Zinnig?

 Ik ben wat sceptisch als ik weer voor een teldag wordt aangemoedigd. Vogels, daar ben ik inmiddels aan gewend. Dat is ook gauw tellen, want die zijn er steeds minder. Vlinders zijn er talrijk, maar worden dan weer niet geteld. Het toppunt van elke keer die aanmoediging vond ik de schelpen teldag. Het moet niet gekker worden. Tegelijkertijd hebben wij in Limburg weinig schelpen, dus ik was er snel klaar mee. Toch zijn er tellers gesignaleerd. Op het strand en ze haalden het journaal. Een bericht over het tellen van de schelpen tussen alle oorlogen, een verademing. Met 200 tellers en bijna allemaal op het journaal, hoe mooi is dat! In totaal hebben zij 20.000 schelpen geteld. Dat vraag ik mij direct af: "en nu..?" De koploper begreep ik was de halfgeknotte strandschelp. Ik heb hem of haar van harte gefeliciteerd. Op de voet gevolgd door de ovale strandschelp. Het is informatie waarvan mij de zin totaal ontgaat. Allerlei vragen die ik wel vaker bezig bij onderzoeken. En knap vind ik toch dat er schijnbaar mensen en kinderen zijn die denken op een verwaarloosde zondag: kom op we gaan schelpen tellen. Bijzonder. En het bruggetje van bijzonder is snel gemaakt als ik mij ook verbaas over waar al dat geld van de overheid ineens vandaan komt. Heb ik zitten slapen? Er was toch altijd juist geen geld? En nu hoor ik die discussie nauwelijks. Zadelen we onze volgende generatie op met een enorme staatsschuld? Allemaal relevante vragen waarvan ik de onderzoeken nog niet heb kunnen waarnemen. Misschien komt er wel een speciale geld-tel-dag, wie weet..Ik ben zo klaar!

radio stilte

Woorden worden verzameld en uitgesproken via radio, tv, of gewoon omdat wij op een terras zitten. Die woorden vormen meningen, verschillend of eensgezind. Onder het genot van een lichtblond gevuld glas. In de lentezon. Ik was er even niet. Kon gisteravond genieten van een prachtige muzikale avond met ouderwetse muziek, en dat bedoel ik niet negatief. Mooi is het als een harmonie speelt, pure instrumenten en gitaren akoestisch. Een mannenkoor waarvan de gemiddelde leeftijd ruim de 70 is gepasseerd. En toch blijven zingen, het plezier en de passie omarmen. Ze hebben zich niet laten klein krijgen door wat dan ook. En hun aandacht beperkt zich ook niet geven subtiel aandacht aan wat er allemaal in de wereld aan de hand is. Respect voor al die koorleden. Ik las vaak, je moet weten waar je vandaan komt, de historie weten en vooral niet vergeten. In ons gebied kom je dan vaak in aanraking met het rijke mijnverleden. Een verleden waarvan helaas de meeste herkenbare monumenten zijn verwijderd. Hoe zei den Uyl dat ook alweer, toen hij kwam mededelen dat het niet meer rendabel was... die ontginning van steenkool: "Breek alles wat zichtbaar is, zo snel als mogelijk af!" Met de gedachte dat wat je niet meer fysiek kunt zien, het verleden uitwist en doet vergeten. We weten inmiddels beter. Zien dat onze zuiderburen op diverse plekken dat beter hebben gedaan. Koesteren wat is geweest en vooral niet vergeten. Ervan leren. En als ik dit op schrijf komen uitspraken als "nie Wieder.." weer boven borrelen. We zouden ervan geleerd moeten hebben, maar soms..helaas.

De werkelijkheid is weerbarstig, is zwanger van veel onbegrip en vraagt om geboorte van vrijheid en verdraagzaamheid. De koempels die vroeger in de mijn de kolen ontgonnen onder erbarmelijke omstandigheden, maar met een kameraadschap die nu nog steeds door hen wordt verwoord. Op een avond waarbij het verleden niet wordt vergeten en de muziek ons hoop geeft. Zullen we die maar koesteren?

verandering

Er is niks zo veranderlijk als het weer. Een uitspraak die vaak gebezigd wordt.  En het klopt natuurlijk. Ook onvoorspelbaar. "Er komt dit jaar een elfstedentocht", ik hoorde het Paulusma met een stelligheid beweren dat de schaatsen al bij velen uit het vet werden gehaald. Niks van dit alles. Terecht schreef Peter Kuipers Munneke dat de winter het meeste slachtoffer is van de verandering van het klimaat. Als je al een sneeuwpop wilde maken, dan maar van de hagel die was neergestort. En dan moesten de kinderen rap zijn want smelten lag bij die temperatuur al op de loer. Over een paar jaar weten onze (klein)kinderen niet meer hoe sneeuw voelt. Wel jammer als je, zoals ik, een liefhebber bent van vrieskou. Zichtbare adem  tegen een strak blauwe lucht het is waarmee ik wakker wil worden. Warme jas en sjaal en de natuur in, heerlijk. Ik heb het moeten missen. En dan bij de eerste blik op de narcissen en krokussen, wil ook ik dat het lente wordt. De eerste vlinder. Gisteren een bonkert die zwaar om mij heen zoemde:"het komt eraan". In inmiddels een temperatuur die de echte lente aankondigt. Nieuw leven, kleurrijk, weg die schaatsen, tot volgend,  ja wat eigenlijk?. Ik worstel met deze blog. Ik wil er eigenlijk geen aandacht aan geven maar kan het bijna niet... Zou het ooit lente worden in Moskou? Of eindelijk weer een koude oorlog..?

spreeuw

 Er vallen op de A2 spreeuwen uit de lucht. Ineens, pats, boem liggen er verspreid over de rijstroken spreeuwen. En we tasten in het duister waardoor? Vogelgriep? Dat wordt uitgesloten bij spreeuwen. We houden het op een schrikreactie. Teveel naar de TV gekeken, of de krant gelezen. Doen spreeuwen dat dan? Waar zouden ze anders van schrikken? Normaal vliegen zij dicht op elkaar bij zonsondergang, soms  enkele millimeters langs elkaar heen. Geen spreeuw die daarvan schrikt. Het zijn bijzondere tijden. En we waren zo blij, dat onze neus van voren zit en niet opzij, de afgelopen dagen. Het kon weer, als kinderen verkondigden wij het nieuwe geloof van een pilsje drinken zonder mondkapje. Nou was dat altijd al een uitdaging met zo'n ding over je neus. Klaar waren we ermee, en we schreeuwden het van de daken, en vierden het in de straten. "Is er niet toevallig een oorlog aan de gang?", riep de carnavalsvierder die het niet echt wilde. Ja, maar dat is nog ver weg, hup hossen geblazen. Die oorlog komt daarna wel. En alsof de wind ineens draait, gaan we op aswoensdag ineens protesteren. We hebben het masker af en zijn weer wie we altijd zijn. Vooral politieke partijen staan vooraan om uit te leggen dat we de vluchtelingen wel moeten én gaan opvangen. Hoe? Daar hoor je niemand over. Het is verkiezingstijd en het werkt altijd wel positief, als je dat menselijk gezicht achter 't masker laat zien. Bij sommigen is dat hetzelfde gezicht. De spreeuwen zijn opgeruimd, de pandemie voorbij...nu de vluchtelingen nog onderdak bieden.....en op 16 maart kiezen voor de partij, die beweert heeft dat we de vluchtelingen wel moeten opvangen...en ook concreet gemaakt: waar? hoe? met hoeveel?