Hergebruiken

Oude kerkgebouwen, wat kun je er nog mee?

Want er zijn er genoeg. Je kunt er een speeltuin van maken, boekenbeurs in houden.

Je kunt er ook theater in maken, dan blijf je nog een beetje in de sfeer waarvoor het gebouw jaren is gebruikt...

Vorige week was ik in een voormalig kerkgebouw, waar gebruikte kleding, te vaak gelezen of helemaal niet gelezen boeken en grijs gedraaide cd's en platen een nieuwe eigenaar zochten en vaak kregen.

En er werd "gecensureerd".

Als je het goed had, was de kleding niet voor jou bestemd, en dat werd je ook verteld.

“Hoe zie je dat dan?”, hoor ik U vragen.

Schijnbaar kunnen vooral dames dat. Zij hebben er oog voor.
En het gebeurde ook echt. De kleding is voor mensen die het niet breed hebben, en eigenlijk terecht.

Het passen van de kleding gebeurde in de voormalige biechtstoel. Ik ben er van uit gegaan dat de pastoor in kwestie er niet meer zat…!

Ik was er omdat mijn schoonvader zijn boeken niet bij het oud papier wilde zetten, “dat kan altijd nog”, zei hij.

Of zijn boeken inderdaad niet bij het oud papier komen, weet je niet en dat is maar goed ook.

Als je een beetje op leeftijd komt of bent ga je nadenken hoe je toekomst er verder uit zal gaan zien. Hoe je de dagen gaat vullen maar ook hoe je je gaat verplaatsen van A naar B. Vertrouwd wandelen of fietsen, minder met de auto, dus …… ik heb een OV-chipkaart aangeschaft.

Of het openbaar vervoer in Nederland simpeler wordt met de OV-Chipkaart?, ik weet het niet.

Strippenkaarten waren al behoorlijk onduidelijk(voor mij althans), deze kaart is een ware beproeving. 
Ik ga U besparen de volgorde die alles moest hebben en het ophalen op een andere plek dan je PC enz enz.

Het gebruikmaken van de hulplijn (10 ct per minuut en je hebt er al twee vanwege het keuzemenu), helpt niet echt. Sterker nog, ik wijs de dame aan de andere kant op fouten in de pagina, en ik krijg een verrast: " jeetje, ja dat had ik nog niet gezien" of "Op mijn scherm staat heel wat anders!".

Ik ga per 1 januari meer met de trein reizen en daar verheug ik me op en dat is niet cynisch bedoeld. Tenminste nog niet....

Verjaardagen van je kleinkind, zijn een feest. En niet alleen omdat zij weer een jaartje ouder wordt, maar ik ook...

Cadeautjes horen bij zo'n feest. Een meid een pop, een jongen een voetbal. Ach was het nog maar zo simpel.

Je vergaart alle moed en gaat opzoek met een lijstje in de hand.

“Zullen we haar een timmerdoos kopen, staat niet op haar lijstje dus dan is het zeker een verrassing”, probeer ik nog.

“Of zo'n prachtige techniekdoos, daarmee wordt ze misschien al aangezet tot het straks kiezen voor techniek?”

Ja, je moet er vroeg mee beginnen.

Bordspellen zijn niet meer van deze tijd.

Mens erger je niet, Ganzeborden, daar kun je toch niet meer mee aankomen.

En ik kijk op het lijstje, ze staan er ook niet op.

Ben nou eerlijk, wanneer zou een kind zich nog moeten ergeren en er dan ook nog plezier aan beleven?

Al zoekende realiseer ik mij dat een verjaardag in november niet echt handig is, te weten dat deze zoektocht in december weer zal moeten plaats vinden. Onze dochter is op 21 december jarig, ook niet echt handig...

Na lang zoeken hebben we het gevonden: Een pop.

We komen op haar feestje en horen dat haar vriendje een speciaal cadeau heeft gevonden: een goudvis....

Dat wij daar niet opgekomen zijn?

Het arme beestje werd aangereikt in het bekende plastic zakje met te weinig zuurstof, wat groen, maar heeft de reis overleeft.

De naam voor het beestje werd: Liesje. Wij noemen haar Zwemliesje

Ze gaat zelf op zoek naar een kooitje (zoals zij dat noemt) voor het beest.

Het wordt een vierkante, te kleine bak met gekleurde kiezelsteentjes.

En onze pop .... ligt in haar bed, met al die andere knuffels, samen, te wachten tot  Sinterklaas komt.