Ik probeer vaak te begrijpen wat er zoal om mij heen gebeurt. Dat gaat vaak met verwondering en soms met verbazing gepaard. Zoals bijvoorbeeld het bestraffen van supporters die vuurwerk gooien bij een voetbalwedstrijd, terwijl de club er zelf voor elke wedstrijd mee begint. Rook, vuurwerk en de verslaggever noemt het spektakel. We helpen mensen die verslaafd zijn aan gokken, en betalen de Nederlandse sportwereld met de opbrengst uit diverse loterijen. Op TV laten we in minimale seconden zien, dat je pas mag gokken als je 18+ bent en dat je het bewust moet doen. Waaruit dat "bewust" bestaat, voor die uitleg, is geen tijd meer in datzelfde spotje, te duur. In een aparte reclamespot bedanken we iedereen ook nog eens. We beweren dat er anders zonder die steun niet gesport kan worden. In de zorg komen vaker deze verbaas-momenten boven. Ik zie mensen roken in een rookvrije zone bij het ziekenhuis. Je mag er dus niet roken, want je loopt het risico in datzelfde gebouw behandeld te moeten worden.. omdat je rookt. Je weet dat roken tijdens zwangerschap niet goed is. Voor je kindje, dat nog geboren moet worden, lastig, omdat het er geen invloed op uit kan oefenen. En toch... Ach ik heb zelf ook gerookt en was mij van geen kwaad bewust. Nou... was het mij wel bewust, maar de stoerheid won. Ziek werd ik ervan, misselijk, maar het stond stoer. Als je ouder wordt, ga je anders aankijken tegen dingen die je vroeger gewoon zelf ook deed. Je vergeet ze vaak voor het gemak maar even. Je ziet kinderen op de fiets bellen. Zou ik dat toen ook gedaan hebben als er al mobiel bellen zou zijn geweest? Ik belde wel maar die zat aan het stuur. Maar verbazen en verwonderen is onderdeel van het leven. Als je ouder wordt, blijf het doen, anders komen de geraniums wel heel dichtbij...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten