bidden

 Het bidden is uit. Niet alleen in Nederland maar het verspreid zich nu ook al in bolwerken van de kerk. Polen, Oostenrijk de kerken lopen leeg. Ik zie echter dat er op het voetbalveld steeds vaker gebeden wordt. Als ze op het veld komen maar zeker als ze een doelpunt hebben gescoord. Prevelen...uit dankbaarheid dat iemand geholpen heeft. Ze kijken naar boven, ook vast ritueel. Waarom? Ik zal het eens vragen. Als innovatief idee misschien een kerk bouwen in de kuip? Als je daar dan collecte gaat houden, ben je wel even bezig maar de opbrengst vergoedt veel. Je mag dan ook bekertjes in de collectebus of pong doen, het statiegeld is dan in ieder geval goed besteed en het bekertje veroorzaakt geen gestaakte wedstrijd. Het mes snijdt aan twee kanten. Die overigens steeds vaker gebruikt worden en niet om de kip te vierdelen. Supermarkten die nu nog messen laten sparen.. ik weet niet of dat nog een goed idee is. En de pepernoten zijn gelijk met de bladeren binnen gevallen. Sinterklaas moet nog komen, maar de kerstversiering is deze week al opgehangen in onze bruisende gemeente. Daar kan het straks niet aan liggen. En ik schat ook in dat er een wapenstilstand tot stand komt hoe dichter we bij Kerstmis komen. Dan wordt er geen grondoffensief meer voorzien. Dan gaan we met z'n allen naar de Intratuin ook al is deze er niet meer. De kerstboom moet worden opgezet. Wie verheugt zich daar nou niet op? En er is ook nog black friday, hoewel ik bedenk dat nu bijna elke dag  black is...

kiezen bij de tandarts

 Mijn tweede controle bezoek aan de tandarts leverde (weer) een gaatje op. Ik had er een maand geleden twee laten vullen en was toen al verbaasd. Ik poets mij een ongeluk. Volgens de tandarts ligt het niet aan minder goed onderhoud door mijzelf. "Je wordt wat ouder en dan...," Ik hoor dit te vaak en meestal heeft dat altijd financiële consequenties. Ook nu weer. Maar met gaatjes rondlopen is geen optie dus, kom maar op met die stopverf. En als je dan aan het wachten bent in de bekende wachtkamer, worden roddelbladen onderdeel van je tijdverdrijf. De Linda's en Story's, enfin u  kent het wel (is dat zo?). Je wil ze privé niet lezen maar hier... Zelfs onze vd Plas kom ik tegen. Nou ja of zij dat graag wil, staat er niet bij. Maar er is altijd wel wat te roddelen. Wat te denken van Marco Borsato. Maakte mooie liedjes en verder is hij al tot op het bot veroordeeld. Ik leg ze terzijde omdat ik gelukkig word gevraagd om mee te komen. Nog nooit gebeurde het mij bij de tandarts dat ik blij was dat ik in de stoel mocht plaats nemen. Een tandarts gaat aan de slag maar vertelt bijna nooit wat zij gaat doen. En al helemaal niet wat het gaat kosten. Of ik een verdoving wil? Ik heb geen idee wat het kost en als ik nee zeg ook niet wat de pijnconsequenties zijn. Het is een en al onzekerheid, maar ik moet kiezen. Onzekerheid is er nooit bij gevraagd schilderwerk of wat voor een klus ook. Ik weet wat het kost maar bij de tandarts....pijn doet het deze keer niet, alleen in de beurs...

Verdraagzaam

 Ik kreeg de mogelijkheid om aan onze politici een vraag te stellen. Er komt een dagelijks debat met lijstrekkers op TV, en er konden vragen ingezonden worden. "Graag breed op beeld opnemen", was eigenlijk de enige voorwaarde. Dat moest te doen zijn. Dus ik ga er eens goed voor zitten. Maar ik hoef niet zolang te zitten. Er is eigenlijk maar één prangende vraag die bij mij opkomt: hoe bevorder jij, politiek gezien, want ik kan zelf ook veel doen, de verdraagzaamheid in Nederland. En als het kan graag concreet?" En ik verstuur die per mail naar de NPO. Bijna op datzelfde moment hoor ik dat Hamas een pogrom uitvoert, en Israël de vergelding. Strijdende partijen die elkaar afslachten, wat een woord is dit maar ik kan het niet anders noemen. De Gaza afsluiten van elke levensbehoefte lijkt toch ook op etnische zuivering. Ik ben voor geen partij en al helemaal niet voor welke strijdende partij dan ook. Ik heb ook te weinig kennis van hoe diep dat deze onverdraagzaamheid zit. Aan het geweld zie je af: heel diep. Komt het ooit nog goed? Ik heb geen idee. Maar mijn vraag van verdraagzaamheid krijgt een andere lading bij het zien van de beelden. Mijn gedachten zijn bij de oorlogsslachtoffers aan beide kanten. Veel onschuldige burgers, kinderen... En gemeenten worstelen welke vlag, ben terughoudend dan maar, het is onverdraagzaam triest. Een vlag lost het niet op...welke dan ook.

altijd

 Er zijn in je leven altijd mensen, noem het vrienden. Jaren achter elkaar. Vandaag gaan we ze weer ontmoeten. De plek, hoe en wat, maakt al jaren niks uit. Enkelen organiseren dat, maar die hebben al jaren een makkie. Koffie, vlaai en een goed gesprek volgt vanzelf. In elkaar geïnteresseerd heeft de hoogste prioriteit. Er blijft weinig onbesproken. Natuurlijk worden er foto's uitgewisseld en natuurlijk vertelt iedereen wat hem ,of haar mankeert. En soms duurt dat wat langer, maar er is niemand die iemand onderbreekt. Politiek heeft een bescheiden plek. We worden allemaal een jaartje ouder, en dan krijgt dat in het algemeen niet meer de prioriteit die het ook niet verdient. Mijn column schrijf ik vlak voordat we elkaar treffen. Even kijken of we niks vergeten zijn. Peter en Danielle zijn zichzelf vergeten zie ik, zitten in Italië op ons te wachten. Soms gaat er wel eens wat mis. Ouderdom? of gewoon "nu is het soms.."