Het lachen

Het lachen vergaat je, je hoort het wel eens.

"Er valt hier niks te lachen!"  als iemand ten onrechte, schaterlachend over jouw opmerking, oordeelt.

Lachen is gezond. Allemaal waar. 
Met verbazing zag ik een reclamespot de huiskamer binnenrollen over lach.nl.

Ik citeer even de website:

"Lachen is niet alleen leuk, het is ook ontzettend gezond en het is één van de beste remedies tegen stress. Een kind lacht ruim 400 keer per dag terwijl volwassenen nog maar 10 keer per dag lachen. Onder invloed van allerlei levensomstandigheden gaan we minder lachen, terwijl we dat juist zo hard nodig hebben.

Lachen werkt aanstekelijk en het is iets wat mensen graag samen doen. Dus schrijf u nu ook in en ervaar het zelf!" 



Einde citaat..... Ik wist niet dat het zo eenvoudig was, ik glimlach dus dat is gelukt. 
Het is een site voor 50-plussers, dus voor mij. 
Ik wil mij inschrijven (ik wil blijven lachen), maar zie dan dat het een datingsite voor 50-plussers is. Ik hoef geen date, behalve met mijn eigen vrouw, dus aan mij gaat dit lachen uiteindelijk voorbij.

Vijftig plussers staan in de belangstelling. Het zijn er veel, heel veel. Je ziet ze in de dierentuin achter en voor de hekken. Je ziet ze in de tram, trein, bus. Het lijkt  wel een plaag. Het rolt ook veelal voort, het loopt moeilijk, vergeet veel en kruipt voor.

Pakken pas de beurs als de caissière klaar is. Gaan contant betalen omdat ze de pincode steeds vergeten. Tellen alle geld dat ze terugkrijgen drie keer na.

Het is een groep met in het algemeen genoeg geld om te besteden. Opruiming en korting werkt toch als een rode lap op een stier. Graaien en roepen " die is van mij!!".

Ze krijgen korting en als ze de 60 en 65 gepasseerd zijn wordt de korting beschamend hoog. Gaan allemaal rond negen uur met de dalkaart treinen. Weten niet wat een stiltecoupe is en dat zij er wel degelijk in zitten. Worden boos al je ze geen voorrang geeft aan de kassa als zij maar één boodschapje hebben.  

Laten jou nooit voorgaan.

Pikken je parkeerplaats in, terwijl je toch echt eerder was en het knipperlicht al uit had staan.

En als zij hulpbehoevend zijn, waarbij steunkousen en wassen aan de orde komen, klagen ze altijd dat de helpers te laat komen. Ze willen als het kan allemaal tegelijk op hetzelfde tijdstip geholpen worden.

Heerlijk om eens even ongenuanceerd te kunnen spuien. Wars van of het waar is, maatstaf was herkenbaarheid.

Die ongenuanceerdheid kun je makkelijk hanteren bij de bewindvoerders Tommel,  Remkens,  Dekker, Vogelaar,  Donner,  Spies en wat minder bij van der Laan. Allemaal geweten dat het mis zat bij de woningcorporaties, allemaal erkend, maar weinig tot niets gedaan. Huurders zijn de pisang.

Zelfregulering, het toverwoord van deze bewindsmannen en vrouwen. De zoveelste commissie met steeds een terugkerende conclusie.

Dan wordt het voor mij steeds lastiger te blijven lezen, geloven of niet, en telkens weer de vraag:
wat er echt aan de hand is. 

Miljoenen moeten bijbetaald worden aan Brussel. 

Hekken die geplaatst worden en met droge ogen wordt er pacht betaald voor onze koning, die van gekkigheid niet meer weet wat hij moet doen met zijn geld. Ons geld. In Japan wat blaten over oorlogsslachtoffers die al veel te lang ontkent zijn en waren.

Het haalt allemaal het journaal.

Primarkt, een Ierse winkelketen waar veel foute kleren hangen, maar waar we massaal gaan kopen. Het is immers goedkoop. 
Ook weer in het journaal en dus het is allemaal waar, en anders wordt allemaal uitgelegd dat het waar is.

Dementerenden, ik ga nog even door, die thuis wonen(en dat willen we schijnbaar met z'n allen) hebben op grote schaal te maken met vrijheidsbeperkingen zoals opsluiten, vastbinden of gedwongen medicatie. 

Dementerenden, zij vergeten…., zijn vergeten wat er was en hebben een toekomst waarvan zij naderhand niet meer weten hoe die eruit zag.

Soms ben ik een beetje jaloers…..soms…., maar ik weet niet meer op wie....