reden ze nooit na om te kijken of ze inderdaad naar een vriendje gingen. Maakten nooit hun schooltassen extra open om te controleren of ze wat aan het uitproberen waren. De kern van jong zijn, puberen is toch vaker: uitproberen! Roken, misselijk worden en  toch blijven  doorgaan want het staat ruig, komt mij wel bekend voor. Mijn ouders volgden ons tijdens een carnavalsfeest tot in de zaal waar we waren. Controle? In die jaren was dat nog de enige methode. Nu kun je vragen de lokatie aan te zetten in je mobiele telefoon en je weet waar ze zijn. In dat carnavalsfeest hadden wij als kinderen in de gaten dat onze ouders er ook waren. We hebben ze toen met de hele vriendengroep voorzichtig en langzaam  op de dansvloer ingesloten en gewezen op de bekende schoenen die ze vergeten waren te vervangen. De nabespreking heeft overigens nooit plaats gevonden. Vonden wij ook vooral onbelangrijk. Hoe kom ik ineens op die controle. Ik las  van Jeremy Daum, kenner Chinees recht, welke vormen de controle aldaar aanneemt. Een nieuwe spionagewet bepaalt iedereen verdacht. Zij geven volledige ruimte aan mensen die gezien worden als experts om elke dreiging te identificeren. Chinezen zijn bang dat zij geassocieerd worden met buitenlandse belangen. Wat zij ook ondernemen je bent verdacht. Ik probeer mij Rutte voor te stellen in zo'n klimaat...excuses helpen dan heel weinig. Ik houd ook wel van controle maar dan alleen medisch, en niet te vaak.

 

korte vrijheid

 Is wel fijn als je verder leest want de titel is voorspelbaar. En toch krijg ik er een ander gevoel bij als ik er over wil schrijven. Ik zie Zelensky vragen om meer wapens. Ik zie onze regering, Rutte voorop, toezeggingen doen. In ieder geval de suggestie wekken dat we gaan leveren. Granaten, F16 het gaat allemaal die kant op. Ik las ooit dat wapens niet de oplossing zijn voor vrede. En toch wordt vraag en aanbod heel dicht bij elkaar gebracht. Wij vieren 5 mei en herdenken 4 mei. Dat laatste doen we op veel plaatsen. En we zijn stil...muisstil. En op een of andere manier blijf ik verdrietig. Vloeien er zelfs tranen bij die stilte. Word ik ontroerd door een zeventien jarige die voorleest wat ze allemaal niet wist. Een zin die bij mij lang blijft hangen. In het Duits zeker: Wir haben es nicht gewusst. En de Duitse variant van: nooit meer! Nie wieder! Ik hoor het veteranen fluisteren en ik hoor het mijzelf ooit zingen. "Der nie-wieder-Krieg" die er is en altijd zal zijn. Altijd! als we wapens blijven leveren aan strijdende partijen.