Meneer Heijn..

Overal kom je wel een product tegen met zijn naam erop. Ik wil geen reclame maken en zal dus niet vertellen dat ik bij Albert Heijn heb gewerkt. En met veel plezier. Ik was zelf een soort ongewilde ambassadeur, hoewel soms en dat was vaak, vooral zeer gewild door mijzelf. Een prachtig bedrijf dus wat mij betreft en ik mocht er meer dan veertig jaar geld verdienen. Iets wat bij een kruidenier in zijn genen zit. Maar als we dan wel eens op bezoek waren bij familie of vrienden en er kwamen "inferieure artikelen" van de concurrent op tafel, kon ik het subtiel opmerken, niet laten. Zelfs zo erg dat bij een volgende keer de neefjes en nichtjes spontaan zeiden: "Pindakaas van AHhhh!!" In winkels ligt ook overal de humor, vaak loopt die achter een winkelwagentje. Je wordt als winkelmedewerker gezien als een autoriteit. "Jij weet zeker wel waar de mosterd ligt?" En als een kruidenier iets weet, dan is het wel waar de bekende Abraham... Maar ook vragen over de plek van kastanjepuree, wist ik feilloos te pareren. Geen idee wat je er mee moest eigenlijk. Maar soms zijn er toch klanten die je met de bekende mond vol tanden laten staan. Een voorbeeld: een klant staat bij de enorme koeling waarin enkel kipproducten liggen. Voor die tijd ploften die allemaal! Een klant tilt een pakket kippenpoten op en stelt de vraag: "Zijn dit achter- of voorpoten?" Ik heb de slager niet met deze vraag verder lastig gevallen, want hij was een meester in uitbenen en had veel scherpe messen tot zijn beschikking. Als medewerker was je ook in die tijd tot alles bereid, als het een mogelijke promotie kon bevorderen. Tenminste dat dacht je. Zwarte Piet spelen was daar één van. Zwart maken met schmink die er met geen mogelijkheid meer af kon, maar ja promotie hè. Je deed het gewoon en had, en ik kan dat beamen, er veel schik en plezier van. En ik woonde dicht bij de winkel, dus was ook zo thuis om vervolgens de douche dezelfde kleur te bezorgen. Maar toen er gebeld werd door kinderen die voor een goed doel collecteerden en die werden open gedaan door zwarte piet zelf, werd er een olympisch sprintje met collectebus onderdeel van. Dat verkleden had ook wel iets. Bij een plaatselijke zwemclub mocht ik de goedheiligman spelen. De plaatselijk directeur was niet blij met mijn strooien van de pepernoten in het zwembad. Zelden zoveel plezier gehad. Zwarte piet speel ik niet meer, ja af en toe wel aan iemand toe, maar dat is een ander verhaal.