kerst

Tweeduizenddertien, alweer bijna voorbij. Wat heb ik eraan gehad. Is het wel zinnig dat ik alles nog eens even de revue laat passeren. Kan ik er van leren of blijft het berusten in wat er is geweest.

Rond deze tijd van het jaar komen oorlogen en andere conflicten van het nieuws weer voorbij. Sportevenementen die we allemaal al tig keren gezien hebben. 

"Successen moet je vieren", zeggen ze dan.

Alsof we ons zelf willen laten herinneren, wat we vergeten waren. En we vergeten nog steeds. 
Met heel veel inspanningen proberen hulporganisaties bij de brandhaarden te helpen. Met de bekende kraan open is dat niet fijn dweilen, en met gevaar voor eigen leven.

Maar waarom hechten we dan toch aan terugkijken met die wetenschap van: niet leren?

" Nie wieder" weten we het nog? "Wir haben es nicht gewusst...", zelfs de kerk via de kardinaal vond dit een passende  uitspraak ( ja... want waarom bezig je dan zo'n beladen zin?).

Wegkijken lijkt een diepgewortelde vorm van levenshouding te zijn. Ogen dicht, in een tijdperk waarin er niets meer kan gebeuren, of we weten het. Beetje bizar eigenlijk. Behoorlijk bizar.

Beschrijven hoe het anders moet, lijkt op het adviseren van iedereen.... behalve jezelf. 

Oei die komt binnen! Ook bij mij.

Ook ik ben onderdeel van wat er allemaal gebeurt en doe veel te weinig als mens om hier verandering in te brengen. 
Ik schrijf 't neer, dat is makkelijk. 

Is dat zo? Youp van 't Hek verdient er veel geld mee. 

En is hij al eens naar Syrië geweest of heeft hij al eens geholpen bij de artsen zonder grenzen, of hoeft dat niet? Hij heeft wel altijd een mening. En vaak knik ik instemmend. Hoort dat bij mijn democratisch model? 

Mogen jullie  ook weten wat ik allemaal doe. 

We luisteren onszelf massaal af, terwijl luisteren in het dagelijks leven mij niet altijd even best afgaat.

Wat is dan wijsheid? Blijven wegkijken of huis en haard verlaten om te gaan helpen? 
Maar helpen kan ook om de hoek! Bij de eenzame ouder of de vertwijfelde die achterblijft na het verlies van 'n dierbare.

Het lijkt zo eenvoudig. 

Ook ik schrijf het gewoon weer neer en altijd rond deze tijd van het jaar.

Altijd rond deze tijd van het jaar. 
Wat herinner ik me van 2013? Eigenlijk bestaat de herinnering altijd uit alleen extremen. Onze koning, het koningslied, de Paus,  en de gewone dingen vergeet je.

Donkere dagen zetten schijnbaar aan tot dieper denken in jezelf.

Is dat dan het mooie van Kerst?

En hoe zouden Maria en Jozef kerst beleefd hebben in deze tijd? Ze hadden zeker niet die hele weg voor niets afgelegd naar de herberg maar via een what'sepje gevraagd of er nog plaats was. En de ezel was zeker elektrisch geweest.

En die bevalling in een stal, dat kan echt niet. Wat had er niet allemaal kunnen gebeuren? Trouwens wie heeft de navelsteng doorgeknipt. Had men al scharen?

Zo'n kerstverhaal. Waar zitten jullie nog op te wachten? 
Kindje Jezus...JEZUS.

Stalletje...zou het echt allemaal kloppen.

Dragen we de boodschap uit, wat is die boodschap dan, geloven we er nog in? 
Ja als je de achtste vraag van mij met nee hebt beantwoord, dan weet je helemaal niet waar je in gelooft dus ga dan maar aan de kerstdis zitten.

Hebben jullie al boodschappen gedaan? Moet ik nog een kruidenier aanbevelen?

Rond Kerst komt coca cola met veel bravoure onze huiskamers binnen, onze gezellige huiskamers.

Zouden ze in Syrië ook een kerstboom kunnen vinden, ze mogen best wat ballen van mij lenen....

Ik heb het zo goed dat ik soms niet weet hoe goed ik het heb.

En we zingen I'm dreaming of a white...lekker blijven dromen. 
Het KNMI gooit steeds roet in het eten, lekker makkelijk, kunnen wij ze de zwarte piet toespelen, en dan krijgen we dat mens van de VN weer over ons heen

De herdertjes lagen bij nachten, ook niet want het gaat vriezen vannacht.
Nu zijt wellekome.

Dat wordt de boodschap!

Fijne dagen allemaal!

Moeilijk?

Na al het geblaas hebben bijna alle bladeren er zich bij neergelegd. Vorst mag komen want ook Intratuin heeft het bloemenseizoen afgesloten en verruild voor een kerstballenshow, die zijn weerga niet kent.

De speeldoosjes, de rendieren, de uilen alles is uit de kast gehaald en u kunt het weer in de kast zetten. Wat een gezelligheid en een uitje voor wie de sinterklaas wil overslaan. 
Zo langzamerhand ontdek je dat aan deze prullaria veel geld te verdienen valt, want elke bloemist en zeker elke Blokker, profiteert mee.

Maar nu met Sinterklaas schreeuwt de een nog harder dan de andere dat hij het goedkoopste is, iets wat supermarkten het hele jaar door doen!

De consumentenbond is de enige die hen de mond snoert en dan zeggen zij:” ehhh…geen commentaar", als zij toch echt gewezen worden op het bedonderen van consumenten met geen aanbiedingen.

Sinds vorige week ben ik in het trotse bezit van een OV-chipkaart en nu maar hopen, dat de trein mijn station niet voorbij rijdt. Reizigers tussen Arnhem en Nijmegen moeten wel heel vaak denken: " daar gaat mijn trein". Maar liefst 375 keer sta je te wachten op een trein die gewoon voorbij raast. Maakt niet uit welk kaartje je hebt. Bizar!

Nu het december is en de donkere dagen nog donkerder worden, krijg je een envelop met keuze in de bus. U herkent het vast, ....juist de ziektekostenverzekering....

Ik vertelde vorige week over de beproeving van de OV chipkaart, maar deze mannen en vrouwen van de ziektekostenverzekeringen... die kunnen er ook wat van.

De vergelijkingssites reizen de pan uit. Het woud van de verschillende vormen is zo vol, dat je door dat bos geen enkele boom meer kunt onderscheiden.

Tandartsverzekering met of zonder bruggen. Ik heb de aannemer nog gevraagd, maar hij kon mij niet helpen. Dan maar naar Radar gekeken. Ook daarna ben ik er niet wijzer van geworden. Ik word er ziek van en dan moet ik wel verzekerd zijn...

Je kunt, bij twijfel zal ik dat bijverzekeren of niet, het natuurlijk ook zelf opzoeken en dan is er geen verzekering tegenop gewassen.

Seve van Ass, hockeyer bij Rotterdam, speelde zonder gebitsbeschermer en verloor zijn halve gebit toen een hockeystick zijn gebit raakte. Zijn teamgenoten maakten grapjes, maar....het hele team speelt zonder gebitsbeschermer. "Het praat niet makkelijk", was een veelgehoorde kreet. De terreinknecht zoekt nog steeds naar de hoektanden van Seve van Ass...
En wat mij betreft mag de premie voor deze heren, fors hoger.

Iets heel anders: Duitsland heeft een nieuwe coalitie, dat zal U niet ontgaan zijn. Een van de afgesproken deals is: we gaan alle buitenlanders, die met hun auto over onze wegen razen, laten betalen.

Beste regering in Den Haag...een kans van jewelste. We willen toch één Europa?

Welnu vignetten in Bulgarije, Hongarije,Oostenrijk, Roemenië, Slovenië, Tsjechië en Zwitserland.

Tolwegen Frankrijk, Italië Kroatië, Noorwegen, Portugal, Spanje en nu ook Duitsland.

En wij, allé domme Hollanders, doen niks, geen enkele tolweg nou één dan ergens in een achterafje in Zeeland.

Maar voor de rest alle tol weg dus.

Scheelt misschien wel een paar miljoen, die je dan kunt gebruiken voor bijvoorbeeld schoolzwemmen, ouderenzorg, of….er is zoveel waar nu en dadelijk geen geld meer voor is.

Ik geef een gouden medaille aan onze vaderlandse trots Ankie van Grunsven. 
Een open brief in de Telegraaf en een warm pleidooi voor de radio. Laat kinderen sporten, dat is gezond voor ze en je laat ze kennis maken met sport en dat kan leiden tot: Ik ga bij een sportvereniging want dat vind ik leuk!

Er was geen speld tussen te krijgen, chapeau Ankie.

En dan als laatste wil ik U graag wijzen op het evenement:

Kerstballen ruilen in de Brabanthallen in Den Bosch.
Kerstballen ruilen in de Brabanthallen in Den Bosch.
Ik ga er met de trein naar toe....denk ik.

Hergebruiken

Oude kerkgebouwen, wat kun je er nog mee?

Want er zijn er genoeg. Je kunt er een speeltuin van maken, boekenbeurs in houden.

Je kunt er ook theater in maken, dan blijf je nog een beetje in de sfeer waarvoor het gebouw jaren is gebruikt...

Vorige week was ik in een voormalig kerkgebouw, waar gebruikte kleding, te vaak gelezen of helemaal niet gelezen boeken en grijs gedraaide cd's en platen een nieuwe eigenaar zochten en vaak kregen.

En er werd "gecensureerd".

Als je het goed had, was de kleding niet voor jou bestemd, en dat werd je ook verteld.

“Hoe zie je dat dan?”, hoor ik U vragen.

Schijnbaar kunnen vooral dames dat. Zij hebben er oog voor.
En het gebeurde ook echt. De kleding is voor mensen die het niet breed hebben, en eigenlijk terecht.

Het passen van de kleding gebeurde in de voormalige biechtstoel. Ik ben er van uit gegaan dat de pastoor in kwestie er niet meer zat…!

Ik was er omdat mijn schoonvader zijn boeken niet bij het oud papier wilde zetten, “dat kan altijd nog”, zei hij.

Of zijn boeken inderdaad niet bij het oud papier komen, weet je niet en dat is maar goed ook.

Als je een beetje op leeftijd komt of bent ga je nadenken hoe je toekomst er verder uit zal gaan zien. Hoe je de dagen gaat vullen maar ook hoe je je gaat verplaatsen van A naar B. Vertrouwd wandelen of fietsen, minder met de auto, dus …… ik heb een OV-chipkaart aangeschaft.

Of het openbaar vervoer in Nederland simpeler wordt met de OV-Chipkaart?, ik weet het niet.

Strippenkaarten waren al behoorlijk onduidelijk(voor mij althans), deze kaart is een ware beproeving. 
Ik ga U besparen de volgorde die alles moest hebben en het ophalen op een andere plek dan je PC enz enz.

Het gebruikmaken van de hulplijn (10 ct per minuut en je hebt er al twee vanwege het keuzemenu), helpt niet echt. Sterker nog, ik wijs de dame aan de andere kant op fouten in de pagina, en ik krijg een verrast: " jeetje, ja dat had ik nog niet gezien" of "Op mijn scherm staat heel wat anders!".

Ik ga per 1 januari meer met de trein reizen en daar verheug ik me op en dat is niet cynisch bedoeld. Tenminste nog niet....

Verjaardagen van je kleinkind, zijn een feest. En niet alleen omdat zij weer een jaartje ouder wordt, maar ik ook...

Cadeautjes horen bij zo'n feest. Een meid een pop, een jongen een voetbal. Ach was het nog maar zo simpel.

Je vergaart alle moed en gaat opzoek met een lijstje in de hand.

“Zullen we haar een timmerdoos kopen, staat niet op haar lijstje dus dan is het zeker een verrassing”, probeer ik nog.

“Of zo'n prachtige techniekdoos, daarmee wordt ze misschien al aangezet tot het straks kiezen voor techniek?”

Ja, je moet er vroeg mee beginnen.

Bordspellen zijn niet meer van deze tijd.

Mens erger je niet, Ganzeborden, daar kun je toch niet meer mee aankomen.

En ik kijk op het lijstje, ze staan er ook niet op.

Ben nou eerlijk, wanneer zou een kind zich nog moeten ergeren en er dan ook nog plezier aan beleven?

Al zoekende realiseer ik mij dat een verjaardag in november niet echt handig is, te weten dat deze zoektocht in december weer zal moeten plaats vinden. Onze dochter is op 21 december jarig, ook niet echt handig...

Na lang zoeken hebben we het gevonden: Een pop.

We komen op haar feestje en horen dat haar vriendje een speciaal cadeau heeft gevonden: een goudvis....

Dat wij daar niet opgekomen zijn?

Het arme beestje werd aangereikt in het bekende plastic zakje met te weinig zuurstof, wat groen, maar heeft de reis overleeft.

De naam voor het beestje werd: Liesje. Wij noemen haar Zwemliesje

Ze gaat zelf op zoek naar een kooitje (zoals zij dat noemt) voor het beest.

Het wordt een vierkante, te kleine bak met gekleurde kiezelsteentjes.

En onze pop .... ligt in haar bed, met al die andere knuffels, samen, te wachten tot  Sinterklaas komt.

marketing-ding

Onze regering heeft een troef in handen.

Als je het Nederlandse volk wil afleiden van waar het werkelijk om gaat, dan moet je even onze tradities ter discussie stellen. Het maakt niet uit welke, even goed plannen en hup niemand staat meer met een microfoon en camera op het Binnenhof. Schakel een muts in van de VN, geef nog even aan, dat er bij ons ook een Kerstman acteert en hup, de pepernoten zijn gaar!

Ik voorspel nu al een ware rel rond de paashaas. De eitjes zullen nog eerder in alle winkels liggen. Partij van de dieren zal op scherp staan. Want een man of vrouw in zo'n pak, dat kan helemaal niet. Dieren zijn dieren en daar blijf je van af. En de kippen zijn er alleen voor het leggen van eieren, dus niet door de poten zakken en al zeker niet ploffen.

En ik…ik verheug mij op Pinksteren.

Soms is er een opeenstapeling van merkwaardige gebeurtenissen. Voorhoofdfronzende(mooi scrabble-woord) gebeurtenissen. 

Daar gaan we.

Massaal zijn de pinautomaten door banken uit de dorpen, gehaald. 

Niet rendabel, dus weg ermee, was de uitleg. En nu komen diezelfde  pinautomaten gewoon weer terug. Tenminste als de overheid, vertegenwoordigd door de gemeenten, willen mee betalen in de exploitatie. Wist U dat zo'n pinautomaat 40.000 euro kost? Maar de banken vinden dat zo'n automaat bijdraagt aan de leefbaarheid in een dorpskern. En ik…ik begrijp het niet. Een pinautomaat draagt bij aan de leefbaarheid van een dorpskern. Relevante vraag is dan: Waarom haal je deze dan eerst weg?

Of nog anders, waarom dan de campagne "pinnen mag, ook een klein bedrag!”?  Van die inconsequentie Ik word hier echt gek van.

Ik begrijp het niet, help mij!!!

En dan wordt ook ik afgeleid van waar het eigenlijk om gaat. 

Wilders komt in beeld. 

Altijd in staat om mij af te leiden van het onderwerp waar ik mee bezig was.

Hij speelt de zwarte piet toe aan Louis Bontes. Ja, ik houd de sfeer er goed in. 

Volgens Bontes heeft hij een organisatorisch conflict en zit er op politiek vlak geen licht tussen hem en de PVV. 

Er zit geen licht tussen hem en de PVV, ik moest het ook minstens twee keer lezen en dan snap ik het nog niet.

Merkwaardige gebeurtenissen.

Nog maar eentje….

We worden massaal afgeluisterd. En nu Merkel ook het slachtoffer is, krijgt het aandacht.

De rente en de Rabobank. Weer zo'n smetteloze naam die niet meer smetteloos is.

Youp van het Hek bij De Wereld Draait Door. Het laatste boegbeeld, die vast hield aan het principe om niet in praatprogramma's te komen en ineens... zit hij er. En ook al is 200 Carré erg knap, terecht dat hij dan lacherig bij Mathijs aanschuift?

En dan lees ik nog een verhaal in de SPITS over Halloween.... ik citeer:  ”Een feest om even uit de echte wereld te stappen. 

Je doet je skeletpakje aan, gaat naar een van te voren al bepaald "leuk" feest en dan beleef je een echt avontuur. 

Ondanks dat het om de dood draait, is het toch een kleurrijk feestje.  

De behoefte is vanwege de crisis toegenomen. 

We leven in een grauwe wereld met een onzeker bestaan en Halloween is een goede manier om dat van je af te griezelen”, einde citaat.

Lieve Sint en Piet....komen jullie volgend jaar alstublieft eerder, kan het rond Pinksteren?

wat wil ikzelf?

Vaak overkomt het mij dat ik iets vind, en daar schrijf ik dan over. 

Ik kijk naar TV, luister naar radio, lees de krant. 
Verwonder, verbaas, ben blij en maak me soms kwaad. Ik ben net een mens.

Internet brengt mij veel, heel veel. Ben er mee opgegroeid, in mijn werk maar zeker ook vanuit eigen nieuwsgierigheid. 
Ik wil weten hoe het werkt wat je ermee kunt en merk dat het mij meestal een voldaan gevoel geeft.  Is het lastig?

Ach, valt wel mee vind ik.

Moet je meedoen met al dat moderne? Nee dat moet niet.

Dat kwam ook boven toen ik in een van mijn vorige columns schreef over mijn schoonvader die op zijn leeftijd ineens heel veel moet. 

Hij begon op z'n tachtigste met internet. Bestelde cd's via internet, kopietje maken, boekje scannen en hup weer terugsturen...

Ik merk, hoor en zie dat sommige mensen niets moeten hebben van internet en al helemaal niet van de sociale media.

"De facebookers en twitteraars zijn niet goed bij hun hoofd. Pak de telefoon en bel elkaar", iets waarvan mijn ouders zeiden: "Dat gebel, zoek elkaar op en praat met elkaar!"

Het is van alle tijden.

Sommigen moeten er niets van hebben, omdat ze niet weten hoe het werkt of wat je ermee kunt. 
Dan staan zij ineens in de stand: " voor mij hoeft dat allemaal niet..." 
Terwijl er niemand zegt: "dat moet!" 
Maak zelf je keuze, zou ik zeggen. 
Haal eruit wat er voor jou in zit of laat het voor wat het is. Maar ga geen valse voorwendsels gebruiken om te maskeren dat je niet weet wat het is of wat je ermee kunt. 
Ik zeg met nadruk KUNT, want je MOET niets.

Marina Abramovic is een Servische kunstenares, zeg maar performance kunstenaar.

Ze doet bijzondere dingen. 
Ze maakt een uitzonderlijke indruk met haar performances in de afgelopen veertig jaar. 
En...niet iedereen is fan van haar. 
“The artist is present” was een performance van haar in het New Yorkse MOMA(Museum Of Modern Art).

 Ze zat drie maanden lang, zes dagen in de week in het atrium van dit museum, waar mensen tegenover haar konden gaan zitten, zolang als ze wilden. 
Ze mochten haar aankijken, maar verder niets. Niets zeggen, niets aanraken, gewoon beleven. 
De reacties waren ontroerend, bizar en tegelijkertijd indrukwekkend.

Vaak vloeiden er spontaan tranen of kwam er een glimlach. 
Om een of andere reden ben ik blijven kijken naar deze documentaire. Er gebeurde veel, heel veel. En dat zonder woorden, zonder aanraking, niets...puur.

Is dat kunst? Is dat knap, een prestatie?

Ik ga daar geen oordeel over geven maar ik zag haar verbinding maken met degene die tegenover haar zat. Dat kon je zien, dat kon je zelfs voelen. Toeschouwers raakten ontroerd.

Wat gebeurde er eigenlijk allemaal.

Kunst of geen kunst?

Altijd die vraag, en vaak antwoorden die niet de mijne zijn.

Discussie over kunst is van alle tijden, net zoals discussie over sociale media en....zwarte Piet.

Mijn column is te volgen op twitter en facebook....maar ook gewoon over de radio.
En speciaal voor de kleintjes en alle mama's en papa's: Sinterklaas komt gewoon met de stoomboot en de pieten... die komen ook.

herfst... en maar bladeren.

In mijn leesboek blader ik naar de volgende bladzijde en realiseer me dat het herfst wordt.

Het is het nog niet.

Hoewel, ik heb de eerste al gezien, U ook?

Ach kom, U heeft ze vast al gezien of minstens gehoord?

Ze zijn er weer.... de mannen, de stoere mannen met hun bladblazers.

Er kan geen blaadje meer de grond bereiken of het wordt opgezogen of weggeblazen.

Nooit vegen zij de stoep, nooit zie je ze met een bezem in de weer.

Maar zodra de bladeren vallen, mag geen vrouw er meer aan te pas komen.

"Nee hoor lieve schat( ineens is zij lieve schat!)dat doe ik wel even!!"

Verlengsnoer, stekker in het stopcontact en...blazen of zuigen maar,

wat een vreugde!

En de bladeren...die vallen van verbazing van de boom maar vooral als er niet geblazen of gezogen wordt.

En het heeft totaal geen zin weten zij, want over een paar dagen gaan wij pas echt beginnen met vallen. Mannen, bladblazers van Nederland ga bij de NS werken en zorg dat de rails schoon blijft, we willen dit jaar geen vierkante wielen.

Sittard wordt omgetoverd tot een Beierse vesting. De oktoberfeesten.

Samengeraapte korte broeken en te diepe decolletés.

Bier vloeit in tenten die hoog en wit de horizon proberen te raken. De muziek is te afwisselend en verraadt  het toneel van het feest.

En toch gaan er drommen korte broeken naartoe wier afstand tot München te ver en te duur is.

Maar...er komen mensen naar de stad, iets wat Sittard-Geleen koestert.

Zo vaak gebeurt dat niet. 

Geleen is jaloers maar wordt stilgehouden met Ilse de Lange. Ook mooi trouwens en te bewonderen zonder lederhose.

En zo leggen we alles op de weegschaal, alles wat in onze stad gebeurt. 

Wie krijgt de meeste aandacht? Waar gaat het geld naar toe? De Geleners vinden dat alles naar Sittard gaat, en Sittard...?

Winkels staan leeg in beide gemeenten. En we gaan er gewoon weer een behoorlijk aantal vierkante meters bijbouwen in Sittard.

En dat noemen we vooruitgang.

Een centrummanager vecht tegen de bierkaai, toevallig met deze feesten?

En dan de Hanenhof in Geleen. 

Ooit het culturele middelpunt, maar waarvan eigenlijk? 

Een blok aan het been van de bestuurders. En het zou een zo broodnodig middelpunt kunnen zijn van een stad als Geleen.

En dan ruiken de raadsleden en wethouders hun kans. We gaan er een cultuurcluster van maken en slepen alle nog bestaande culturele stuiptrekkingen hiernaar toe.

Maar Artamuse, de muziekschool,  gaat naar Sittard, bibliotheek gaan we verkleinen tot een dependance van Sittard. Hoe dom kun je zijn.

Karroessel een bloeiend kleinschalig theater met vijftig voorstellingen waar artiesten als Marieke de Jager en Lucky Fons hun eerste schreden zette naar het succes wat ze nu hebben,  dat slepen we naar de Hanenhof. 

Theater Karroessel een cultureel bolwerk waar drie huisverenigingen en meer dan 80 vrijwilligers cultuur brengen voor iedereen. Laagdrempelig en kwalitatief hoogstaand.

Jeugd- en jongerentheater voor alle lagen van de bevolking. Een bruisend hart waarvan de bestuurders verwachten, dat dit zo de Hanenhof kan redden. 

Oppakken en gewoon verplaatsen naar de Hanenhof.

Hoe dom kun je zijn te verwachten dat iets dat in 15 jaar is opgebouwd, je zomaar even kunt oppakken en verplaatsen naar de kille muren van de Hanenhof.

Theater Karroessel op een plek die wordt omarmt, vrijwilligers die hun inzet van jaren zien opgaan in rook.

Weer een voorbeeld van hoe het niet moet. Weer een voorbeeld waarbij de bestuurders niet kijken en niet luisteren.

Het mes op de keel en.... ja wat dan?

Gaan we allemaal naar de Hanenhof...? 

Misschien als er septemberfeesten worden georganiseerd.....

zo oud?

Zijn we er niet allemaal op enig moment van bewust of mee bezig of zelfs bang voor?

Wat er gebeurt, als je voelt : ik word ouder of ik ben het al.

Is dat dan bij de magische 40 of de kantelende 50.

“Je voelt je zo jong als je bent,  je bent zo oud als dat je je voelt”.

Wat een cliche's!

En wat als je de "gezegende leeftijd" (raar woord trouwens) van 90 hebt bereikt of nog ouder?

Je hoort wel eens zeggen: "wij moeten dat nog maar worden".

Willen we dat wel?

En waar gaat dat niet allemaal mee gepaard dan?

Als je ouder wordt, moet je zoveel.

-Je moet oppassen dat je niet valt.

-Je moet je haren zo kammen dat je minder ziet dat je kaal bent. Je koopt bij de kapper een andere kleur, totdat je beweert dat het te duur wordt.

Je maakt het jezelf wijs.

-Je moet een servet om.

-Je moet met een rollator lopen.

-Je moet je laten douchen.
-Je moet je laten wassen op plekken waar je dat veel liever zelf doet.

-Je moet je laten helpen aankleden, uitkleden.

Je moet... je moet... je moet.

Je bent het moe.

Je bent meer dingen moe.

Je bent te moe om de discussie aan te gaan,  al was je vroeger nog zo fel.

Je moet alleen verder, je vrouw overlijdt... het wordt stil.

En jij, je bent de draad kwijt.

Wat deed ze toch veel.

Wat ben je vergeten haar te zeggen, wat ben je vergeten te doen.

Je mist haar.

Je raakt steeds minder betrokken.

Je gelooft het wel, je gelooft het niet. Het kan je eigenlijk ook minder schelen. 
Je mist ineens minder omdat je niet weet wat je mist.

Je vraagt je te vaak af, waar gaat het naar toe, waar moet dat heen?

Er wordt ineens veel voor je bepaald,  bepaald waar het heen moet.

Ouder worden... de beslissingen worden in jouw beleving niet besproken, je bent t vergeten...., "heb ik dat gezegd, neee!"

Ouderenzorg.

Wie zorgt er straks voor mij. 
Jeugd...doen jullie dat?

Ik reken op mijn lieve zoon die elke week naar zijn opa van 95 gaat om samen met hem te eten en de muziek op te zoeken die zijn opa mooi vindt en niet meer in zijn geheugen op kan zoeken.

En ook mijn zoon heeft het druk,druk....druk

Maar hij is er, maakt zo elke week een bijzondere avond voor zijn opa. 
Maar ook voor hemzelf.

Ik hoop met zo'n zoon, ....dat ik honderd word.

wat moet ik nou.....

Ik had mijn column al klaar, Ik zou iets gaan zeggen over de dikke gids die deze week in de bus viel van dat groot Zweeds warenhuis. 
Die schrijven een partij onzin in die boeken dat wil je niet weten en ik dacht: Dat wilt U wel weten!

Wat moet ik nou?

En toch ga ik ergens anders over schrijven. Er gebeurt teveel....

Het bericht deze week in diverse kranten van ene meneer Michel Rudolphie. 

Hij is de grote baas van het KWF kankerbestrijding.

En....hij is boos!

Hij is boos over alle ophef rond de betaling van Coen van Veenendaal.

Dat is dan weer de man achter Alpe D'HuZes.

Het wordt wat ingewikkeld maar ik ga het toch uitleggen.

Deze meneer Veenendaal ging aan de slag met een door KWF kankerbestrijding gesubsidieerd nieuw project genaamd: Inspire2life.

Daarvoor is hij rijkelijk betaald of, zoals dat zo mooi heet:"hij heeft geld gedeclareerd"  en meneer Rudolphie vindt dat niet erg, wel wat onhandig, maar niet erg. 

Ook niet, ondanks het feit dat meneer Veenendaal zelf,  altijd een verwoed voorstander was (let op, ik zeg was!!)van er-blijft-niets-aan-de-strijkstok-hangen. 

Een heel groot voorstander. Hij schreeuwde het van de daken!

Ook de organisatoren van de Alpe D'HuZes nu, zijn daar nog steeds voorstander van. Er moet niets aan de strijkstok blijven hangen.

Meneer Rudolphie, de grote baas, die is dat dus niet. 

Hij wil de organisatie van Alp D'HuZes gaan " professionaliseren", zoals hij dat noemt. 

Maar hij bedoelt dan eigenlijk: dat hij behoorlijk wat aan de strijkstok wil laten hangen.

Wat een man op zo'n plek....en dan boos. 

Ik heb medelijden met al die collectanten  die langs de huizen gaan. En nog meer over het feit dat deze vlekkeloze organisatie nu niet meer vlekkeloos is. Het was zowat de enige nog.

Trekken we een beerput open?

En Meneer Rudolphie zelf doet het af met " ik zit onder de Balkendenorm dus....

Advies voor Meneer Rudolphie, ga zelf met de collectebus rond, en vooral waar ze U  kennen....

En ik wil  iets zeggen over de SGP.

Yes,  het is gelukt de eerste vrouw als lijstentrekker in Vlissingen.  Mevrouw Lilian Janse, chapeau!!

Met 23 leden voor en 14 tegen.

De eerste in het 95 jarig bestaan van deze partij. 

Het hoofdbestuur is ontstemd,  niet vanwege deze eerste bijzondere stap maar dat er 6 mannen geweigerd hebben lijsttrekker te worden.

En die 6 gaan het heel erg lastig krijgen.

De voorzitter van de Vlissingse afdeling, Cees de Landmeter,

zei nog naïef:

''We willen dit in alle rust doen en we willen ons voorlopig onthouden van alle commentaar.''

Ik heb niet het idee dat dit niet  gelukt is.

En dan de veiligheid in Syrie. We gaan onderzoeken of er chemische wapens gebruikt zijn, daarna nadenken wat we daar dan mee aanmoeten.

Eigenlijk of we de mensen aldaar nog verder laten barsten en alle vluchtelingen....
Verenigde Naties  is lam maar ook zo mak als....

Toch nog maar even een quote uit die bekende gids van het grote Zweedse warenhuis: 

"Omdat spelen een serieuze zaak is, pakken we het ook serieus aan".

De wereld is divers, constateer ik.

frikadellen

Stel U voor. Er is een theatervoorstelling van omroep Max. Het betreft the Buddy-Holly-story.
De voorstelling begint om 15:00 uur. Logisch, want alle bezoekers die komen, zijn lid van omroep Max en...., hebben tijd zat.
De gemiddelde leeftijd is 70 jaar.
Het publiek is grijs en degene die het niet zijn, hebben ander haar gekocht via een kapper.
Bij het openen van de zaaldeuren stormt de massa naar binnen om hun plaats zeker te stellen.
Alle plaatsen zijn op nummer weggegeven, maar stel je voor, er zit iemand op mijn plaats.
Het is chaos.
De brillen worden opgezet, de kaarten geschud.
Het is een opstaan en plaats vergaan.
Rijnummers en stoelnummers, links en rechts worden door elkaar gehaald.
Brillen blijken van inferieure kwaliteit. Ze laten niet goed zien.
De zenuwen spelen op en het zweet breekt uit.
Uiteindelijk......, iedereen zit.
De voorstelling begint...... te laat.

Het eerste nummer werd ingezet;  Peggy Sue en, het was feest in de zaal. Er werd massaal meegezongen.
De stoelen bewogen en de grijze koppetjes ook. Het genieten der herkenning kon beginnen.
Een golf van tevredenheid door de zaal: Deze muziek bestaat dus nog steeds.
Een heel uur voelde de zaal,  dat de leeftijd eigenlijk best wel meevalt.
In de pauze was er een gratis kop koffie van omroep Max.
Het was wel dringen geblazen, want stel je voor....
Er was ook een klein opstootje.
Een zeventiger wilde een stuk mars in plaats van koffie en dat werd geweigerd. Met een zak vol onbegrip, verwerkte hij de pauze.

Het geheel van binnenkomen, deed mij denken aan een voorstelling van Najib Amhali, waarbij vooral jeugd het theater bevolkte.
Nou ja, men kwam, ging weer even weg en nam gewoon plaats op een stoel waar niemand zat.
Jeugd die het theater over het algemeen wat minder vaak aandoet,  bleek.
Wars van het feit dat plaatsen genummerd zijn en je niet zomaar even kunt gaan zitten waar je wil.
Ook hier chaos dus, want op het laatste moment komen de bezoekers binnen,  die weten dat hun plaats toch niet bezet is, zij hebben immers een genummerde plaats.
Ook mijn plaats blijkt bezet.
Het wordt een mierenhoop van verbaasde blikken en onbegrip. Een opstaan en plaats vergaan volgt en uiteindelijk begon de voorstelling ruim tien minuten te laat.


Thuiskomend van het theater maakten wij het ons makkelijk. Frietje halen bij de buurtsnack.
Het was een bezoek vol verbazing en nu eens niet vanwege de muziek, niet vanwege het uiterst duurzaam frituurvet of de magerste mayonaise onder de mayonaises.
Nee,  een pamflet waarin de snackboer een wedstrijd uitgeschreven had.
" Wie eet de meeste frikadellen in éen uur tijd, voor kinderen geldt een half uur, het inschrijfgeld 15 euri, eerste prijs bonnen ter waarde van 150 euro, te besteden in de snackbar" .
Ik geloofde het niet maar het gaat echt gebeuren.
Ik ben twee keer langs gefietst omdat ik het ook weigerde te geloven.....

Wie-eet-de-meeste-frikadellen...... Het is echt zo!

Ik ben blij als ik weer kinderen gewoon achter de wortelen zie zitten, of met een mobieltje of achter de computer of bij Najib Amali...

En de friet...was ineens veel minder lekker!

Jammer ORANJE

Is het U ontgaan?
Nee toch,  de hele week was oranje gekleurd, met ballonnen, vlaggen, toeters en bellen.
Ineens gebeurt er van alles waar we warm van worden, ook al is de temperatuur laag.
Geen gedoe, geen discussie over wat dan ook.


Niemand die HET FEEST heeft bedorven. Het liep als een trein. Ja, zelfs die liepen!

De overgang van koningin Beatrix naar onze nieuwe koning Willem Alexander.
Het buitenland moet wel vreemd gekeken hebben, hoe wij deze gebeurtenis beleven.
De gehele dag televisie en de journaals gevuld met allemaal hetzelfde.
We kunnen er niet genoeg van krijgen.
Ook ik doe er aan mee en zit te bedenken hoe ik deze column helemaal kan vullen met oranje.
Ik heb zelfs overwogen om te gaan zingen, maar dat gaat zo moeilijk op papier.

Amalia is nu kroonprinses, de prinses van Oranje, is U dat  ontgaan? Tuurlijk niet!
Ze gaapte spontaan en dat was wereldnieuws. Daar kan geen Syrië of Israel tegenop.

4 mei dodenherdenking. Die twee minuten, de koning, de dam,  bloemen door kinderen en een prachtig gedicht.
Het ontroert, mij in ieder geval wel.
Jammer dat we elk jaar discussie hebben ....wie we wel en niet moeten/mogen  herdenken op 4 mei.

Doe vooral wat jezelf vindt, zou ik zeggen.


Jongstleden zondag deden wij vooral waar we zin in hadden, heerlijk weer en genieten van een fietskunstroute rond de watertoren van Schimmert.
Ook opmerkelijk om te zien hoeveel mensen genieten van kunst in allerlei vormen.
En of je het mooi vindt of niet, het is genieten om te zien dat kunst meer is dan de door Wilders geblate zin, " linkse hobby".

Heel lang heb ik, en met mij velen,  me druk gemaakt over de verdwenen kunstwerken in onze stad Geleen. Jaren hebben ze in de magazijnen gestaan, verstoken van verbaasde blikken.

Mooder en kindj, maar ook Jonas.

En gelukkig ze zijn er weer.

We wachten nu nog op  "chemie"  van Piet Berghs.
Er zijn geruchten dat deze op de kop van de Annastraat terugkomt.
Ik ben benieuwd en kan niet wachten.

Als je niet in Geleen woont, weet je eigenlijk niet waarover ik het heb.
Hoe zal ik Geleen introduceren aan degene die onze stad niet kennen.
Ik doe een poging:

• Geleen heeft last van de crisis. Ja welke stad niet. Daarin onderscheiden wij ons niet meer van vele andere steden.
• Geleen heeft historie. De mijnen, ooit zelfs de modernste mijn van Europa, de mijn Maurits. Maar helaas we hebben alles afgebroken, er is nauwelijks iets wat nog op die historie wijst, jammer Geleen.
• We hebben een prachtig centrum met daarin een uitermate afwisselend winkelaanbod, jammer er staat teveel leeg.
• We hadden de eerste betaalde voetbalclub, Fortuna 54 met spelers als Wilkens, van der Hart en Bram Appel. Deze club bestaat niet meer, jammer want er moest gefuseerd worden met Sittard.
• De markt in Geleen, een waarlijk groente en fruitfestijn. Er staan veel kramen, leeg jammer.

Is er dan geen redding, kan het niet anders, beter?

Het licht staat op oranje dus het kan nog wel.
Huren omlaag, parkeergeld afschaffen en hup de stad bloeit weer.

Een brood kopen en dan moeten beginnen met 70 cent parkeergeld is een schande voor al die welwillende middenstanders, die de bloei van Geleen met alle krachten terug proberen te krijgen.

Oranje, bestuurders van onze stad , oranje..... zorg niet dat het rood wordt!

Trouwens over Oranje: Wie geeft eigenlijk de " oude " koningin Beatrix  een lintje?

Bederven

Is het mooi weer of niet. Maar in het weekend : "gaat het weer af"....

Ik begin over het weer omdat ik niets wil zeggen over het koningslied.

Eindelijk het is lente en iedereen is blij. Knoppen in de bomen en hier en daar al bloesem. Toch is er altijd iemand die dit gevoel komt bederven.

En meestal: de weerman.

De nieuwe, heeft U hem gezien?

Doet het best goed, maar weet niet wat met zijn handen te doen.

Mooie marathon in Boston en dan ineens die bommen. Altijd iemand die het gaat bederven.

En wat een oranjeweken gaan we tegemoet. De weermannen verheugen zich erop!

Oranje boven.

Maar....iemand is het feestje aan het bederven, omdat hij bekend heeft gemaakt wat ons nieuw vorstenpaar gaat verdienen.

Maar....het werd uitgelegd,  en de meeste hadden er vrede mee.

Tot het moment waarop iemand er nog een schep bovenop deed.

"Het is belastingvrij!"

"Ja hoor eens dat kan natuurlijk niet!"

Om nog maar  te zwijgen over Margriet en Pieter, die alvast de erfenis veilig hebben gesteld voor hun kinderen.

Maar .....,  zij hebben dan ook wat te verdelen!

Altijd weer iemand die het feest weet te bederven nog voor dat het begonnen is.

Je kunt alles wat er gezegd of geschreven wordt,  negatief uitleggen.

Het bekende glas halfvol of half leeg.

"RELATIVEREN!"  roept dan iemand.

En dat wil ik koesteren, maar dat lukt mij erg lastig......

Als ik de ellende zie in Syrië, al die hopeloze gezichtjes van die kinderen.

4.500(Viereneenhalfduizend!) vluchtelingen per dag, die de grens van Libanon oversteken op zoek naar.... ja wat? .... veiligheid?...in Libanon?

Daar kan  geen Warchild en Unicef tegenop.

Kinderen de dupe van volwassenen die met stenen naar elkaar gooien.

Nie wieder ....blijven we roepen met elkaar en toch is er altijd wel iemand die dat weet te bederven.

En niemand wil het horen. " Nie wieder...."

Even iets anders maar, voordat ik Uw dag bederf.

Ik meldde mij op een zonnige dag aan bij de zwemclub de early ducks, een naam die zij zelf vertaald hadden  als "vroege vogels" .

Het zwemmen is vroeg, voor mij zelfs, bij de eerste keer, een beetje midden in de nacht.

Om 7.00 uur liggen ze in het water.

De gemiddelde leeftijd ligt rond de 75 jaar.

En sommigen,  doen dat al meer dan 40 jaar,  elke morgen en 6 dagen in de week.

Zondag is rustdag.

Als een van de leden een dag overslaat, er niet is, dan is er gelijk paniek in het water.

Wat is er aan de hand,waar is hij of zij, ziek gevallen? enz enz.

Het bad is in rep en roer. Een sociaal erg betrokken clubje zoals je nog maar zelden bij elkaar zwemt.

En dan is er iemand jarig.

Hij of zij trakteer op iets lekkers, soms van de kruidenier op de hoek maar vaak zelf gebakken.

Dan is het uitdelen geblazen. Oude tijden van de lagere school herrijzen dan.

Maar dat is nog niet alles.

De jarige wordt met veel ceremonie op een drijfmat door het bad geduwd,  begeleid met de nodige feestelijke verjaardagsliederen. Een feest in het bad.

Nadat ik dit schouwspel voor de eerste keer had meegemaakt werd ook mij naar mijn verjaardagsdatum  gevraagd.

"ik ben nooit jarig",  zei ik.

Je hebt ons feestje bedorven zei iemand terug...

Ik nam een frisse duik in het water.

figuurzagen

Het figuurzagen is niet meer van deze tijd. En ik kan mij er eigenlijk alles bij voorstellen.
Zaagje te kort, zaagje breekt, zaagje gaat steeds los tussen die te kleine vleugelmoertjes.
Probeer maar eens antwoord te geven als je moeder weer de meest irritante vraag stelt:
"En hoe was t op school vandaag?" .
Ik heb vandaag ge-figuurzaagd of we hebben figuurzagen gedaan, enfin U hoort het, het leest voor geen meter.

En het bleef ook altijd vast zitten in de zaagsnede , moeilijk ertussen uit te krijgen...
Ik ben blij met mijn decoupeerzaag!

Het is misschien een beetje raar maar ik moest denken aan het figuurzaagje toen ik het zoveelste puberkind voorbij zag komen met een beugelbekje. En ik weet echt niet waarom?
Er is bijna geen kind meer zonder.
En wij als volwassenen zijn een inhaalrace aan het doen.
Ik zie dertigers en veertigers met een ijzeren stellage.
Moeilijk eten, moeilijk zoenen en lastig lachen, alleen maar moeilijk.
Bijna net zo moeilijk als figuurzagen, dat zal het zijn.
We doen elkaar na, omdat we ontevreden zijn met wat we hebben of hadden  Is dat het?
Ik heb geen idee, herkenbaar is het wel.

Herkenbaar net als
-in de zakdoek kijken als je gesnoten hebt, gatsie!!

-Zielig kijken bij de kassa als je maar twee boodschappen hebt en je niemand voor laat gaan.

-De vuilnisbak al ruim een avond van te voren buiten zetten, bang dat je het vergeet.

-Drie keer je deuren controleren van je auto terwijl je deze met een afstandsbediening gesloten hebt.

-Zeggen dat t gesmaakt heeft tegen de ober terwijl je eigenlijk ontevreden bent.

-De hele berm langs de autoweg ligt vol met rotzooi en iedereen zegt: Wie doet nou zoiets?

-Aan het puntje van de handdoek je handen afdrogen.

-Kletsnat ergens binnenkomen en dan de vraag krijgen:  " regent t...?"

-Voor de derde keer tegen je zoon zeggen: " Als je nu nog een keer....!!!

-Bij de vraag wat wil je drinken altijd een tegenvraag: wat heb je open?

-Het laatste toastje laten liggen.

-Te vaak drukken op het knopje bij de oversteekplaats.
  Iedereen loopt door het rood en jij staat daar...

Herkenbaar
Het verstoppen van de eitjes met Pasen. Het geloof in de Paashaas.
Wat maken we onze kinderen toch allemaal wijs.
Maar ook ik heb er plezier aan dat ik elke gevonden eitje gewoon weer verstop en zo het zoeken tot wel een uur kan rekken. En Saar, onze kleindochter,  raapt met plezier vier keer hetzelfde ei op.

Zullen we volgend jaar maar vertellen dat de Paashaas dezelfde status heeft als  Sinterklaas?

En dan de ING.
Wat een heisa zeg.... even niet kunnen pinnen, even geen geld overmaken.
We zitten in een crisis Nederland!
Fijn dat we een dag even niets konden uitgeven, toch?