Bellen?

Ik probeer vaak te begrijpen wat er zoal om mij heen gebeurt. Dat gaat vaak met verwondering en soms met verbazing gepaard. Zoals bijvoorbeeld het bestraffen van supporters die vuurwerk gooien bij een voetbalwedstrijd, terwijl de club er zelf voor elke wedstrijd mee begint. Rook, vuurwerk en de verslaggever noemt het spektakel. We helpen mensen die verslaafd zijn aan gokken, en betalen de Nederlandse sportwereld met de opbrengst uit diverse loterijen. Op TV laten we in minimale seconden zien, dat je pas mag gokken als je 18+ bent en dat je het bewust moet doen. Waaruit dat "bewust" bestaat, voor die uitleg, is geen tijd meer in datzelfde spotje, te duur. In een aparte reclamespot bedanken we iedereen ook nog eens. We beweren dat er anders zonder die steun niet gesport kan worden. In de zorg komen vaker deze verbaas-momenten boven. Ik zie mensen roken in een rookvrije zone bij het ziekenhuis. Je mag er dus niet roken, want je loopt het risico in datzelfde gebouw behandeld te moeten worden.. omdat je rookt. Je weet dat roken tijdens zwangerschap niet goed is. Voor je kindje, dat nog geboren moet worden, lastig, omdat het er geen invloed op uit kan oefenen. En toch... Ach ik heb zelf ook gerookt en was mij van geen kwaad bewust. Nou... was het mij wel bewust, maar de stoerheid won. Ziek werd ik ervan, misselijk, maar het stond stoer. Als je ouder wordt, ga je anders aankijken tegen dingen die je vroeger gewoon zelf ook deed. Je vergeet ze vaak voor het gemak maar even. Je ziet kinderen op de fiets bellen. Zou ik dat toen ook gedaan hebben als er al mobiel bellen zou zijn geweest? Ik belde wel maar die zat aan het stuur. Maar verbazen en verwonderen is onderdeel van het leven. Als je ouder wordt, blijf het doen, anders komen de geraniums wel heel dichtbij...

schrijven

 Wat? Hoe? Waarover? Het wordt steeds lastiger iets niet te vinden, iets niet te schrijven. Zeker als de vraag: en wie moet het dán doen, niet meer tot een antwoord leidt. Dat is trouwens een wat vreemde vraag die steeds vaker opduikt. Het zogenaamde geen alternatief. Dan wordt het meestal tegen stemmen. En waar dat toe leidt, hebben we deze week in de kamer kunnen zien. Hij is er zelden, die Baudet, maar als hij er is, dan is er reuring.Weglopen is wel een statement, maar ook een zwakte. In het debat kunnen we hem niet meer de mond snoeren. 

In Rusland valt niemand de mond te snoeren. Hoelang accepteert de bevolking Poetin nog? 

In het mijmeren van wat ik zal schrijven, komt toch de wereld voorbij. En het lijkt wel of de hele wereld in brand staat. Hoe heet deze zomer ook was, we maken ons massaal druk over de komende winter. Het wordt een koude winter, de schaatsen komen weer uit het vet. Ik weet zeker dat iemand een elfstedentocht gaat voorspellen. We moeten de verwarming op 19 graden zetten en een dikke trui aantrekken. En energie besparen, muren en vloeren, alles moet geïsoleerd worden of zijn. De daken (jammer voor de Sint) allemaal voorzien van zonnepanelen. Dan pas kun je de energie betalen. Want dat die hoog wordt, is het enige zekere in deze onzekere tijden. Energiemaatschappijen verhogen de prijzen. Het lijkt erop dat ze hiermee een betere deal voor hen zelf kunnen afdwingen. Ze worden gelukkig teruggefloten. Alleen moeten wij nu bezwaar gaan maken. Net zo bizar dat ik mijn BTW moest terug vragen, toen wij de zonnepanelen kochten. Dat was dan de subsidie. Handiger was geweest geen BTW te berekenen. De tareieven van de maatschappijen gewoon weer verlagen 

Soms kan het leven heel simpel zijn...En we zien als je op het allerlaatste moment ervoor gaat, word je wereldkampioen. Het is dus nooit te laat.

weer boter

 De monarchie staat in de belangstelling. Onze eigen koningin heeft in Texas USA benadrukt, dat vrouwen zelf moeten kunnen beslissen als het gaat om abortus. Zelf beslissen zal haar toch vreemd in de oren klinken. Ze mag bijna niets zonder toestemming. En in een ander land vertellen wat zij moeten doen, zit in onze genen. Nederland loopt voorop met het bekende vingertje wat er allemaal moet en beter kan, vooral in het buitenland. We zijn protserig zelf ingenomen. Ter Apel als voorbeeld, en al helemaal als je kijkt hoe we omgaan met de zg grensmigranten. Uitzendbureaus kunnen de migranten, die in de grensstreek werken, niet huisvesten, er is immers woningnood. Kopen vervolgens huizen op in Duitsland en proppen daar de werknemers in. Onder erbarmelijke omstandigheden. Toen op de Griekse eilanden de kampen vol waren, de omstandigheden erbarmelijk, waren de Nederlanders de eerste die dit veroordeelden. Boter op ons hoofd. We doen onderzoeken tot in den treuren, maar doen niets met de uitkomsten. Emile Roemer deed een uitgebreid onderzoek naar de omstandigheden van de arbeidsmigranten. Een lijvig rapport verscheen, de inhoud was al bekend en verdween in de bekende la. Er is met niet één aanbeveling iets gedaan, constateren we nu. Volgens Peter Hinze, burgemeester van Emmerich, leven de arbeidsmigranten in huizen "waar je niet wil doodgaan". Mooier kan ik het niet formulieren. Nederland is kritisch, behalve op zichzelf. Verschuilt zich achter  ruim vertragende onderzoeken en koopt daarmee tijd maar geen vertrouwen.