kerst

Met de wens van een kerstcolumn in de hand, mijmer ik wat ik zoal zal schrijven. Met Kerst denk ik daar nog meer over na, dan door het jaar heen. 

Gek is dat eigenlijk. Doet dat dan de tijd van het jaar? 

Dit is ook zowat dat ik mij met Kerst meer afvraag dan op andere dagen in het jaar. Vragen vragen en vragen....

En de wereld? Moet ik er wat van zeggen of zal ik het aan Willem Alexander overlaten of de Paus. Die heeft het dit jaar te druk met uitdelen van die gevonden miljoenen. Daklozen van Rome verzamelt u!!!

Nou ja, mijn verbazing is groot, dat we zijn gaan zeulen met wrakstukken van de MH17, die we dan hier in elkaar gaan zetten om te weten, wat we eigenlijk al weten. 

Alleen geen harde bewijzen,  o ja...dat zal het zijn. 

Straks weten we dat het toestel inderdaad is neergeschoten....en dan?

Nabestaanden respecteren, dus er alles aan doen? De schijn ophouden dat er straks iemand opstaat en zegt: Ik heb het gedaan!

Bestedingen van overheidsgeld in het komende jaar. Het gaat niet kraken, maar het wordt een oorverdovend lawaai van het schuiven van de een naar de ander, wie is nu eigenlijk verantwoordelijk voor welke zorg.

Kerst is ook van wensen, toch? Moge alle zieken en ouderen de zorg krijgen die ze verdienen. Tolerant en solidair zijn, was dat nou wat ze bedoelden met participatiemaatschappij. De rijken weten precies wat het betekent. Degene die de zorg altijd al konden betalen.

Somber of realistisch? Weer zo'n vraag.




En zo op het einde van het jaar breken er barre tijden aan voor alle honden- en kattenliefhebbers. Nog even en dan gaan we vertellen, dat die dieren ook terug moeten naar hun eigen habitat. Kan echt niet meer, een hond aan de lijn en een kat die de verleiding niet kan weerstaan van een heerlijk kerstmaal, al helemaal niet. En een pootje geven kan eigenlijk nu al niet meer.


Ik kreeg een verzoek tot donatie en die begon zo, ik citeer:

"Stelt U zich eens voor....nooit genoeg voedsel te vinden. Nergens een beschutte plek om te rusten. Geen plek tegen de barre kou...", einde citaat.

Ik dacht dit gaat over vluchtelingen, want daarop is het zeker helemaal van toepassing. Maar nee, het ging om de hazelmus, de kerkuil, de otter en de ringslang. Die schijnen we te moeten redden en dat kan alleen maar als we doneren.

Ik zeg dit niet vaak maar nu wel: “Mensen eerst”!

Het jaar is bijna voorbij, bracht mooie momenten, bracht barre momenten, bizarre momenten, maar ze zijn van alle jaren.

Gelukkig is er Kerst, dan borrelen we ze af met een goede afdronk en dat het mooi in het glas hangt.

Denken we na over wat we te weinig gedaan hebben? 

Ik leerde: Maak je druk over dat wat je kunt beïnvloeden. Al het andere...Maak je niet druk, je kunt er niks aan doen. 

Eigenlijk zeggen we dan: je hoeft er niets aan te doen.

Het kenbaar maken, erover praten met verantwoordelijken, is toch wat je kunt doen? Simonis weet inmiddels hoe dat werkt.

Wegkijken....we weten waar het toe leidt. En wat als wij in deze toestand zouden zijn. Blij dat de hele wereld wegkijkt?

Dan komt bij mij op: En als we het direct konden beïnvloeden, kwam het dan goed?

Sloten we dan niet de grenzen voor vluchtelingen, die huis en haard verlieten door geweld. Vaak met veel kinderen, die nog aan het leven moeten beginnen. Wat zijn zij toch kwetsbaar. 

Ik keek naar de Film van de Braziliaanse fotograaf Salgado. Indrukwekkende documentaire over vluchtelingen, miljoenen vrouwen, kinderen, mannen, waar je in deze donkere dagen niet vrolijk van wordt. Huis en haard verlaten, ik weet gewoon niet hoe dat is maar als ik er naar kijk....voel ik t ...even

Ik wil in 2015 denken en praten over wat er wel allemaal kan voor mensen die het nodig hebben, echt nodig.

Doet U mee?

Tot slot:

Met kerst gaan we van elkaar houden…. even

Met kerst overdenk ik iets langer dan…. even

Met Kerst geloof ik in licht, in elkaar,

is er minder zeuren geen… ja, maar.

Met kerst de teleurstelling van geen witte…. even

Met Kerst verwarmen we de ander ….even

Met Kerst is eten niet in een kwartier klaar

Met Kerst geloof ik meer en is bijna alles waar

Het Kerstfeest blijft bijzonder

Het Kerstfeest blijft een wonder

Om te denken wat ik al weet

Wat ik eigenlijk het hele jaar vergeet.

Ik wens iedereen alle warmte toe voor nu en de dagen daarna.

kopen

Het zal niemand ontgaan zijn dat we in de maand van kopen zijn aanbeland, we noemen dat december.

Laatste maand van het jaar alweer. "Wat gaat de tijd toch snel", is een zin die ook bij december hoort.

Winkels schreeuwen dat dit het moment is van kopen, bepalen in de decembermaand dat bedonderen met van-voor prijzen is toegestaan.

Sterker nog u vraagt er zelf om, volgens diezelfde winkels.

Bijzonder zijn de winkels waarin allerlei producten worden aangeprezen, zonder dat u deze echt nodig heeft. Bij het product zetten ze een tv toestel, laten zien dat u al langer worstelt met van alles en nog wat terwijl u dat zelf niet wist.

Een zwart-wit beeld laat een zwetende huisvrouw zien( zijn die er nog?) die haspelend, kreunend, heel druk in de weer is met huishoudelijke ongemakken zoals schoonmaken van groente, ramen zemen,  fornuis schoonmaken enz.. Het is een voorbeeld van een vrouw in grote, heel grote ongelukkige omstandigheden.

En dan....uit het niets, in kleur, DE OPLOSSING.

Dat u daar nou niet zelf op was gekomen.

"Handig!" is dan een woord, dat in gedachte van bijna iedereen opborrelt.

En dan bent u verkocht en is het product gekocht. U wordt nog even herinnerd dat het wel afgerekend moet worden bij de dichtstbijzijnde kassa.

Thuis gekomen toont u de huisgenoten het geluk dat juist gekocht is. Zij kijken u aan(zij hebben namelijk die verschrikkelijke beelden niet gezien) met een uitdrukking:Hebben we dat wel nodig? Zaten we daar op te wachten?

Zij zemen namelijk nooit de ramen, dat doe jij. Zij maken nooit het gasfornuis schoon, dat doet jij. Zij raspen nooit de wortels, dat doet jij.

Jij bent een stuk gelukkiger en gaat gelijk aan de slag.

Merkt dan, dat de handigheid in zo'n filmpje niet overeen komt met jouw handigheid in de praktijk. Even wennen, denk je, maar na drie keer proberen verdwijnt het geluk in de keukenkast of lade. Waar vervolgens al meerdere van dit soort aankopen je verwijtend aankijken.

Na een paar jaar bent je het beu en gooit ze toch weg.

En toch staan we weer te kijken in de Blokkers, Actions en Hema's van deze wereld, naar al die zwart-wit huisvrouwen, die diep ongelukkig proberen uw geld te bemachtigen in kleur.

Ik beken, dat ik gefascineerd naar deze filmpjes sta te kijken en mij ook verbaas, dat er vrouwen zijn die in deze ongelukkige toestand, met camera erbij, willen acteren.

Maar ook wij mannen komen trouwens ook steeds vaker voor in dit soort verkooppraktijken.

Waar komen anders al die bladblazende kerels vandaan?

Dan Josephine W. Wie is dat nu weer, vraag je je af. Zij is een Duitse actievoerster. Ze wilde, naar eigen zeggen, protesteren tegen het feit dat de Kerk het niet zo nauw neemt met de rechten van vrouwen en abortus afwijst. Dat zijn er meerdere die dat vinden, maar Josephine ging met ontbloot bovenlijf op eerste kerstdag op het altaar staan van de Dom in Keulen. Moedig toch?

Dat kostte haar 1200 euro, hetgeen makkelijke betaald had kunnen worden door de kerk zelf, ze hebben immers honderden miljoenen gevonden.

Dat noem ik nog eens transparant. Gewoon nooit in de boeken gestaan en dan ineens, als de geboorte van Jezus zelf, zijn ze er. Honderden miljoenen.

Het wordt dit jaar een zalig kerstfeest voor alle armen in Europa.

De paus gaat uitdelen.

Kom op Franciscus, het is toch kerst?

Of geef wat aan Femke van Rossum een moedige zieke moeder die een open brief schreef aan Minister President Rutte.

Hierin deed ze haar terechte beklag over een toespraak van hem waarin hij nog meer liet horen gewoon niet meer te weten wat er echt speelt in de samenleving. Moedige vrouw die haar borsten ook graag aan onze volksvertegenwoordiging had willen laten zien maar vanwege haar kanker….. die borsten niet meer kan laten zien.

Kruidenier

Ik ga het niet hebben over pieten, ik ga het niet hebben over het jaar van de mijnen. Heerlijk om eens te beginnen met waar ik het niet over ga hebben.

Ik wil het hebben over zuinig.
Omdat ik kruideniersbloed heb, ga ik vaker in op gratis en voor niks. Neem dan voor lief dat ik achteraf wel eens gebeld word door iemand, die weliswaar mijn kruideniersgedachte ook omarmt, maar toch ook een abonnement wil afsluiten.
Ik sta deze dame of heer in het algemeen netjes te woord met mijn zoveelste afwijzing na gratis en voor niks.
Geen abonnement dus.
De ervaring van drie kranten: mijn dag wordt wel erg gevuld en ik kom niet meer toe aan gewoon een straatje om in het weekend. Bezoek moet ik afzeggen, of niet plannen, anders liggen de kranten, de gratis kranten, ongelezen naar mij te kijken.
Soms word ik verrast door een krant, waarvan ik een mening had van eerdere gratis exemplaren, die ik moet herzien. De regionale hebben, zeker van mijn vrouw, hoe dan ook de voorkeur.
Bovendien als je geen landelijke krant had, zou je geen nieuws missen.
Dat scheelt trouwens wel als je gaat lezen. Wat je al weet, sla je over.
Hoewel ook dat moet ik herzien, want de ene schrijft de waarheid anders op dan de andere.
De weekendedities zijn zo groot dat ik er de gehele week voor gebruik om stukjes, die mijn interesse hebben, te lezen. Ik vraag mij in alle eerlijkheid af of deze dikke kranten wel gelezen worden en of zij niet alleen maar de duurzaamheid van onze samenleving aantasten vanwege gebruik van inkt en krantenpapier.
Oplossing ligt voor handen want je kunt ook digitaal kiezen.
Ook gratis op een tablet. Op telefoon is dat niet te doen, dan wordt het priegelwerk.
Wat lees je dan zoal?
In de volkskrant(ook gratis) lees ik het onderzoeksresultaat:
Waar vallen mannen op bij vrouwen.
De krant omschrijft het als en ik citeer:" het schoonheidsideaal van vrouwen door de ogen van mannen" einde citaat.
Een onderzoek door de universiteit van Utrecht. Mijn eerste gedachte: Hebben zij niks beters te doen? Mijn tweede gedachte: waarom lees ik dit. Op dat laatste valt dan weer de kruideniersmentaliteit binnen, het is immers voor niks.
Ik neem U even mee in de resultaten en zie tot mijn schrik dat het gehele onderzoek in een aparte bijlage nog eens op 9 pagina's uitgebreid wordt beschreven.
Het blijkt een online onderzoek te zijn onder 3500 mannen. Mij is niks gevraagd, had graag voor niks mee willen doen.
Voor de meeste mannen zijn ogen bepalend, is de conclusie. Mijn eerste verbazing maakt zich van mij meester.
Ook het IQ schijnt belangrijk te zijn.
Het merendeel van die 3500 hadden een HBO- of universiteitsdiploma, waarom dat erbij moet is mij een raadsel.
Is het onderzoek dan betrouwbaarder?
Lijkt n beetje op een ziektekostenverzekering voor hoogopgeleiden, ook zo'n vreemde optie, vind ik.
Liesbeth Woertman, hoogleraar aan de Utrechtse Universiteit en gespecialiseerd in de psychologie van het uiterlijk, is verrast door het belang dat de mannen hechten aan de intelligentie van de vrouw en dat zelfs meer dan aan het uiterlijk.
Ook schijnt de vrouw vooral lief te moeten zijn voordat  de man erop valt….
Als laatste vraagt de onderzoekster zich af: Zijn de mannen wel eerlijk?
Ja, beste Liesbeth dat is een goede vraag. Als je daaraan twijfelt waarom dan een onderzoek. En waarom überhaupt een hoogleraar die gespecialiseerd is in de psychologie van  het uiterlijk. Wat heeft de Nederlander hieraan. Wat heeft de wereld hieraan? Wij hebben behoefte aan scorend vermogen, anders halen we de Europese kampioenschappen niet eens.
Wat moeten wij met jouw onderzoek en conclusies?
Kunnen we dan beter met elkaar omgaan als we dat weten. Gaat de vrouw meer waarde aan haar ogen hechten dan aan wat dan ook? Wordt zij er liever van? Gaan wij mannen haar nog meer waarderen?
Vragen, vragen, vragen.
En ik lees niet één aanbeveling...iets wat je toch mag verwachten van een universitair onderzoek onder intelligente mannen.
Haar slotconclusie is in mijn ogen een regelrechte dreun voor de dames.
Ik citeer weer even: " 85% van de respondenten is ervan overtuigd dat vrouwen zich niet mooi maken voor de man maar om tegen elkaar op te bieden" einde citaat.
Dus voor ons mannen hoeft het optutten niet. Tragiek van het heteroseksuele misverstand.

Nu begrijp ik dat mijn vrouw nog meer glans verdient. Zij heeft allang al dat optutten vaarwel gezegd sterker nog, nooit gedaan.
 Ze is puur, onbespoten en gelakt  heerlijk, toch?
En het scheelt in onze portemonnee, je bent en blijft kruidenier.

Had ik al gezegd dat Albert Heijn minder duur is dan LIDL?

Het lachen

Het lachen vergaat je, je hoort het wel eens.

"Er valt hier niks te lachen!"  als iemand ten onrechte, schaterlachend over jouw opmerking, oordeelt.

Lachen is gezond. Allemaal waar. 
Met verbazing zag ik een reclamespot de huiskamer binnenrollen over lach.nl.

Ik citeer even de website:

"Lachen is niet alleen leuk, het is ook ontzettend gezond en het is één van de beste remedies tegen stress. Een kind lacht ruim 400 keer per dag terwijl volwassenen nog maar 10 keer per dag lachen. Onder invloed van allerlei levensomstandigheden gaan we minder lachen, terwijl we dat juist zo hard nodig hebben.

Lachen werkt aanstekelijk en het is iets wat mensen graag samen doen. Dus schrijf u nu ook in en ervaar het zelf!" 



Einde citaat..... Ik wist niet dat het zo eenvoudig was, ik glimlach dus dat is gelukt. 
Het is een site voor 50-plussers, dus voor mij. 
Ik wil mij inschrijven (ik wil blijven lachen), maar zie dan dat het een datingsite voor 50-plussers is. Ik hoef geen date, behalve met mijn eigen vrouw, dus aan mij gaat dit lachen uiteindelijk voorbij.

Vijftig plussers staan in de belangstelling. Het zijn er veel, heel veel. Je ziet ze in de dierentuin achter en voor de hekken. Je ziet ze in de tram, trein, bus. Het lijkt  wel een plaag. Het rolt ook veelal voort, het loopt moeilijk, vergeet veel en kruipt voor.

Pakken pas de beurs als de caissière klaar is. Gaan contant betalen omdat ze de pincode steeds vergeten. Tellen alle geld dat ze terugkrijgen drie keer na.

Het is een groep met in het algemeen genoeg geld om te besteden. Opruiming en korting werkt toch als een rode lap op een stier. Graaien en roepen " die is van mij!!".

Ze krijgen korting en als ze de 60 en 65 gepasseerd zijn wordt de korting beschamend hoog. Gaan allemaal rond negen uur met de dalkaart treinen. Weten niet wat een stiltecoupe is en dat zij er wel degelijk in zitten. Worden boos al je ze geen voorrang geeft aan de kassa als zij maar één boodschapje hebben.  

Laten jou nooit voorgaan.

Pikken je parkeerplaats in, terwijl je toch echt eerder was en het knipperlicht al uit had staan.

En als zij hulpbehoevend zijn, waarbij steunkousen en wassen aan de orde komen, klagen ze altijd dat de helpers te laat komen. Ze willen als het kan allemaal tegelijk op hetzelfde tijdstip geholpen worden.

Heerlijk om eens even ongenuanceerd te kunnen spuien. Wars van of het waar is, maatstaf was herkenbaarheid.

Die ongenuanceerdheid kun je makkelijk hanteren bij de bewindvoerders Tommel,  Remkens,  Dekker, Vogelaar,  Donner,  Spies en wat minder bij van der Laan. Allemaal geweten dat het mis zat bij de woningcorporaties, allemaal erkend, maar weinig tot niets gedaan. Huurders zijn de pisang.

Zelfregulering, het toverwoord van deze bewindsmannen en vrouwen. De zoveelste commissie met steeds een terugkerende conclusie.

Dan wordt het voor mij steeds lastiger te blijven lezen, geloven of niet, en telkens weer de vraag:
wat er echt aan de hand is. 

Miljoenen moeten bijbetaald worden aan Brussel. 

Hekken die geplaatst worden en met droge ogen wordt er pacht betaald voor onze koning, die van gekkigheid niet meer weet wat hij moet doen met zijn geld. Ons geld. In Japan wat blaten over oorlogsslachtoffers die al veel te lang ontkent zijn en waren.

Het haalt allemaal het journaal.

Primarkt, een Ierse winkelketen waar veel foute kleren hangen, maar waar we massaal gaan kopen. Het is immers goedkoop. 
Ook weer in het journaal en dus het is allemaal waar, en anders wordt allemaal uitgelegd dat het waar is.

Dementerenden, ik ga nog even door, die thuis wonen(en dat willen we schijnbaar met z'n allen) hebben op grote schaal te maken met vrijheidsbeperkingen zoals opsluiten, vastbinden of gedwongen medicatie. 

Dementerenden, zij vergeten…., zijn vergeten wat er was en hebben een toekomst waarvan zij naderhand niet meer weten hoe die eruit zag.

Soms ben ik een beetje jaloers…..soms…., maar ik weet niet meer op wie....

Kantelpunt

Kantelpunten in je leven, zijn die er?

Ik bedoel momenten waarop je jezelf afvraagt:

Is het dit nu of ben ik eigenlijk wel goed bezig?

Ik kan mij een aantal momenten in mijn eigen leven wel voor de geest halen die gekoppeld waren aan deze vragen.

Op school stelde ik mij die vraag vaak, misschien wel te vaak.

Als een ander,wie dan ook, vragen ging stellen over school ergerde mij dat.

Gingen we op bezoek bij de een of andere tante dan was het naast stilzitten, met twee woorden spreken, niet knoeien, dankjewel zeggen tegen een koek die ruim over datum was, altijd weer die ene vraag:

"En hoe gaat het op school, heb je een leuke juf of meester?".

Eerlijk antwoorden was er niet bij, wel eerlijk denken. 
Het antwoord was je al voorgezegd door je vader of moeder voordat je naar binnen ging.

"Altijd antwoorden: Goed, hoor," zei mijn moeder.

Bij de eerste grappig bedoelde vraag: " Jij zult wel geen vlaai lusten?", antwoordde je ook met :"goed hoor!", en ging die smakelijke verrassing aan je voorbij.

Tja, ben ik wel goed bezig?

Ik lees kranten, blogs, columns, en zie TV, luister radio.

Er gaat geen dag of nacht voorbij of er is nieuws dat mij zonodig moet raken.

Er ontgaat mij niets.

Geen Sinterklaas komt het land binnen of ik heb hem gezien.

Geen voetbalwedstrijd is gespeeld of ik ken de verliezer.

Geen hek rond het vakantieoord van Willem en Maxima of ik wist al...gedonder.

Geen verbouwing van welk paleis dan ook of het is te duur en ik weet nu al het wordt duurder dan gedacht.

De liefde tussen Onno en Albert...je kon er op wachten groot nieuws als die uit elkaar gaan. Voorpagina!!

Geen regen komt eraan of de rader had mij al gewaarschuwd.

Drijfnat terwijl ik het wist.

Er wordt geen commissaris benoemd of ik wist allang hoe het zou aflopen.

Er vliegt geen Eurlings meer blauw of ik wist het. 
Ik kwam hem overigens gisteren tegen en op de vraag: "Hoe gaat het met je?", zei hij: "Niet alles geloven wat ze schrijven".  
Niemand die gelooft dat dit echt gebeurde gisteren in Valkenburg.

Geen conflict komt mijn huiskamer binnen of ik heb er ook een mening over.

Weet de oplossing, althans dat denk ik...of nee dat zeg ik zelfs.

En het geschreven woord…. geloof ik.

Ook vroeger...Jesus aan het kruis, de kapelaan onschendbaar, de politieman een autoriteit, de paashaas, Pinksteren en de leraar moest wel God zelf zijn.

Waar was toen mijn kantelpunt of waar is het nu? Waar is het moment dat ik mijn leven verander omdat ik besef hoe goed ik het heb.

Omdat ik weet dat ik geen recht heb op klagen, zeuren en ontevreden zijn.

Nu misschien?
 Door wie, door mijzelf? 
Nee. Door de media die zich druk maakt over van alles en nog wat...al helemaal niet.

Nee, door onze zoon, door onze lieve zoon. Hij heeft de moed een stap te maken waarin de beurs in zijn  eigen zak en die van Amsterdam een mindere rol toebedeeld krijgen.

Hij maakt een andere keuze.

Reist naar een ver land, Oeganda, waar niks hebben, standaard is.

Waar slapen in de openlucht snurkt.

Waar muggen een luizenleven hebben. En luizen doen wat ze willen. Geen stromend water, geen wc, geen alles.

Hij reisde er naar toe om te helpen. Gewoon zonder veel denken: kan ik dat, durf ik dat, zou ik dat?

Allemaal legitieme vragen in een werelddeel waarin niets hebben de standaard is en iets krijgen wat je niet wil, ook.

Toch erheen, toch onvoorwaardelijk helpen. Dat kantelmoment van denken was er bij mij vaak maar de moed zoals onze zoon, te weinig.

Maar wel de mening, wel zeggen hoe het zou moeten maar doen....

Over een aantal weken halen wij hem weer op, trots! Maar ook nietig met het respect dat hij deed wat ik vaak dacht te moeten doen, misschien....n keer.

Mijn wereld is een vrolijke wereld...

Hoe vrolijk kan de wereld worden?
De SNS bank weet er wel raad mee.

De SNS bank wringt zichzelf weer nadrukkelijker tussen de klanten op de financiële markten. Het is de kleinste van onze banken maar wil er weer voor de klant zijn. Om een of andere reden werkt dat op mijn lachspieren. Zeker als ik lees dat je drie dagen rood mag staan bij de SNS, voordat je rente moet gaan betalen. Maar liefst 11%.

Nooit was de rente zo laag, hoor ik alle banken schreeuwen. Maar de SNS wil weer omarmt worden door de Nederlanders. De poot privat banking, voor rijke klanten, was vorig jaar al afgestoten, vooral omdat het verliesgevend was voor de bank. Ook het zakelijk bankieren is verleden tijd. Wat rest, is een bank voor particulieren en de enige die geen bonussen mag uitgeven, want de bank is van ons allemaal, in staatshanden zoals dat zo mooi heet. Jarenlang hebben we vergeefs aandacht gevraagd voor meer begrip voor ouderen bij bankieren. Jaren heeft ook de SNS de ouderen de rug toegekeerd. Dan is er plotseling meer geld te verdienen aan de gewone consument en hup dan kan het ineens.

Onze koningin opende jl donderdag Micropia in Artis. Een museum vol schimmels en bacteriën. Artis wil ons meer laten zien dan alleen grote beesten. "De onzichtbaarheid is voorbij", zoals zij zo mooi aankondigen. Dat zal onze koningin vergeten zijn, toen er een foto gemaakt werd van haar en mevrouw Bouterse.

De rijksvoorlichting was snel en duidelijk: zij was er niet voor gevraagd.

En weer kan ik mijn lachen moeilijk bedwingen.

De tragische afloop van de monsterrace in Haaksbergen kwam vaak voorbij. De discussie over vergunningen ook. Het amusement van deze shows is al jaren stijgende. Vaders, moeders en de kinderen vergapen zich aan... ja aan wat eigenlijk. 

Grote wielen, is dat het? 

Het bulderende rijden over auto's die allang rijp waren voor de sloop?

Gemeentes verdienen aan dit evenement en als dat prioriteit wordt, in een tijd waarin ook zij minder hebben te besteden voor meer werk, is de rekensom snel gemaakt. Het door de vingers zien, wordt dan regel en is geen uitzondering meer.

Keuzes maken het woord van deze eeuw 

Ik mocht een aantal dagen genieten van al het prachtige in Venetië. Als Hollanders, zo stoer als we zijn met onze dijken en deltawerken, zouden we daar veel geld kunnen verdienen. Venetië kampt en worstelt met het water. Stukadoors maken er overuren. Vandaag gepleisterd, is morgen weer herstellen of opnieuw beginnen. Op onderhoud wordt bezuinigd, het is er, meer dan waar ook, vechten tegen de bierkaai.

Maar ondanks het opdringende vocht, liggen er prachtige pleinen, nauwe steegjes voor slechts één persoon doorgang en monumentale kerken. En in alle kerken wordt gevraagd om stilte, rust, serene rust. En in alle kerken is er rumoer van toeristen die hun verbazing niet kunnen onderdrukken.
En dan zie ik een prachtige tekst: "Kon ik de stilte maar wat harder zetten", zo waar!

Niet fotograferen, ook niet met mobile telefoons, wordt overal met veel borden aangekondigd. En iedereen fotografeert, filmt met alle beschikbare apparaten. Op een plek waar gehoorzaamheid is uitgevonden, maar waar die ook vaak is geschonden.

En ik wil graag bekennen dat ik mooie foto's heb gemaakt.

geen stress meer...

"Ik heb niets tegen katten, ik heb niets tegen honden", zo dat is gezegd en geschreven.

 Op TV kwam de volgende zin voorbij: "Stop het ongewenst kattengedrag". 

Ik dacht eerst nog dat het om het gedrag van kinderen ging maar daar was hier geen sprake van.

Het ging om echt, ongewenst kattengedrag. 

Nu ben ik zelf niet in het bezit van zo'n harig beest dus logisch dat je dan niet in eerste instantie denkt aan een echte kat.

Katten hebben stress! Tja wie niet in deze tijd, denk ik dan?

Ook zwijnen waren even de weg kwijt. Met heel veel moeite werden zij uit hun benarde situatie gered, waarna een jager ze alsnog dood schoot. Begrijpelijk volgens de dierenbescherming maar wel jammer. 
Maak een keuze zou ik zeggen. Maar commotie in Limburg!

Ik was wel benieuwd hoe die redders in dat bootje hierover dachten.

Maar voor de katten is er hoop. Katten hebben een geurboodschapper, het zg gezichtsferomoon. Door met haar kopje langs objecten te wrijven, geeft de kat geur af aan de omgeving. Die geur, gezichtferomoon geheten, stelt het territorium van de kat vast. Dat geef haar veiligheid en rust.

Als de kat nu ontdaan is en een stressvol gedrag vertoont , bijvoorbeeld als U gewoon drie weken op vakantie bent geweest en daar zijn katten niet van gediend, kunt U dat nu makkelijk oplossen. 
Er is een vloeistof gemaakt met dit gezichtsferomoon dat vrij komt als u het doosje in het stopcontact steekt. Daarna wordt een kat weer  rustig en zal minder stressvol rondlopen. En stress is te herkennen aan krabben, sproeien enz.

Tot zover de les over gestresste katten. 

Ik geloofde mijn ogen en oren echt niet toen ik dit via een sterspot voorbij zag komen. Maar ik heb niets tegen katten of honden. Tegen fabrikanten misschien?

  

Tomaten gooien op de dam. Ze werden zelfs het journaal ingegooid. 

Of moet ik zeggen NPO 1. Ik ben nog wel wat verward en herinner me in een eerdere column dat ik melding maakte van een geldverslindende naamsverandering bij de publieke omroepen.

Iedereen in het verzet, ook de medewerkers van de omroepen, maar het gaat dan toch gewoon door. Democratie noemen ze dat.

Tomaten gooien op de dam. Ik dacht daar komt geen hond op af want die raken gestrest van dat soort zaken. Heel de Dam stond vol. Een rode massa. En Rob Trip benadrukte dat het overrijpe tomaten waren. Maar er is een moment geweest waar deze niet overrijp waren en geconsumeerd hadden kunnen worden. Ik heb altijd al een hekel gehad aan smijten met eten. Een groente en fruitrecht is dat zij gegeten worden en er niet mee gegooid wordt. SP kom in opstand!

En dan de vondst van koraal in de Noordzee. Positief nieuws! Ik wist niet dat er koraal zat in ons grootste natuurgebied van ons land. Ik dacht ook alleen dat het een grote bak modder vol schepen, windmolens en boorplatform was. Er liggen 13000 wrakken op de bodem. 
Maar.... er groeien anemonen op de scheepsschroeven. 
En dat is goed nieuws!

Prinsjesdag was in oorsprong een verjaardagsfeest. De verjaardag van de stadhouders en later werd dat de dag waarop het parlementaire jaar werd geopend. We kunnen het allemaal wel heel feestelijk noemen, de laatste jaren is de boodschap minder feestelijk. 
Ik zag deze week een filmpje van een toekomstbeeld van de oudjes in 2025. Misschien wij dus. In een stoel gezeten reden 10 bejaarden mensen door de wasstraat. Een straat waar normaal mijn auto doorheen rijdt. Grappig of treurig?
U mag zelf het oordeel geven. 
Ik rijd er volgende week weer mijn auto doorheen. Milieubewust? Nee ik ben te lui om het zelf te doen en mijn kleinkind vindt het een feest. En zo kan ik het verantwoorden.

De kleuren van bruin en goudgeel hangen al als bladeren aan de boom. Ze vallen de hele dag, een voor een. Willen eigenlijk niet maar weten dat het  onvermijdelijk is. 

De zon gaat steeds lager staan, de mist rukt op. Bollen kunnen nu het beste de grond in ook al willen die dat eigenlijk zelf nog niet.

De natuur draait op volle toeren, past zich moeiteloos aan. We hebben er geen invloed op. Het wordt herfst, winter en daarna weer gewoon voorjaar.

Vaste waarden, ik wil deze omarmen vooral omdat ik steeds meer die vaste waarden mis. In de natuur gebeurt het gewoon, geen regeringsleider die er aan te pas komt.

Ook niet of de kleuren van de bladeren nog wel kunnen, ze zijn alleen rood bruin en goudgeel.

Misschien zwarte Piet ook maar gewoon accepteren. 
Ook hier geldt: de vaste waarde is, dat de Sint in ieder geval komt........ hoewel die baart kan dat nog wel?

Even weg weggeweest....

En dan zit ik na een zinderende vakantie weer voor mijn laptop. Ik was even weg en kan nu moeilijk keuze maken waarover ik het niet wil hebben.

Oude koeien uit de sloot halen .... ?

De MH17 of hebben we dat wel gehad nu? 

Alle nog vindbare resten zijn weggehaald, maakt even niet meer uit door wie. De herdenkingen die veel aandacht kregen, misschien wel teveel. De onderste steen die volgens Rutte boven zou komen is blijven liggen. 

De doofpot schuift steeds dichter bij....

Syrië is helemaal uit het gezichtsveld verdwenen, en de bevolking ook, want die vluchtten en vluchtten, weten niet meer waarheen. 

Naar de Paus.....? Vluchtelingen staan inmiddels in Rome aan zijn poort. 

Zal Hij ze onderdak bieden of is nu Hij even niet thuis?

Gerard Joling, de volksheld met de mooiste en aanstekelijkste lach, schrijft in de Telegraaf dat uitgeprocedeerde asielzoekers het land uit moeten, de straat opgestuurd, klaar met die hap!

Vergelijkt, alsof hij de PVV zelf heeft uitgevonden, deze mensen met onze ouderen die we, in zijn ogen, laten barsten.

Deze vergelijking maken en dan zelf rijk worden van een Tv-programma waarin hij diezelfde oudjes begeleidt, met zijn aanstekelijke lach, naar Lourdes. Kassa!!

"Ik kijk geen journaal meer, ik kan er toch niks aan doen", hoor ik steeds vaker om mij heen. Toekijken, wegdraaien of gewoon helemaal niet meer kijken. 

Dan kunnen ook wij straks met een gerust hart zeggen:" Wir haben es....."

Tijdens mijn vakantie viel het mij, en vele anderen, op dat er in de pretparken, dierentuinen, speeltuinen vaak de ouder ontbrak en alle oma's en opa's van dit land met de kleinkinderen op stap waren. Vaders en ook moeders waren alweer aan het werk. Of waren alléén maar aan het werk en hadden dat stadium, ook voor de vakantie, niet onderbroken.

Eens kijken als straks (wat heet hier  straks) alle bejaarden- en verzorgingshuizen zijn gesloten en de oma's en opa's aangewezen zijn op.... ja, op wie eigenlijk? Gerard Joling?

En dan vraag ik mij aan het begin van deze column nog af: waar ga ik het over hebben?

Maar even wat anders.

Als ik een paar jaar geleden terugkwam van vakantie kon ik mij immer verheugen op "ons" straattheaterfestival van Geleen. Er waren tijden dat wij onze vakantie daar op afstemden. U voelt hem waarschijnlijk al een beetje negatief aankomen. Het straattheater, ooit de trots van de gemeente Geleen waar bijna iedereen zat te kijken, is niet meer.

En daar zaten de mamma's en de pappa's, met de kinderen want als opa's en oma's er even niet zijn, dan nemen we de kinderen gewoon mee.

Langzamerhand verdween dit prachtige evenement uit de binnenstad van Geleen. 

En het ging niet naar Sittard voor wie dat denkt. 

Nee het ging vooral naar Roermond. De al maar meer bruisende stad in midden Limburg. En of van Rey ook daar de hand in heeft gehad, we komen er waarschijnlijk nooit achter.

Hij zit nog verwikkelt in allerlei andere zaken, zoals ECI. Het cultuurfiasco van de eeuw.

Onderzoeksbureau Necker van Naem(alleen die naam al...) kwam met een vernietigend oordeel. Waarom wij toch steeds van die bureaus nodig hebben, is mij al jaren een raadsel. 

Projektontwikkelaar Roerdelta zat in de maag met dit oude fabriekspand en dacht het met cultuur alleen te redden. Moest er wel voor een kleine 15 miljoen vertimmerd worden.

Lekker niet aanbesteden, zodat je de hoofdprijs binnenhaalt en het aan bevriende architecten en aannemers kan gunnen.

Ik mocht in dat gebouw ooit één vergadering bijwonen met een kleine 20 personen. We zijn buiten gaan zitten want de akoestiek was zo slecht, je kon je eigen woorden niet verstaan. Iets wat bij een vergadering wel handig is.

Van Rey heeft deze zaal waarschijnlijk vaak gebruikt toen er belangrijke beslissingen genomen moesten worden.

En ook hier zoemt dus de naam van Rey weer prominent rond.

Maar, hoor ik steeds meer om mij heen, hij heeft ook veel goeds gedaan...

Schijnbaar een vrijbrief om dit ondoorzichtige gedrag te gedogen.

Tot slot als opsteker:

Monseigneur Wiertz laat het portret van de voormalige bisschop Gijssen hangen want hij heeft toch ook veel goeds gedaan.

Is dit nu Limburg op zijn smalst?

Trouwens ik had best een fijne vakantie en U?