Waar waren jullie?

Met paraplu als enige wapen, togen wij naar Maastricht om mee te lopen met de protestmars voor sluiting van de kerncentrales van Tihange en Doel. 

Gevaarlijke scheurtjes en betonrot maken dat velen zich zorgen maken.

Waaronder wij. 

Behalve België zelf. Zij zijn bezig met tol te heffen op wegen. Eet niet voordat je in België de weg op gaat, de hutspot is zomaar voor een tweede consumptie beschikbaar. Maar de Belgische regering gaat euro's vragen. "En we wonen in één Europa!", hoor ik jullie roepen. "Ja!", geef ik als antwoord, "maar wij betalen al langer overal en voor van alles. In Oostenrijk, in Tsjechië en in Duitsland, bij de één heet het tol, bij de ander milieustikker, maar betalen moeten we. En wij, in ons kikkerland voor niks, nada, nul", som ik in volgorde op.

En die Belgen hebben een aantal kerncentrales, die scheurtjes vertonen. Onveilig weet elke wetenschapper ons te vertellen, maar ook onze eigen minister Schulz vindt van niet. Ik had nog gehoopt  dat Timmermans in de stoet van Maastricht zou meelopen, maar hij is bezig een deal te sluiten met de Turken. Timmermans gelooft dat de Turken aan alle voorwaarden gaan voldoen. 

Hij had hier als spreker moeten zijn!  Hier in zijn Limburg, waar we gevaar lopen. Waar we groot gevaar lopen Frans!!

Limburg ontbrak sowieso. De enige die ik nog gezien heb is Paul Weelen en zijn vriend. Was ik wel blij mee, want ik hoorde alleen en voornamelijk Duits om mij heen. Hoewel t kirchraods....,sorry Paul!!

Maar waar waren jullie allemaal?

In de ochtendkrant was de vernieuwde Limburger helemaal niet vernieuwend. Een bijna halve pagina wijden aan een protestmars voor van Rey waar een handvol gekken meeliepen, voornamelijk familieleden. Daaronder een heel klein redactioneel stukje over het gevaar van Tihange en Doel. 

Limburgers(ik generaliseer maar even), jullie vallen mij tegen. Jullie hadden er allemaal moeten zijn. Het protest klonk stil, door een handvol medemensen, die het belangrijk vinden dat we veilig wonen. Dat WE veilig wonen, maar WE waren er niet. 

En ook de provincie schitterde door afwezigheid. Of waren jullie bezig met de Libelledagen, die versleten worden als innovatief. Libelle gaat een eigen tv-zender met praktische video's lanceren. Hebben we echt nodig en dat noemen zij dan innovatie. Een woord dat lekker modern klinkt.

 We hebben nog geen tv genoeg schijnt het. Donder op!,

En de Belgen doen niks, vinden het hele land veilig, wij weten inmiddels hoe dat kan aflopen. Ze kletsen maar wat in de ruimte....ruimte waar wij niet meer zomaar doorheen mogen rijden. 

Ik hoop dat de scheurtjes tot jullie doordringen.....

En oh, oh wat zijn we verheugd dat ze er eindelijk zijn. De joint strike fighter. Zelfs de minister is de twee toestellen tegemoet gevlogen. Dat doen we niet eens met Sinterklaas. Vliegtuigspotters zijn massaal aanwezig. Er wordt 5,2 miljard uitgetrokken om 37 toestellen te bemachtigen. Het kost teveel,  veel teveel. Het is een uitgave waar we prachtige andere dingen mee hadden kunnen doen.

Ik mis alle politici die huilend komen vertellen dat dit echt niet kan. En nu is ook nog van Muiswinkel geen hoofdpiet meer.

Wie spelen we nu die zwarte piet toe? Frans Timmermans dan maar....?

Viezerik

De titel van deze blog is een bewuste keuze. Het woord verraadt dat dit geen fijn verhaal wordt, dus als je daarop niet zit te wachten, niet verder lezen.

Ik dacht, dat wil ik wel eens met eigen ogen gaan zien. Ik lees in de krant over de agressie langs de voetbalvelden, dus ik ga naar een wedstrijd van de jeugd. Het doet er even niet toe welke wedstrijd maar het was Roda-Feyenoord.

Alle voetballertjes rond 14 jaar en de vaders en moeders, dan wel opa's en oma's ( vooral ook die groep niet uitvlakken), zaten langs de lijn. Het was een hoog rollator-gehalte.

De scheidsrechter was, zoals ik dat zag, net in het nieuw gestoken. Strak pak en hij liep als een paradepaardje. Een lippizaner had zo op hem kunnen zitten.

Niks mis mee overigens, als die arrogante houding niet terug te vinden zou zijn in zijn fluiten. Maar... waarom je oorverdovend moet fluiten, terwijl de spelers op kleine afstand staan, is mij onduidelijk. De tribune geeft toch wel commentaar, daar hoef je dit volume niet voor te gebruiken.

De scheids(ik leer het jargon snel) maakt natuurlijk fouten. Eigenlijk niks mis mee tot het moment dat er over die foute beslissing discussie gaat ontstaan op de publieke tribune. Het is van alle tijden, dat de beste stuurlui aan wal staan. De spelregels zijn maar op één manier uit te leggen en dat is in het  voordeel van de "hardschreeuwende" toeschouwer. 

"Viezerik", zo werd de scheids beticht door de Rotterdammers.

En ik...ik had geen vreemde beweging kunnen ontdekken aan die scheids, waarmee het aan hem toebedeelde woord enigszins recht deed.

De Rotterdammers lieten op die manier even weten het oneens te zijn met de arbitrage...oh...dat was het!

 De Roda-aanhang sommeerde de "Hollenjers" op subtiele wijze  met "hou je bek", geen aanmerkingen meer te maken op de leiding. 

Ik kreeg plezier in de wedstrijd. 

Over en weer werd ik afgeleid door de scheldkanonnades achter mij.  Feyenoordsupporters vonden dat zij alle recht hadden om kritiek te uiten op de scheids en ook op het harde spel van de 14-jarige Rodaspelers. Daarmee vroeg op enig moment de Roda-aanhang of zij überhaupt wel in dit land mochten wonen.... 

Het werd grilliger, merk ik even op.

Roda won uiteindelijk met 4-1.  Er was nog twee minuten te spelen. 

"Kom op jongens", schreeuwde de Feyenoordaanhang, " het kan best nog!" 

Dat is vragen om commentaar van een blije Roda-aanhang. Ik laat even de laatste opmerking van die groep, vanwege mijn eigen censuur, achterwege. 

Het eindsignaal klonk als een verlossing. 

 De scheids viel eigenlijk best wel mee en het veld lag er keurig bij, de lijnen prima getrokken...het zonnetje scheen welig. 

Het enige dat ik miste waren de herhalingen en de mogelijkheid om het geluid uit te zetten.

Toch maar eens aan oordoppen denken bij een volgend bezoek, dat er overigens niet meer zal komen.

Ach... en nou kan ik een makkelijke bruggetje maken over dat er ook bij de wereldproblemen de oorzaak vaak ligt in verdraagzaamheid en een beetje tolerantie. Het is "een inkoppertje" maak ik er maar van.

De boer weet er alles van en......hij ploegde voort maar dan op een ander veld....

Vragen

We waren het weekend in Den Haag. 
De stad was nerveus. 
Spanning op straat en in winkels. 
Den Haag was minder de stad, die bezongen werd door Harrie Jekkers. Hoe dan ook het weekend verliep toch goed tot...wij met de trein weer huiswaarts keerden en er een man van buitenlandse afkomst door vier agenten in onze trein werd geduwd, was ook ik toch ietwat minder op mijn gemak. Buitenlandse afkomst...is relevant want hij werd, zo leek het, het land uit gezet.

De conducteur kwam nog even melden, dat hij vooral moest blijven zitten tot Venlo. In zijn beste Duits werd hem verteld, dat hij maar hoefde te zwaaien als er iets was. De man was nerveus, poepie nerveus. Grote sporttas bij zich, waar hij regelmatig even in voelde of alles er nog in zat. 
Het zweet liep over zijn voorhoofd en zelfs zijn wenkbrauwen moesten het ontgelden, hij plukte er erg zenuwachtig aan, trok er zelfs enkele haren uit.

In Delft stapte hij uit. 
Er maakte zich een soort van opluchting meester van alle reizigers in de coupé. Niks Venlo, hij liep vervolgens de trein uit en geen haan die meer naar hem kraaide... 
Veiligheid in Nederland, zou Rutte weten dat dit zo gebeurt, mensen uitzetten of kijkt hij alleen maar naar Turkije?

In Den Haag waren we in het Gemeente museum om Appel en Toorop te bekijken. Mooie Gebouw ook vond ik en een mooie overzichtstentoonstelling van Appel. 
Ik stond bij 12 schilderijen, die allen de titel hadden: "vragende kinderen". En ik luisterde, zag de vragen op het gezicht van de kinderen, maar hoorde ze niet. Ik raakte ontroerd door zoveel kindergezichtjes met zoveel vragen en ik met zo weinig antwoorden. Wij doen die kleintjes wat aan....

Dat het weer een groot onderwerp van gesprek was deze week was voorspelbaar. Voorspelbaarder dan het weer zelf. Ik hoorde dat de rayonhoofden in Friesland weer zenuwachtig waren. 
Friezen zijn al nerveus bij één graad vorst. 

De rest van de week had een hoog crematiegehalte.

Niet altijd even fijn, maar het hoort erbij, schijnbaar. Zo kwam ik ook weer eens terecht in een katholieke uitvaart met de hoop, dat ik er enige inspiratie uit zou halen.

De teleurstelling maakte zich snel van mij meester. Opening hetzelfde, het middenschip hetzelfde en het einde was er al. Die lag tussen plankjes.

Nou...er waren drie kleine lichtpuntjes.

De pastoor gaf iedereen de vrijheid ter communie te gaan. 
Als je niet wilde, hoefde je niet te gaan. Dat zag ik al als lichtpuntje, kun je nagaan.

Hij zou het lichaam bewieroken en dat deed hij niet om ons aan het hoesten te maken. 
Het tweede lichtpuntje.

En het derde lichtpuntje was een vader, die zijn twee weken oude kindje in slaap probeerde te wandelen. Wat mij betreft had deze nieuwkomer best van zich mogen laten horen. Hard schreeuwend, zodat prevelaar op het altaar niet meer te verstaan zou zijn geweest. Mijn kruideniershart borrelde even op...in de kerk notabene. Als je in het schap een artikel hebt staan, dat niet verkocht wordt, saneer je dat en probeert wat anders. Als je dat niet doet, moet je het uiteindelijk weggooien. Zonde!

Een woord dat verbonden is met het katholiek zijn en we zitten er volgens de voorganger vol van.

En wat is echt zonde? Niets veranderen, kop in het zand en doorgaan. Buiten de wereld, eigenlijk in geen enkele wereld, behalve in de eigen blijven aanmodderen. En die probeer je dan kost wat kost in eentonige gebeden zonder eigen inhoud aan de man te brengen.

Was nou maar naar Specsavers  gegaan die weten wel hoe je moet verkopen.

Ik moest even terugdenken aan mijn vorige bezoek aan een binnenspeeltuin. Die had de naam balorig. In de kerk hebben ze balorige priesters nodig, die naast de barmhartigheid die Franciscus zo mooi verwoord, eindelijk het heft in handen nemen en tussen de mensen en de echte wereld gaan staan.

Gooi alle nietszeggend geprevel aan de kant en start de dialoog met de mensen die er nog zijn.

En ik....ik hoop op minder uitvaarten deze week.