in de klei

 Het schrijven over politiek kent altijd diverse kanten. Alleen al de emotie. We hadden familie uit USA op bezoek. Trump kwam diverse keren voorbij. Op hem stemmen? of zijn ideeën... enfin ik kan jullie alvast schrijven: we waren het oneens. En dat mag in dit land. Zo las ik vanmorgen een antwoord van staatssecretaris van Rij (ik schrijf maar even dat hij CDA kleurt) op de vraag: hoe hij naar de politiek keek en de begroting 2025,  rekening houdend met de politieke verschuiving? Ik citeer zijn antwoord in de NRC :"Het eerste jaar is niet beloond door de kiezers, terwijl iedereen vol aan de bak is gegaan. Energietoeslag, verlaging van accijnzen en BTW. Ambities geformuleerd over klimaat en stikstof. Het enige wat we misschien vergeten zijn, is ons af te vragen of we wel een samenhangend verhaal hebben. Kijken we ook een beetje achterom, gaat het volk nog mee? Nou daarin heeft de kiezer ons vorige week een signaal gegeven" einde citaat.  Het CDA is gehalveerd, een beter signaal kan ik niet optekenen. Dus je vergeet achterom te kijken en verwacht dat je beloond wordt. De politiek staat, ook in de USA, ver van "het gewone volk". Van Rij was op 29 jarige leeftijd al wethouder van Wassenaar. Misschien een verkeerde plek om te beginnen.                                                                                                                   Wij reden gisteren met "the Americans" door ons Limburgse land. Om een of andere reden kijk ik dan zelf ook anders tegen het heuvelland aan. Ik geniet (nog) meer van de heuvels. Het was groen en de kleur rook naar lente. Het wordt lente en die is gelukkig niet afhankelijk van welke politieke kleur dan ook.

sprookje voorbij

 Het is een bijzondere gave als je met een uitgestreken snoet een enorm verlies kunt mooi praten. "We zijn een partij van lange adem", citeer ik even Baudet. Waar hij die adem vandaan gaat halen, zou ik dan wel willen weten. Misschien moet hij als gast optreden in "Vandaag inside" en dat Gijp en Derks hem dan eens meer doorvragen dan dat ze bij Rutte deden. Wat een stel slappelingen met altijd een grote mond maar nu even niet. De borden staan nog langs de weg zwanger van allerlei beloftes die nu waargemaakt moeten worden. Ik ga verder niet in op de uitslagen, iedereen mag er wat van vinden. En pas oordelen als ze hebben laten zien wat het allemaal waard was. En vertrouwen? Jullie mogen het zelf invullen of onderzoeken. En er vinden weer veel onderzoeken plaats, nu of we de grens over zijn gegaan of niet. Het werd tijd dat wij ook eens een onderzoek gingen doen naar grensoverschrijdend gedrag binnen de muren van ons huis. We waren snel, en niet te snel, klaar. We constateerden dat er geen gewin te behalen valt door welk bureau dan ook. En daarmee niet zeggende dat er nooit een onvertogen woord valt, of er geen discussie is, ach waar niet! Liefde overheerst. Misschien wel teveel hoor ik iemand wroeten in gronden waar niets te wroeten valt. Ik hoor de ijscoman de straat in rijden. Ik haal een ijsje voor mijzelf en neem er ook een voor mijn liefde mee. Onze straat loopt over van liefde, want bijna iedereen staat bij de ijskar vrolijk te zijn. Moet toch geweldig zijn om ijscoman te zijn. Misschien iets voor Rutte?

sprookje

 Je bent eigenlijk al bevoordeeld doordat je een eigen huis bezit. Maar toch zie ik de laatste jaren met enige verbazing de ontwikkeling van de WOZ-waarde van ons huis. Digitaal komt het binnen en de gefronste wenkbrauwen maken er onderdeel van. In de vorige jaren waren onze bezwaren vooral dat ons huis, een patio, vergeleken werd met huizen die qua bouw en vorm volledig afweken. Dat had vooral te maken, zo schreef de verantwoordelijke (wie dat dan ook is...) omdat er weinig huizen van onze soort verkocht werden. Dat is bij deze waarde ineens anders, want de huizenmarkt was behoorlijk overspannen de afgelopen jaren. En die gespannen markt veroorzaakt ineens dat ons huis meer waard is?  Welnee, de rente stond laag en er waren velen die als wanhopigen overboden. Mijn huis oppervlakte, alsook keuken, badkamer enz. is niet veranderd. De bureaus die graag bezwaar willen maken, rijzen als paddenstoelen.., enfin is logisch in een tijd waarin geld het allerbelangrijkste is. En er valt wat te verdienen. Oprichters van deze bureaus ruiken dat geld, gedragen zich precies zoals de rijksoverheid. Nu wil staatssecretaris van Rij de rol van deze bureaus inperken. Voor alle duidelijkheid, hij bedoelt niet de rijksoverheid. Misschien is het ook goed nog eens kritisch te kijken naar de methode waarop de berekening van de WOZ is gebaseerd. En beste Marnix (mag ik zeggen want hij komt uit Limburg...) ik wil graag meedenken, dan hoef je geen duur onderzoek uit te voeren want zo moeilijk is het allemaal niet. En als je het met een beetje gezond verstand verandert, dan verdwijnen die bureaus vanzelf. Er valt namelijk niks meer te verdienen omdat de meesten het er mee eens zijn. Nu worden 4 van de 10 bezwaren gemiddeld met 9 % verlaagd. Tel uit je winst. En de verdienste van al die bureaus die bezwaar maken voor mij, komt weer bij de burger zoals het hoort. Soms is het leven een stuk simpeler dan je denkt...

nieuws

 Altijd moet het de eerste keer zijn. dat is op heel veel van toepassing. Nog nooit was het mij overkomen dat ik het journaal van welke tijd dan ook vroegtijdig uitzette. Het bericht van de condoom-rechtszaak was de aanleiding. En toen Studio Sport ging berichten over de wielrenner die een kat had doodgeschoten was het klaar. "Ik wist niet dat dit geweer ook dodelijk kon zijn", was het verweer van de wielrenner. Ik zou hem de rest van het jaar op doping controleren. Tijdens mijn studiejaren werden we aangemoedigd om naar het nieuws te kijken. Je moest immers weten wat er in de wereld speelde, en je moest er een mening over hebben. Anders was de maatschappijles erg saai, en je kon niet meepraten. Naar mate je ouder wordt, is het meepraten minder belangrijk. Natuurlijk weet je dat een oorlog plaats vindt, maar de in- en outs gaan meer aan je voorbij. Zelfs het doneren voor een aardbeving staat op losse groeven. De twijfel, of het allemaal wel goed terecht komt, groeit. Mannen als Erdogan, Poetin, maar ook Zelensky, zijn niet mijn vrienden. Moet dat dan? Nee, dat moet niet. De soldaten strijden. Meneer de president van Boudewijn de Groot kan zo weer op 1 binnenkomen. De president komt kijken naar de ellende en maakt alvast zijn excuses. Boeken worden herschreven. Dik mag niet meer dik heten. Dikkie Dik van Dick(!) Bruna bijvoorbeeld...kan echt niet meer. Ik heb nog eens kritisch naar enkele carnavalsliedjes geluisterd. "Sjeng oan de geng" is zeer vrouwonvriendelijk, want waarom alleen Sjeng?  Volgend jaar gaan meerdere klassiekers verdwijnen of zullen herschreven worden, voorspel ik.  Het einde is niet zoek, maar gevonden.