kerst

Met de wens van een kerstcolumn in de hand, mijmer ik wat ik zoal zal schrijven. Met Kerst denk ik daar nog meer over na, dan door het jaar heen. 

Gek is dat eigenlijk. Doet dat dan de tijd van het jaar? 

Dit is ook zowat dat ik mij met Kerst meer afvraag dan op andere dagen in het jaar. Vragen vragen en vragen....

En de wereld? Moet ik er wat van zeggen of zal ik het aan Willem Alexander overlaten of de Paus. Die heeft het dit jaar te druk met uitdelen van die gevonden miljoenen. Daklozen van Rome verzamelt u!!!

Nou ja, mijn verbazing is groot, dat we zijn gaan zeulen met wrakstukken van de MH17, die we dan hier in elkaar gaan zetten om te weten, wat we eigenlijk al weten. 

Alleen geen harde bewijzen,  o ja...dat zal het zijn. 

Straks weten we dat het toestel inderdaad is neergeschoten....en dan?

Nabestaanden respecteren, dus er alles aan doen? De schijn ophouden dat er straks iemand opstaat en zegt: Ik heb het gedaan!

Bestedingen van overheidsgeld in het komende jaar. Het gaat niet kraken, maar het wordt een oorverdovend lawaai van het schuiven van de een naar de ander, wie is nu eigenlijk verantwoordelijk voor welke zorg.

Kerst is ook van wensen, toch? Moge alle zieken en ouderen de zorg krijgen die ze verdienen. Tolerant en solidair zijn, was dat nou wat ze bedoelden met participatiemaatschappij. De rijken weten precies wat het betekent. Degene die de zorg altijd al konden betalen.

Somber of realistisch? Weer zo'n vraag.




En zo op het einde van het jaar breken er barre tijden aan voor alle honden- en kattenliefhebbers. Nog even en dan gaan we vertellen, dat die dieren ook terug moeten naar hun eigen habitat. Kan echt niet meer, een hond aan de lijn en een kat die de verleiding niet kan weerstaan van een heerlijk kerstmaal, al helemaal niet. En een pootje geven kan eigenlijk nu al niet meer.


Ik kreeg een verzoek tot donatie en die begon zo, ik citeer:

"Stelt U zich eens voor....nooit genoeg voedsel te vinden. Nergens een beschutte plek om te rusten. Geen plek tegen de barre kou...", einde citaat.

Ik dacht dit gaat over vluchtelingen, want daarop is het zeker helemaal van toepassing. Maar nee, het ging om de hazelmus, de kerkuil, de otter en de ringslang. Die schijnen we te moeten redden en dat kan alleen maar als we doneren.

Ik zeg dit niet vaak maar nu wel: “Mensen eerst”!

Het jaar is bijna voorbij, bracht mooie momenten, bracht barre momenten, bizarre momenten, maar ze zijn van alle jaren.

Gelukkig is er Kerst, dan borrelen we ze af met een goede afdronk en dat het mooi in het glas hangt.

Denken we na over wat we te weinig gedaan hebben? 

Ik leerde: Maak je druk over dat wat je kunt beïnvloeden. Al het andere...Maak je niet druk, je kunt er niks aan doen. 

Eigenlijk zeggen we dan: je hoeft er niets aan te doen.

Het kenbaar maken, erover praten met verantwoordelijken, is toch wat je kunt doen? Simonis weet inmiddels hoe dat werkt.

Wegkijken....we weten waar het toe leidt. En wat als wij in deze toestand zouden zijn. Blij dat de hele wereld wegkijkt?

Dan komt bij mij op: En als we het direct konden beïnvloeden, kwam het dan goed?

Sloten we dan niet de grenzen voor vluchtelingen, die huis en haard verlieten door geweld. Vaak met veel kinderen, die nog aan het leven moeten beginnen. Wat zijn zij toch kwetsbaar. 

Ik keek naar de Film van de Braziliaanse fotograaf Salgado. Indrukwekkende documentaire over vluchtelingen, miljoenen vrouwen, kinderen, mannen, waar je in deze donkere dagen niet vrolijk van wordt. Huis en haard verlaten, ik weet gewoon niet hoe dat is maar als ik er naar kijk....voel ik t ...even

Ik wil in 2015 denken en praten over wat er wel allemaal kan voor mensen die het nodig hebben, echt nodig.

Doet U mee?

Tot slot:

Met kerst gaan we van elkaar houden…. even

Met kerst overdenk ik iets langer dan…. even

Met Kerst geloof ik in licht, in elkaar,

is er minder zeuren geen… ja, maar.

Met kerst de teleurstelling van geen witte…. even

Met Kerst verwarmen we de ander ….even

Met Kerst is eten niet in een kwartier klaar

Met Kerst geloof ik meer en is bijna alles waar

Het Kerstfeest blijft bijzonder

Het Kerstfeest blijft een wonder

Om te denken wat ik al weet

Wat ik eigenlijk het hele jaar vergeet.

Ik wens iedereen alle warmte toe voor nu en de dagen daarna.

kopen

Het zal niemand ontgaan zijn dat we in de maand van kopen zijn aanbeland, we noemen dat december.

Laatste maand van het jaar alweer. "Wat gaat de tijd toch snel", is een zin die ook bij december hoort.

Winkels schreeuwen dat dit het moment is van kopen, bepalen in de decembermaand dat bedonderen met van-voor prijzen is toegestaan.

Sterker nog u vraagt er zelf om, volgens diezelfde winkels.

Bijzonder zijn de winkels waarin allerlei producten worden aangeprezen, zonder dat u deze echt nodig heeft. Bij het product zetten ze een tv toestel, laten zien dat u al langer worstelt met van alles en nog wat terwijl u dat zelf niet wist.

Een zwart-wit beeld laat een zwetende huisvrouw zien( zijn die er nog?) die haspelend, kreunend, heel druk in de weer is met huishoudelijke ongemakken zoals schoonmaken van groente, ramen zemen,  fornuis schoonmaken enz.. Het is een voorbeeld van een vrouw in grote, heel grote ongelukkige omstandigheden.

En dan....uit het niets, in kleur, DE OPLOSSING.

Dat u daar nou niet zelf op was gekomen.

"Handig!" is dan een woord, dat in gedachte van bijna iedereen opborrelt.

En dan bent u verkocht en is het product gekocht. U wordt nog even herinnerd dat het wel afgerekend moet worden bij de dichtstbijzijnde kassa.

Thuis gekomen toont u de huisgenoten het geluk dat juist gekocht is. Zij kijken u aan(zij hebben namelijk die verschrikkelijke beelden niet gezien) met een uitdrukking:Hebben we dat wel nodig? Zaten we daar op te wachten?

Zij zemen namelijk nooit de ramen, dat doe jij. Zij maken nooit het gasfornuis schoon, dat doet jij. Zij raspen nooit de wortels, dat doet jij.

Jij bent een stuk gelukkiger en gaat gelijk aan de slag.

Merkt dan, dat de handigheid in zo'n filmpje niet overeen komt met jouw handigheid in de praktijk. Even wennen, denk je, maar na drie keer proberen verdwijnt het geluk in de keukenkast of lade. Waar vervolgens al meerdere van dit soort aankopen je verwijtend aankijken.

Na een paar jaar bent je het beu en gooit ze toch weg.

En toch staan we weer te kijken in de Blokkers, Actions en Hema's van deze wereld, naar al die zwart-wit huisvrouwen, die diep ongelukkig proberen uw geld te bemachtigen in kleur.

Ik beken, dat ik gefascineerd naar deze filmpjes sta te kijken en mij ook verbaas, dat er vrouwen zijn die in deze ongelukkige toestand, met camera erbij, willen acteren.

Maar ook wij mannen komen trouwens ook steeds vaker voor in dit soort verkooppraktijken.

Waar komen anders al die bladblazende kerels vandaan?

Dan Josephine W. Wie is dat nu weer, vraag je je af. Zij is een Duitse actievoerster. Ze wilde, naar eigen zeggen, protesteren tegen het feit dat de Kerk het niet zo nauw neemt met de rechten van vrouwen en abortus afwijst. Dat zijn er meerdere die dat vinden, maar Josephine ging met ontbloot bovenlijf op eerste kerstdag op het altaar staan van de Dom in Keulen. Moedig toch?

Dat kostte haar 1200 euro, hetgeen makkelijke betaald had kunnen worden door de kerk zelf, ze hebben immers honderden miljoenen gevonden.

Dat noem ik nog eens transparant. Gewoon nooit in de boeken gestaan en dan ineens, als de geboorte van Jezus zelf, zijn ze er. Honderden miljoenen.

Het wordt dit jaar een zalig kerstfeest voor alle armen in Europa.

De paus gaat uitdelen.

Kom op Franciscus, het is toch kerst?

Of geef wat aan Femke van Rossum een moedige zieke moeder die een open brief schreef aan Minister President Rutte.

Hierin deed ze haar terechte beklag over een toespraak van hem waarin hij nog meer liet horen gewoon niet meer te weten wat er echt speelt in de samenleving. Moedige vrouw die haar borsten ook graag aan onze volksvertegenwoordiging had willen laten zien maar vanwege haar kanker….. die borsten niet meer kan laten zien.