voordeel

Meer lezen, meer wandelen, meer bewegen, allemaal zaken die een positieve wending gaven aan ons leven dankzij, of vanwege de pandemie. Doordat je meer leest, krijg je soms onbedoelde goede adviezen. Hoe krijg je een verroeste schroef er toch makkelijk uit. Hoe kun je het beste onkruid bestrijden. In alle bladen wordt wel een groot-moeders methode aangehaald en uitgelegd. En vaak helpt het. Ook soms bij kwaaltjes die je al met heel veel moeite hebt trachten te bestrijden, maar dat nooit gelukt is. Kalknagels is zo'n hardnekkig probleem, waar niets tegen helpt. Misschien laseren las ik laatst, maar dat kost een vermogen. Ook las ik dat een havermout-badje helpt. Nu bestaat mijn ontbijt uit een heerlijk havermout bordje met muesli en heerlijke zuidvruchten. Ik zie mij niet een, twee, drie hier mijn voeten in dopen, maar van mij mogen jullie het proberen. Of links draaiende yoghurt, waar de tenen wel bij varen. Ik weet niet of mijn pedicure hier wellicht een nog betere oplossing kan voorstellen. De laatste trend is een doodgewoon soda badje. Goedkoop en doeltreffend. Als kruidenier spreekt het mij aan. 

De terrassen zijn weer beperkt open. Het zal jullie niet ontgaan. Het woord "zijn" laat ik maar even voor alle duidelijkheid weg. Wellicht heb jezelf al genoten van de zo gemiste Affligem of cappuccino. Als ik het nu schrijf, wordt mijn speekselfabriek heel actief. En het weer werkt belachelijk mee. Dank aan het KNMI is op zijn plaats, want denk nou niet dat het weer vanzelf zo goed is. We klagen ons te pletter als "ze" het weer mis hebben met allerlei codes. Pas als zij de komende dagen sneeuw gaan voorspellen, ga ik er weer aandacht voor vragen en anders: Hulde mensen in De Bilt! De brouwers, las ik vanmorgen, waren verrast over de "plotselinge" opening van de horeca en moeten nu 24 uur per dag bier brouwen. Brand los, zou ik zeggen. En als de temperaturen weer wat lager worden, zetten we de terrassen toch gewoon binnen.

Politiek viel mij verder op dat er in Arnhem geprotesteerd is tegen Rutte. Men wil er geen kabinet meer met hem als premier. Beetje de bekende mosterd na de maaltijd, het stemmen is geweest. Mosterd...zou dat nog wat zijn tegen kalknagels?

los

Het gaat los aanstaande woensdag. De rijen zijn al gereserveerd. De onderzoekers staan al klaar om te bevestigen van wat we al weten. Camera's staan klaar om alles vast te leggen. De onderzoeken wijzen nu al uit dat vooral de lager opgeleiden de run op de winkels hebben voorbereid. Ik voorspel dat ook bij de Bijenkorf rijen voor de deur zullen staan, en ik heb daarvoor geen onderzoek nodig. De winkels verwelkomen ons met grote advertenties. "We hebben U gemist!", is de slogan die moet verbloemen dat ze vooral de omzet hebben gemist. Best begrijpelijk maar als je ziet wat er nodig is om de mode te produceren, zou je dat graag anders zien. Ik had wel gehoopt dat de pandemie onze kooplust zou inperken tot wat we écht nodig hebben. De verandering, het nieuwe normaal, wat hebben we niet allemaal gehoopt en voorbij zien komen in krant en TV. Minder vliegen. De boekingen van de eerste vliegreizen, zijn in aantal verontrustend. Schiphol maakt zich op voor een nog hetere zomer. De ziekenhuizen hebben nu al een hete zomer en het einde is niet in zicht. Waarom niet wachten op de echte daling, zodat het ook een verantwoorde keuze zou zijn geweest? Het volk roept om BIERTJE, en de politiek is ineens luisterend oor geworden. Het gezwalk met wel en niet doorgaan met vaccineren. Help mij even: waarom we moesten stoppen met Astra en dat niet hoefden met Janssen, terwijl de risico's minstens vergelijkbaar waren? Dat vaccineren de oplossing is, blijkt zelfs uit niet uitgevoerde onderzoeken. En alle dieren in de natuur gaan zich verbazen. Ineens wordt het een stuk rustiger. De boswachters kunnen stoppen met klagen over de overbevolkte natuur. Iets dat zij overigens altijd geroepen hebben: kom achter je laptop vandaan en ga de natuur in!  Ook bizar. Ik ben in een negatieve bui, ik weet het. Vooral omdat de hoop op verandering groter was dan de realiteit. Dat dit toch niet heeft geleid tot bezinning hoe we welvaart en geluk beleven, is minstens jammer. Maar misschien heb ik het wel mis en blijft het na woensdag rustig in de winkelstraten... laat het lekker los gaan in de natuur!

blauw

En daar stonden ze dan. De vaccins, ongeduldig te wachten op de armen. En nu eens niet de verschillen tussen de armen en de rijken. Er was geen verschil. Vaccins nivelleren de verschillen. Een geweldige bijwerking. Ik zag oudjes met hun kinderen. Ik zag hoofddoekjes, ik zag rollators, rolstoelen en het rolde allemaal naar dezelfde plek. Het leek wel feest in het Mecc. Ze mogen blij zijn dat het songfestival in Rotterdam plaats vindt. Dat had er niet meer bij gekund. Wel jammer voor Maastricht, anders was de koning alsnog op bezoek gekomen. Dan wel. Ook de auto's waren van de nivellering. Grote, kleine, nog grotere met te brede banden, ze waren er allemaal. Ik heb geen onderscheid kunnen herkennen. En...de zon scheen, dat helpt ook om iedereen toch vrolijk te stemmen, ondanks een prik(je). Misschien is het ook wel een beetje het vooruitzicht wat zo'n prik(je) toch geeft. Weer op het terras is wel een van de hoogtepunten, zo schijnt. De roep om de ober en het drankje is een Nederlands erfgoedje geworden. We kunnen en konden niet zonder. Hangen de vlag uit als het weer mag en kan. Een gemeende knuffel hoort daar wat mij betreft ook bij. Drie zoenen verpakt in stevige pakkerds. Ik verheug mij er nu al op.  Toch gebeurde er deze week iets vreemds. Ik had ineens een grote blauwe plek op mijn bovenbeen. Had niets te maken met dat spuitje, want mijn verhaal ging over mijn echtgenote, ik krijg dat ding pas over een week. Maar zo ineens een grote blauwe plek. Jullie kennen dat wel dat je je dan afvraagt waar komt ie nou vandaan. En die vraag werd mij ook gesteld, maar ik had er geen herinnering aan. Ik kreeg ineens begrip voor Rutte...

Groeien

 Een pasgeborene gaat groeien. Of hij of zij dat nou wil of niet. Er wordt moedermelk en daarna Olvarit in het openstaand mondje gezogen en gestopt. In den beginne is er nog protest, tot de boorling het lekker gaat vinden. En dat onderscheid wordt snel duidelijk in het terug proesten, zoals we dat allemaal herkennen. Vooral stampotjes, zoals wortelen, leveren dan een kleurrijk tafereel op. De eerste taart van de verjaardagen wordt met de handen gegeten. Hoe kleurrijker hoe beter. Slagroom doet er dan nog een toefje op. En alles wordt vastgelegd op foto en film. Voor het dan nog onduidelijke nageslacht.  

Groeien doet ook onze economie. Vaak niet omdat dit een doel op zich is, maar omdat de politiek ons doet geloven dat dit een overlevingsstrategie is. Ons geluk en vooral welvaart wordt er tegen afgezet. Geen groei, geen geluk. Ik las het boek van Ramsey Nasr "De fundamenten". En ik werd vooral geraakt door de ontwapenende passages, waarin de woorden welvaart en geluk werden ontrafelt. En vooral wat nodig is om je gelukkig te voelen. Daarbij komt de pandemie ons wellicht nog heel erg van pas. Mits....  En dat hebben we de afgelopen weken kunnen aanschouwen, er een forse verandering gaat plaats vinden in het omgaan met elkaar en vooral onze aarde.  Een opsomming van wat we allemaal al weten wat er gaat gebeuren als we niets doen, of anders gezegd blijven doen wat we doen. Het is voorspeld en voorspelbaar en toch... Het stemgedrag voor onze volksvertegenwoordiging laat zien dat "het volk" schijnbaar kiest voor "we doen een plas en laten alles zoals het was.." Dan is verbazing op z'n minst op z'n plaats. Als we weten wat er aan het gebeuren is en wat er nog voor de generaties na ons zal gebeuren. En dan denk ik weer even aan de wortelproest. Wat staat hem of haar te wachten, of gewoon onze eigen kinderen en kleinkinderen. Schets ik het te pessimistisch? Als we niks zouden doen, nee!. Maar er gebeurt gelukkig van alles waaraan we kunnen zien dat het anders kan.  Minder groei bepleiten en van meer naar minder. Kijken en ons afvragen wat geluk brengt en minder wat welvaart. Nasr beweert dat de eenentwintigste eeuw uitgegroeid is tot eeuw van ons geweten. En daarbij de indringende vraag: wat hebben we nodig en wat niet? Hij noemt het voorbeeld van Costa Rica. Hier wordt groei van de economie, of noem het welvaart, niet gekoppeld aan geluk en uit onderzoek zijn de mensen aldaar gelukkiger dan de Duitsers, Britten, Belgen en Fransen. Je zou kunnen concluderen dat de norm van geluk niet samenhangt met de hoeveelheid aan wat zij niet nodig achtten. Er zal geen Action floreren.

Tot slot. Dit is wat bij mij opborrelde na deze "politieke" weken en het lezen van dat mooie boek, dat ik bij deze wil aanbevelen. 

Het is lente en er groeit veel kleurrijks op de velden, geniet ervan. Het brengt geluk...

Meneer Heijn..

Overal kom je wel een product tegen met zijn naam erop. Ik wil geen reclame maken en zal dus niet vertellen dat ik bij Albert Heijn heb gewerkt. En met veel plezier. Ik was zelf een soort ongewilde ambassadeur, hoewel soms en dat was vaak, vooral zeer gewild door mijzelf. Een prachtig bedrijf dus wat mij betreft en ik mocht er meer dan veertig jaar geld verdienen. Iets wat bij een kruidenier in zijn genen zit. Maar als we dan wel eens op bezoek waren bij familie of vrienden en er kwamen "inferieure artikelen" van de concurrent op tafel, kon ik het subtiel opmerken, niet laten. Zelfs zo erg dat bij een volgende keer de neefjes en nichtjes spontaan zeiden: "Pindakaas van AHhhh!!" In winkels ligt ook overal de humor, vaak loopt die achter een winkelwagentje. Je wordt als winkelmedewerker gezien als een autoriteit. "Jij weet zeker wel waar de mosterd ligt?" En als een kruidenier iets weet, dan is het wel waar de bekende Abraham... Maar ook vragen over de plek van kastanjepuree, wist ik feilloos te pareren. Geen idee wat je er mee moest eigenlijk. Maar soms zijn er toch klanten die je met de bekende mond vol tanden laten staan. Een voorbeeld: een klant staat bij de enorme koeling waarin enkel kipproducten liggen. Voor die tijd ploften die allemaal! Een klant tilt een pakket kippenpoten op en stelt de vraag: "Zijn dit achter- of voorpoten?" Ik heb de slager niet met deze vraag verder lastig gevallen, want hij was een meester in uitbenen en had veel scherpe messen tot zijn beschikking. Als medewerker was je ook in die tijd tot alles bereid, als het een mogelijke promotie kon bevorderen. Tenminste dat dacht je. Zwarte Piet spelen was daar één van. Zwart maken met schmink die er met geen mogelijkheid meer af kon, maar ja promotie hè. Je deed het gewoon en had, en ik kan dat beamen, er veel schik en plezier van. En ik woonde dicht bij de winkel, dus was ook zo thuis om vervolgens de douche dezelfde kleur te bezorgen. Maar toen er gebeld werd door kinderen die voor een goed doel collecteerden en die werden open gedaan door zwarte piet zelf, werd er een olympisch sprintje met collectebus onderdeel van. Dat verkleden had ook wel iets. Bij een plaatselijke zwemclub mocht ik de goedheiligman spelen. De plaatselijk directeur was niet blij met mijn strooien van de pepernoten in het zwembad. Zelden zoveel plezier gehad. Zwarte piet speel ik niet meer, ja af en toe wel aan iemand toe, maar dat is een ander verhaal. 

jokken

 Als kind was ik al in verwarring. Wanneer jok ik nou en wanneer lieg ik? Kijkend naar de debatten deze week, vielen al mijn gebezigde onwaarheden onder het vrome jokken. Als mijn vader en moeder niet thuis waren, ontstond er spontaan meer vrijheid. Vrijheid om bijvoorbeeld te voetballen op het gras dat door mijn getuinde vader gekoesterd werd en gemillimeterd. Voetballen daarop was uit den boze. Dat wisten wij natuurlijk wel, maar het gras was groen, de bal aanwezig dus: aanvallen! Dan was het vooral moeilijk de kwetsbare bloemen niet in aanraking te laten komen met de bal. Maar dat je soms de bal verkeerd raakte, was onvermijdelijk. De tulp, een uiterst kwetsbare bloem, toen al, moest het vaak ontgelden. En het was dan ook gelijk een aanstellerij van zo'n bloem van jewelste. Kopje onherstelbaar laten hangen. Dan was diplomatie hard nodig en overleg: hoe gaan we dat herstellen, want de tulp verwijderen was geen optie. Mijn vader zou dat gelijk zien. Hij koesterde naast het gras ook de tulp. Op enig moment hadden we de oplossing, waarbij we met een speld de geknakte steel weer rechtop hielpen. Voor de eerste uren was dat de oplossing. Voor een aantal dagen daarna niet meer. De tulp ging hoe dan ook hangen, de krent!

En als mijn vader en moeder thuis kwamen, hadden wij natuurlijk afgesproken niet te verklappen dat we gevoetbald hadden. Een hele logische jok, geen leugen. "En wat hebben jullie gedaan vanmiddag?" Een vraag waarmee we allen worstelden. "Ik kan het mij niet meer herinneren", zei ik  en de ander:" ehhh niks eigenlijk!" Het indringende kijken van mijn ouders was niet heel lang nodig om mijn vader een wandeling te ontlokken in zijn tuin. Hij vermoedde van alles, maar zag niks. De tulp stond nog even fier overeind.

Ik keek gisteren tot laat op de avond naar de tweede kamer . 

Rutte had van mij best een bos tulpen mogen hebben (met wat spelden)!