zondag 21 mei 2017

Lang

Wat is lang? Als iets te lang duurt?  Als iemand te snel groot wordt? Als hij de lange basketbalspeler bij uitstek is, of wordt. Een mannequin die een te lange jurk gaat tonen, dat versleten wordt als haute couture, waarover de pers enthousiast schrijft, maar de vrouw uit de straat die nooit zal dragen? Waar schuilt dat verschil, is dat inzicht of leeft een modeontwerper in een compleet andere wereld.
Een kabinet vormen en dan zijn er zestien netto-dagen nodig, om de schijnbaar onmogelijke verschillen te overbruggen.
En we mogen niet weten waar het nou precies mis liep. En die zestien dagen...is dat dan te lang?
En de gieren, onder leiding van oppergier Wilders, cirkelen ineens bereid over de onderhandelingstafel. Hij weet alleen nooit waarvoor. Hij weet niet waarheen. Vragen die Mieke Telkamp vele malen heeft laten galmen in kerken en crematoria. Nooit onder vrolijke omstandigheden Geert. Het is maar dat je het weet.
Maar wat nu? Ik heb gestemd, meer kon ik niet doen. 
Maar Schippers gaat weer een poging doen. Het haar zit in ieder geval weer goed. Het gaat nog wel even duren, vrees ik. Ik vind het nu al te lang.

Deze week zag ik zwaar bewapende bewakers in een gevangenis toestemming vragen aan de gedetineerde of zij zijn cel mochten onderzoeken. 
Dat zij toestemming vroegen, was mijn eerste verbazing. Daarna werd er een speciaal getrainde hond naar binnen gelaten, die telefoons kan opsporen. Mijn tweede verbazing. 
Een hond die getraind is om dat te doen. Hoe train je die en hoelang duurt het voordat een hond dat kan? 
En waarom kunnen wij, mensen, dat niet. Mijn derde verbazing. 
Zo'n hond houdt dat maar 20 minuten vol, daarna is het klaar. Mijn vierde verbazing.
En dan het bericht, dat wij in heel Nederland wel twee honden hebben die dat kunnen. 
Ik stop met verbazen, het slaat om in humor. En het journaal is weer voor 4 minuten gevuld.

Onderzoeken, en dat zal jullie ook niet ontgaan zijn, zijn hot, zijn zeer hot. Al die bureau's, die dat gat in de markt opvullen, worden rijk, zeer rijk. En dan constateren we van alles, en de opdrachtgevers zeggen, dat zij er serieus naar gaan kijken om de aanbevelingen een kans te geven. Voor hoelang dat dan weer? Dan laten we onderzoeken, of zij de aanbevelingen inderdaad een kans hebben gegeven.
Dan onderzoeken we, of de aanbevelingen, van de aanbevelingen van de..... enfin: KASSA!

De rechter beslist, dat je niet zomaar wat kunt roepen of schrijven. Wisten wij dat al niet langer? Dat schrijven en roepen wel aan bepaalde fatsoensnormen moet voldoen? We hebben er een rechter voor nodig. Soms zelfs een rijdende. De rechter heeft gesproken en Sylvana is blij.  Of je het nu met haar eens bent, of niet, een foto shoppen, waar zij aan een boom hangt, slaat nergens op. Het is jammer, dat de rechter niet wat scherper heeft kunnen verwoorden wat nu wel en niet mag. Want de uitspraak was nog niet bekend, of op dezelfde toon ging Twitter en Facebook weer tekeer.
"Ik heb niks met Twitter en al helemaal niet met Facebook", hoor je dan vaak door mensen roepen, die niet weten hoe het werkt, en alleen de negatieve berichten opslurpen. Dan is vrijheid in dit land, om te doen wat jezelf het beste vindt, een voorrecht. 
Haal überhaupt uit je leven wat erin zit, met of zonder Facebook of Twitter. 
Doe het gewoon.
Vertederd kan ik raken van een moeder, die haar kind fietsen leert. Gewoon op een zaterdagmiddag. Ze neemt de tijd voor haar zoontje, die wankelend zijn evenwicht probeert te bewaren.
Hoe mooi kan het zijn. Zo mooi dus.

Zou dat kereltje al bezig zijn met zwarte Piet? 
Hij fietst zijn dag in ieder geval rond.

zondag 7 mei 2017

Mayonaise

In één week herdenken en bevrijden. Ik gun alle oorlogshaarden het vieren en hebben van vrijheid in deze roerige wereld. De 4e mei staat bij ons in de agenda geblokt. Op tijd thuis zijn om de herdenking op de Dam niet te missen. Dat hoort bij onze jaarplanning, zoals Kerst, Pinksteren en Koningsdag. Elk jaar weer lezen we de discussie in de media over wie we dan moeten herdenken.
Om te beginnen moeten we niks.
Het is ieders vrije keuze om dat te doen. En wat mij betreft ook ieders vrije keuze om te gedenken wie je wil. Het is een mooi moment. Mooi klinkt wat vreemd, maar zo voel ik dat wel. Mooi om te zien hoe generaties het aan elkaar doorgeven. Hoe kinderen betrokken raken bij de gedachte dat er doden zijn gevallen voor onze vrijheid. Margraten is indrukwekkend, niet alleen nu, maar eigenlijk altijd. De vele witte kruizen ademen onze vrijheid. Je leven geven voor de vrijheid, niet alleen voor jezelf, ook voor je vaderland. Ook voor je moederland trouwens.
De stilte op de Dam om 20:00 uur. Ijzige stilte, die gelukkig niet meer doorbroken wordt door een of andere....
Met de bevrijdingsdag heb ik wat minder. Ik weet niet of ik recht heb op het vieren ervan. Ik draag te weinig bij aan de vrijheid. Ik schrijf erover, dat is bijna alles wat ik kan doen, denk ik lekker makkelijk. Ik vind de vrijheid zeker niet vanzelfsprekend, maar dat ik er nou zo bewust aan werk.... Ik sta niet te demonstreren als Assad of wie dan ook, chemische wapens gebruikt. Ook niet op de barricade dat er nee gestemd moet worden, als een ja de vrijheid in Turkije beperkt. En heb ik dan wel recht om mijn vrijheid te vieren, terwijl ik wegkijk bij anderen die dat niet hebben?
Ik zong ooit over de "nie-wieder-krieg". Ik zong erover dat hij er toch weer is. Dat deed ik ruim 20 jaar geleden. Ik luisterde deze week naar de tekst en dacht: Hij is er nog steeds en in alle hevigheid.

En wat kan er dan relativerender zijn dan je kleindochter. Die huppelt vrolijk door de speelhal waar we naar toe zijn gegaan, omdat de buitenspeeltuin dicht was. Het was te koud en inderdaad het was te koud. Ik schreef al eens eerder hoe dat er aan toe gaat in zo'n hal. Is niet mijn ding, maar ik kan er een boek lezen en weet dat zij zich opperbest amuseert. Ik zie ook nu weer van alles gebeuren. Dus mijn boek lees ik met veel afleiding om mij heen. Drie bladzijden is de max.
Zo is er een aantal tafels verderop een verjaardagsfeestje. De jarige wordt 8 en dat vieren we in zo'n hal. De moderne manier van verjaardag vieren. Via de speaker nodigt een vriendelijke stem de kinderen van het feestje uit aan tafel te komen, want de frietjes zijn klaar. Als een soort rugby scrum komen de kinderen, acht in getal, naar de tafel gerend.
Ik zie geen borden....Dat klopt, want de frietjes worden op het tafelkleed uitgestrooid. Ik zie ook geen bestek. Dat klopt ook, want er wordt met handen gegeten. 
De mayonaise wordt op het tafelkleed uit de fles geperst. Een jongen schrijft zijn naam met mayo en ketchup op het tafelkleed. Hij heeft een lange naam. Het voederen kan in alle hevigheid beginnen. En daarna weer snel de speelhal in!
De frikandellen blijven half opgegeten op tafel liggen en de bitterballen te bitter bevonden. De helft van de frietjes blijven ook over en de overblijfselen van de mayo en ketchup had makkelijk nog drie namen meer kunnen opleveren. Ik zie de beelden van schrapende lepels in de vuilnisbakken voor me....


Einde van de bevrijdingsdag. Einde van een verjaardagsfeestje. Zouden deze kinderen om 20:00 uur twee minuten stil zijn geweest. Ik denk t....ik hoop t.

temperatuur

 Schrijven of praten over het weer, welk gesprek begint er niet mee? En als het koud is en regenachtig, geen betere aanleiding. Want het is ...