Sommige natuurwetten zijn mij bij gebleven, niet veel, sommige.
"Waar het ene lichaam is, kan het andere niet zijn", is er zo een.
Als er om welke reden dan ook door medici werk-in-uitvoeringsborden in je darmen zijn geplaatst, kregen zij, of eigenlijk ik, met deze wet te maken, maar daarover later.
Er leeft van alles in je darmen en soms wil vooral het ongewenste leven, in je darmen, niet ontdekt worden. Ze zijn als de dood voor MRI's en CT-scans. En van camera's willen ze helemaal niets weten. Je voelt ze wegvluchten. Maar ze ontkomen niet als je deze hulpmiddelen toestaat. Ik liet alles toe en ja hoor ze hadden ze te pakken. En als ze ontdekt zijn, worden ze opgejaagd, en komen ze met geen enkele smoes ertussen uit. Vóór die aanpak, wordt eerst schoonschip gemaakt. Een klysma, ik vind dat geen fijn woord en de gevolgen nog minder. Maar een van de eerste noodzakelijke kwaden die moeten geschieden. Schoon schip. Daarna opruiming van alles wat niet meer mag groeien. Ik zal niet inhoudelijk ingaan op stoma's want dat is minder interessant behalve dat er de meest vreemde verhalen de ronde doen, die ik kan afdoen als onzin. Als je meer wil weten, bel me even.
Als alles weer gerepareerd is dan moet het, zoals dat zo mooi plastisch opgeschreven staat, weer op gang komen. En dan komt de wet van "waar het ene lichaam is kan het nadere niet zijn". Lucht is zo’n lichaam/gas, voor iedereen herkenbaar die van uiensoep houdt. En lucht dringt voor, wil altijd vooraan staan. Niet erg maar voor mij moeilijk invoelbaar wanneer de lucht plaatst gemaakt heeft voor dat andere lichaam die ik voor het gemak hier niet verder ga toelichten. Het dilemma ontstaat vaak spontaan, wanneer moet ik nu wel en wanneer niet...Ik heb dit dilemma kunnen beslechten, en met succes, met behulp van de vaste sponsor Tena, waarvoor dank.
Inmiddels ben ik gewoon weer in mijn eigen huis met mijn vertrouwde wc-tje die ik toch even heb begroet met:"hier ben ik weer!" Of hij mij gemist heeft, of hij mij weer herkende, onbelangrijk. Ik geniet dat ik geholpen ben, dat er medici zijn die, zonder mij te kennen, met hun specialismen en vakmanschap, willen en kunnen helpen. Het UMC+ in Maastricht verdient wat mij betreft alle lof voor behandeling en verpleging, en ja het is hun werk maar dan nog is een dankjewel op z'n plaats. Het lijkt vanzelfsprekend en dat is het niet. Meer dan ooit kennen we de belangen van de gezondheidszorg. Ik zal niet ook nog eens uitpakken in wat er allemaal gebeurd is en nog, de laatste dagen. Stratenmakers zijn belangrijk, tramconducteurs, schoonmakers, ondersteuners van mensen die het moeilijk hebben, een hele lijst kan ik opnoemen van belangrijke werkers maar...BN-ers horen daar niet bij.
