cijfers

 Ontgroeningen zijn nog schijnbaar nodig. Je kunt je afvragen waarom? Wat is het nut ervan? Het bestuur van de universiteit van Amsterdam overweegt (ze schrijven mogelijk) om maatregelen te nemen tegen de seksistische uitspraken tijdens de ontgroening  Ze moeten schijnbaar nadenken. Knappe koppen die moeten nadenken bij dit soort uitspraken. En ze denken al jaren na, want het speelt al langer. Vernederingen, geweld en nu weer dit. Moet je het wegzetten als puberaal gedrag? Mijn mening is: nooit! Het kan niet waar zijn, dat we in een beschaafd land vrouwen op deze manier wegzetten. En er stond niemand op van al die studenten die het aanhoorden. Dat is nog het kwalijkst. Het wordt geaccepteerd, mond houden is het devies. Of durven ze niet? Humberto Tan zag ik bij zomergasten. Iemand die de moed had om Thierry Baudet ter verantwoording te roepen, toen deze de holocaust verkeerd ging uitleggen. Moedig. Maar ook in die uitzending kreeg hij de handen niet op elkaar.  Er wordt teveel gezwegen. "Wir haben es nicht gewusst". Ik hoor het kardinaal Simones nog zeggen, met droge ogen. We hebben hem teveel met rust gelaten. Ik schreef dat ik blij was met de krant. Ik nuanceer het deze week. Onzinnige berichten krijgen teveel aandacht. Dat de omzet van Unilever stijgt. Als je de prijzen verhoogt een logisch gevolg toch? Ik lees dat we weer moeten groeien en de economie dat te weinig doet. Dat Shell miljarden winst maakt door de gestegen olieprijs. Dat we tot 1 september in Duitsland kunnen tanken tegen de laagste prijs in de regio. Toch niet zo onzinnig, ik ga gelijk tanken met behoorlijk wat boter op mijn hoofd...

spiegelen

 De krant lezen valt in deze roerige tijden niet mee. "We steunen jullie, en gaan jullie ook in de wederopbouw helpen", de gevleugelde woorden van onze premier op bezoek in de Ukraïne. En natuurlijk krijgt hij applaus. Wist hij veel dat zijn minister van buitenlandse zaken, Wopke, alle sancties gewoon een maand had laten liggen, alvorens er aandacht aan te besteden? Aisha Dutrieux schrijft in NRC een interessant stuk met als titel: stop met liegen tegen anderen en tegen jezelf. Zij schrijft: Als we de krant lezen, als we naar de beelden kijken in het journaal van al die wachtenden op Schiphol, verbazen we ons. Het wordt pas een hele vreemde verbazing, als we zelf een paar weken na het hoongelach, gewoon ook in dezelfde rij staan. En de oorzaak is echt niet alleen personeelstekort, dat liegen we onszelf voor. We liegen dat het belachelijk is dat al die mensen toch weer... We hoopten na corona dat we tot inzicht waren gekomen. Een ijdele hoop. Maar we verbergen ons eigen aandeel, zo schrijft zij. En bij het lezen komt ook bij mij de vraag op wat ik ben blijven doen en eigenlijk minder had gekund. Vakantie met de auto naar Oostenrijk. Mag ik dat dan niet meer, vraag ik mij ietwat zielig af. En het antwoord zou eigenlijk NEE moeten zijn. Niks eigenlijk, gewoon NEE. Dat zou ook met de trein mogelijk zijn geweest. En die biefstuk van gisteren? Ik kan het makkelijk weg-liegen door te wijzen op de bekende druppel op de gloeiende plaat. En toch zet Aisha mij aan het denken. En daarvoor zijn er journalisten, kritisch en soms confronterend. Goed dat er kranten zijn. Goed dat Aisha dit schrijft. Nu de rijen nog op Schiphol... en mijn treinkaartje naar Oostenrijk!

waar?

 Er is krapte op de arbeidsmarkt. De oorzaak wordt neergelegd bij corona. Ik doe geen wetenschappelijk onderbouwde onderzoeken, en verdien er al helemaal geen geld mee. Maar de achterkant van het bekende sigarendoosje helpt soms. Ik had 100 mensen die in de horeca werkte. Die zijn ontslagen, voor het gemak van mijn analyse. Die zijn andere vacatures gaan opvullen, want werken moeten ze toch. Of zijn ze soms gewoon niks gaan doen? Dat kan maar hou je niet al te lang vol. Dat de horeca nu merkt dat er weinig mensen beschikbaar zijn, snap ik. Die zijn namelijk elders gaan werken. Maar ook elders klaagt men dat er geen arbeidskrachten zijn... En daar stokt mijn analyse, maar ook heb ik nog nergens de betaalde onderzoeken antwoord zien geven op de vraag: Waar zijn al die werkenden dan nu heen? Zitten ze op een tractor, hangen ze vlaggen ondersteboven, zijn ze verzorgingshuizen gaan helpen, lopen ze met ouderen en eenzamen gezellige middagen op te vullen? Het antwoord kan ik niet geven, ik geloof toch maar weer dat ik een speciaal onderzoeksteam moet samenstellen. Of vragen aan Mr. Marvis, want die weet hoe je veel geld verdient door elke twee minuten je broek over het scherm te laten springen met de mededeling: met-de-hand-gemaakt-in Portugal! Ach daar zijn natuurlijk al die horecamensen naar toe...

lekker treinen

Ik had echt het voornemen een positieve column te schrijven over onze ervaring gisteren in de trein. We zagen de spotjes voorbij komen. Ga lekker treinen in eigen land. We zagen ook de lange rijen bij Schiphol. Tijdens lekker lezen in de trein zagen we de worsteling van onze regering met de vraag: wat is nou groente en wat is nou fruit? Youp schreef erover vanmorgen dus dat ga ik niet doen. Wel dat ze het beste Hanneke Groenteman kunnen vragen. Een beetje humor, want in de trein... In Weert werd medegedeeld dat er een stroomstoring was, en deze trein in ieder geval niet verder zou rijden dan Eindhoven. Het tekort aan personeel kon nu worden vervangen door geen stroom, terwijl er inmiddels toch aardig wat panelen  op de landerijen liggen. Boeren weten waarom. Dan moet die zonne-energie natuurlijk nog wel in de bovenleiding, en dat was moeilijk gisteren. Mopperende mensen, chaos op de perrons. Bleke NS medewerkers die het allemaal in het Engels waren aan het uitleggen: "I don't know how long..." enz. In de treinen roepen ze het enkel in het Nederlands om, dus de meerderheid van de passagiers keken ons vragend aan. Vlak voor Eindhoven werd, weer in onvervalst Nederlands, omgeroepen dat het was opgelost, waarna de conducteur ná Eindhoven weer moest vertellen dat de trein niet verder ging dan Den Bosch. Wij passen ons aan met onze vrije reis tot hoever de trein gaat, en stappen dus in Den Bosch uit. Leuke stad, prachtig museum, en aan het einde van de dag ploffen we voldaan op onze eigen bank, en zien weer in de STER-reclame de aanprijzing van de NS om er een heerlijk dagje op uit te gaan, in eigen land. We nemen er wat alcohol bij....

inleven

 Ooit schreef ik al eens over de onderzoeken die er gedaan worden, en met name over de onzinnigheid van uitkomsten die we al weten. Floor Rusman in de NRC doet er nog een schepje bovenop. Zij mijmert over de uitdrukking begrip hebben. Er is onderzocht of we begrip hebben voor de acties van de boeren.  Kranten en natuurlijk ook de één-vandaag en OP1 van ons hebben diverse buro's ingeschakeld en betaald. Zij neemt echter de term begrip-hebben onder de loep. Van Dale wordt erbij gehaald en ook de termen als inlevingsvermogen en draagvlak. Als je de column leest, weet je ineens niet meer dat het over de tractoren gaat. Tractoren die over auto's reden, op snelwegen, enfin jullie hebben het ongetwijfeld gezien. Probeer daar maar eens begrip voor op te brengen. Natuurlijk, lees ik, de meerderheid heeft begrip voor het waarom, maar minder voor het hoe je dat dan kenbaar maakt. 

We begrijpen ook dat de jeugd het moeilijk had in de corona tijd. En of het voorbij is? Gisteravond keek ik met veel bewondering naar de voorstelling "something might happen" van jeugdtheater Lef, in theater Karroessel in Geleen. Jongeren die geworsteld hebben de afgelopen twee jaar. Geworsteld met zichzelf en elkaar. De moed hebben gehad om door te zetten, en een prachtige voorstelling te maken, samen met Linda Savelkouls. Samen met vrijwilligers, samen met lotgenoten, maar vooral samen. Bijna zonder woorden. Het begrip voor elkaar wat deze jongeren hebben doorstaan, groeit tijdens de voorstelling en voor dat we het weten staat iedereen op het podium en houdt elkaars hand vast. Ontroerend mooi in een tijd waarin onderzoeken van alles aantonen, en deze jongeren ons positief confronteren met hoe het ook kan. Het gebeurt gewoon, we houden elkaar vast. Mooier kan het niet. 

Wil je nog gaan kijken? https://www.karroessel.nl/programma , vandaag 2 juli om 19:30 uur en zondag 3 juli om 15:00 uur.