ruzie

 Ik wandel onder een enorme boom door en hoor gekrijs van jewelste. Een kraai heeft er een nest gebouwd. Het is een beetje vroeg om er nu al mee te beginnen. Ik schaar het maar even onder : de lente komt eraan. Ook de koolmezen zijn al druk in de weer. Het nest van de kraai is dus nog in wording. twee, nee drie eksters willen het nest overnemen. De kraai is het er niet mee eens. Logisch want hij zat er al. Hij verdedigt zijn nest met poot en snavel. Daar komt het overgrote gekrijs vandaan. Het is oorlog in de boom. Een ongelijke strijd, drie eksters tegen één kraai. En toch weet de kraai ze te verjagen. Het is zijn nest waar straks zijn jongen uit het ei kruipen. En hij was er het eerst. Of de eksters nadien nog pogingen gaan doen, kan ik niet verslaan. Naar boven kijken om het schouwspel te volgen, wordt een te grote belasting van mijn nek. En bovendien is het nest nog niet af. De kraai adviseer ik wel om niet te lang het nest alleen te laten. Eksters zijn onbetrouwbare vogels. Profiteren ook van door eekhoorns verstopte noten. Het zijn hele vervelende vogels. Bij een volgende vogeltelling, tel ik ze niet meer mee...

vastelaovend

 Als ik het schrijf, kijk ik ook naar beelden die verre van plezier brengen. Moet je dan wel... of toch maar niet? Is natuurlijk een relevante vraag. Maar dan kun je niks meer...!, is dan vaak het gehoorde excuus. Er is altijd wel wat met onze wereld. Lastig als je tot op het bot een carnavalist bent. En die zijn er nog steeds. Bij de jeugd wordt het wel minder, ook vaak gehoord. Ach je doet mee of niet. Ik noemde het al eerder geprogrammeerde lol, en als je daar niet van bent, wat is er mis mee? Toen ik nog onderdeel was van het werkende leven kwam ik vaak in het Zaanse, en dan werd mij standaard toegewenst dat ik niet teveel en te diep in het glaasje mocht kijken. Heb me altijd verbaasd over het beeld dat de Zaandammers hadden van de vasteloavend. Limburg kleurt rood, geel, groen, in de straten, cafés. Het heeft weinig invloed gehad op het storten van ons geld om Turkije en Syrië te helpen. En dan maar hopen dat het niet verdwijnt in de verkeerde zakken. Altijd datzelfde dilemma bij al die goedgevigheid. Mensen wil je helpen, maar de politieke leiders niet. Een regel die elke keer weer besproken en ontkracht wordt. En dan jaren later zie je dat ons geld, destijds voor Hawaï in 2018, niet echt goed is besteed. En waar is het dan? En dan gaat de bel van de voordeur en staat er een 12 jarige die ons vraagt of we nog lege flessen hebben? Het statiegeld wil ze storten op 555. Jammer, want wij hebben deze gisteren meegegeven aan de bezorger van AH. Dat bedrijf dat met droge ogen een miljarden winst gaat verklaren. Ze hebben het ook best moeilijk met de winstmarge. Met droge ogen, prijzen verhogen dus meer omzet is een logisch gevolg. Als je dan de prijzen niet verhoogd voor de consument (zeg maar je klanten) wordt de winst minder en dat had makkelijk gekund, toch? Ik heb er zelf gewerkt maar begrijp mijn werkgever niet echt meer. En het kind loopt teleurgesteld weg en wij doneren toch maar aan 555...

Eigenlijk

 De hulp is onderweg. We verzamelen moed, kleding, medicijnen eigenlijk alles waar we al veel langer veel te veel van hadden. Een ramp is nodig zo blijkt. Cynisch? Misschien wel, maar de wereld is wakker en gaat helpen. Aan de ene kant omdat de aarde schudt en aan de andere kant voorzien we de vechtende partijen van tanks, drones en een beetje moed. Een bizar beeld in een wereld waar we van alles van mogen vinden. Hoe dan ook staat 555 weer open. Eigenlijk hoeft het nooit dicht. Eigenlijk moeten altijd konvooien met hulpgoederen onderweg zijn. Eigenlijk de tanks ontmanteld. Eigenlijk.. maar dat bestaat niet. Noemde Erdogan ons nog niet zo heel lang geleden fascist. Zou hij er 's nachts wel eens van wakker liggen, na een nachtmerrie dat diezelfde fascisten nu komen helpen? En hoe hij in staat is om hulp van Cyprus te weigeren, omdat er al eeuwen een conflict suddert? En Assad? Gewoon hulp weigeren en konvooien niet toelaten?  Maar je moet positief blijven en verheugd zijn dat de wereld (ik gooi het maar even op een hoop) in actie komt. Mensen onder het puin vandaan haalt, levend en te vaak dood. Als de aarde schudt, gebeurt er heel veel. Youp vroeg zich af of je de almachtigen moet bedanken voor de zeven kinderen die nog gered zijn. Je krijgt geen antwoord Youp, en velen blijven in gebed. Eigenlijk voor zichzelf en soms helpt het nog ook. En vanmorgen valt gewoon weer de ochtendkrant op de mat met eigenlijk al heel lang hetzelfde nieuws...hoewel...het nieuws dat het betalingsbedrijf Ayden ruim 422 miljard aan betalingen heeft verwerkt in 2022, een stijging van ruim 40 procent ten opzichte van 2021 !! Laten we bidden dat de stijging doorzet...

liefde bestaat

 Soms neem ik de pen al op donderdag ter hand. Er gebeurde deze week zoveel waarover je een mening kunt hebben en delen. Knops als wapenlobby. Neelie Smit-Kroes die maar voorbij blijft komen. Tata-steel, enfin veel waarover je kritisch kunt schrijven. Ik liet de pen liggen en constateerde dat de inspiratie ontbrak. Op een zondagmorgen verandert dat ineens. Ik wandel door Heerlen en bewonder de murals op voorheen lelijke muren. En er zijn er veel. We drinken koffie op een plein waar de carnaval langzaam maar zeker een plek aan het veroveren is. Allerlei kleuren lopen over het plein. En tijdens de koffie zien we twee meiden elkaar lief houden. Het kan allemaal in ons land, en het beeld is zelfs wat ontroerend. Gedurfd zou je het kunnen noemen, want dat het geen vanzelfsprekende acceptatie afdwingt, weten we. Naast de prachtige en kleurrijke muurschilderingen maakt dit mijn zondag helemaal goed. Ik pak de pen en zij, de zichtbare liefde, verslaan Smit-Kroes.