natuur(lijk)

Steeds vaker merk ik dat als ik in de natuur rond loop, ik alle wereldse problemen kan vergeten. Natuur zuivert, althans bij mij. Het is dan geen desinteresse, maar het groen en de vergezichten slurpen mij gewoon op. Ook wel een heerlijk gevoel, even niets....

Maar ook wel vreemd, want hoe dan ook, de wereld draait gewoon door. Onze minister-president is op de dag van de uitslag over de MH17 niet bij de nabestaanden, maar in Zuid-Korea op een handelsmissie.

Tja je moet keuzes maken.

Minister Schippers is niet heel erg verbaasd dat ineens de premie 7 à 8% gaat stijgen. Eerst even afwachten wat de andere zorgverzekeraars doen. Tot dan doet zij niets, dan zorgen dat haar kapsel goed zit.

Ik kan mij wel vinden in de actie die de SP heeft opgestart over een andere manier van zorg verzekeren. Doet mij ook denken aan het  simpele ziekenfonds. En ach, natuurlijk de gezondheidszorg is duurder geworden, maar waardoor dan? 
Omdat de pillenindustrie er veel teveel aan verdiend? 
Zij zeggen van niet en de apothekers klagen ook.

"Ga ik iets aan doen....", ik hoorde het Schippers nog zeggen. Vooralsnog moet ze eerst zelf leren rekenen en zit het haar buitengewoon netjes.

Er was een tijd dat de huisarts gewoon gebeld kon worden als er iets aan de hand was. Ineens denk ik aan het moment waarop mijn zieke vader mijn wereld wilde verlaten en ik aardig in paniek raakte. Wist ik hoe dat eruitzag, doodgaan. In paniek was ik en niet zo zuinig.

Dus op zondagmiddag de dokter gebeld. Ik kreeg hem zelf aan de lijn, iets wat je nu niet meer zou lukken. Alle assistenten hebben maar een opdracht: doorvragen en niet doorverbinden.

Hoe dan ook, de dienstdoende arts wilde niet komen want de spreekkamer zat vol met allemaal zieke en wachtende patiënten.

"U moet komen, mijn vader gaat dood...", haalde hem uiteindelijk over, om zijn wachtkamer te laten voor wat het was. En ik...ik stond zenuwachtig te wachten in de gang om hem zo snel als mogelijk naar de juiste kamer te loodsen. Mokkend en morrend kwam hij binnen. Hij stapte de kamer in waar mijn vader lag dood te gaan.... en op dat ogenblik stak mijn vader een sigaar op....

In die laatste vijf minuten was hij weer zichzelf geworden, op zijn manier hersteld en dat "vierde" hij altijd met een sigaar. De dokter keek mij vragend aan: "Moet ik daarom mijn wachtkamer laten zitten?"

 Al wat daarna gebeurde zal ik U besparen. 

Aleppo. Grote mensen zoals Poetin en Assad gooien met bommen op ziekenhuizen en hulpkonvooien. Geven iedereen de schuld behalve zichzelf. En de Veiligheidsraad.....

Ban Ki-moon noemde gisteren Aleppo nog erger dan een slachthuis. De artsen die al jaren geen grenzen meer zien, weten zich geen raad meer. Welk kind wel of niet nog te helpen. De stad en de mensen liggen in puin.

Maar het leven gaat door....in de natuur. De economie moet groeien, de studenten ontgroenen en de handelsmissie blijft belangrijk. Heel Holland bakt door. Merkel blijft erbij " wir schaffen das". 

Maar niemand weet meer wat, waar en wanneer. 

Ik verlang terug naar de bergen, het kletterende water, de mooie vergezichten met alleen bomen en gras.

Misschien ga ik wel aan de sigaar of krijg er een uit eigen doos.....

Vlogger

Zaandam is nieuws. En nu eens even niet omdat de grootgrutter verkeerde bitterballen en kroketten in de schappen had liggen maar vanwege jeugdig ongedierte. Zij nemen het woord en vaak ook nog het beeld. Kijken zelf donker door de zonnebril en blijven zichzelf interessant noemen. Onze politici staan achter het spreekgestoelte veilig te blaten wat er allemaal moet gebeuren. En dat doen ze al veel te lang. Er gebeurt namelijk te weinig. Agenten worden niet beschermd, plaatselijke politici in de kou gezet en burgemeesters zijn in geen wegen te bekennen.

Waarom gebeurt er te weinig? 

Te weinig geld? Onzin! Er is genoeg. 

Te weinig durf? Zeker! Roepen is zo makkelijk. En ook ik in deze column beperk ik mij tot constateren. Wat kan ik doen? In ieder geval in de bres springen als er mensen van de fiets getrokken worden en ik zie dat gebeuren. Maar ook die burgerplicht van medemenselijkheid is soms ver te zoeken. Voorzichtig opereren we achter de muur van" ja maar ik heb geen zin in klappen!", of erger nog: " het is niet mijn pakkie an.." 

Wie dan wel? Rutte, Buma? Straks Wilders? 

Vrijheid van meningsuiting, tot hoever kan dat gaan?

Een van deze dagen kwam in alle hevigheid weer 9/11 voorbij. Elke keer als ik het zie geloof ik niet dat het gebeurt is. Ik was ooit op groundzero de plek waar het allemaal gebeurde. Politieagenten hielden in de gaten dat er geen selfies of anderszins genomen werden van de voor velen zo verdrietige herinneringsplek. Overal staan die gekken die met telefoons en tablets zichzelf op de foto willen zetten.

Respectloos en hufterig gedrag wil ik het noemen. Op het plein van de helden in Boedapest boven op de bronzen beelden gaan staan om vervolgens jezelf te vereeuwigen. Walchelijk gedrag. En dat gedrag is te vergelijken met de Zaanse jeugd(met zonnebril dan) die deze week voorbij kwam. Onfatsoenlijk het gelijk aan je kant claimen. Geen discussie is er te voeren, laat staan een gewoon gesprek. Waarom komen die gasten überhaupt binnen in die TV-studio met zonnebril en pet op. Een burka vinden we niet goed, en wat is dit dan?

Charlie Hebdo, u weet wel van dat massale "Je suis Charlie", werd aangeklaagd door het Italiaanse stadje Amatrice, u weet wel van die aardbeving. Het satireblad publiceerde namelijk een spotprent(en ik heb de prent gezien) waarop  slachtoffers van de recente aardbeving, afgebeeld waren als pastagerechten. Een man met bebloede zwachtels als "penne in tomatensaus", een vrouw met opgezwollen gezicht vol schrammen als "penne au gratin" en een ingestort pand waar armen en benen uitsteken als "lasagne". En dan nu weer "je suis Amatrice" of wat....?

Ik had graag mijn tweede column willen besteden aan de vele fladderende vlinders in mijn tuin, aan het goede weer. Maar mijn gedachten duwen mij de andere kant op. 

Ik ben optimistisch van aard en dat zou je niet zeggen als je voorgaande leest. Optimistisch is wat mij betreft niet gelijk geschakeld met niet meer kritisch zijn. Er kan en moet wel iets gebeuren. In maart 2017 hebben we kansen. Voor die tijd moeten we dealen met mogelijke partijpolitieke voorstellen, die stranden in het pand van compromissen en coalitie. Dat kan zo zijn, maar die oprecht er voor gaan, kan ik waarderen. Zij die bereid zijn verder te gaan dan alleen roepen, krijgen mijn steun. En die zijn er…. gelukkig.

Met de Louis d'or prijs voor Hans Kesting, de Dutch open voor Luiten en de vele medailles van onze paralympische  sporters, verandert mijn week toch nog in fladderende vlinders in mijn hoofd en erbuiten.

Sorry

Sorry, dat ik er even twee maanden niet was. Het verschil met mijn sorry en die van Rutte(zonder N) is, dat ik mij gehouden heb aan wat ik schreef/zei. Dus mijn sorry is eigenlijk niet nodig, maar wel net zo voorspelbaar als die van onze minister president.

"Hallo!", is meer op z'n plaats.

Allemaal terug van een heerlijke vakantie?

Heerlijk ontevreden over de neerslag , de onvoorspelbaarheid van het weer, over vieze hotelkamers, lange files, tegenvallende vakantieoorden..of zijn er ook tevreden geluiden. Op vakantie überhaupt is al luxe, en dan niet in gammele bootjes op zoek naar geluk voor heel veel geld, maar een ontspannen voorspelbare vakantie met veel vertier voor onze kinderen en kleinkinderen. Wat een voorrecht toch. Niet zeuren over wat er dan, eigenlijk in het klein, nog minder goed is gegaan.

Maar wat gebeurt er veel in twee maanden. Greenpeace sluit vrede met de visserij, om maar eens wat positiefs te noemen. Franciscus haalt de bezem, de grote bezem door het Vaticaan. Terug naar "de arme kerk voor de armen". Hij gaat zelf de sectie vluchtelingen op zich nemen. Een moedige stap in zo'n vastgeplakt wespennest.

Dan laat Rusland en de VS maar ruziën over wie nu Abu Mohammed al Adnani heeft gedood.

Trump heeft toch maar een Mexican hat opgezet, want het werd ietwat te warm onder zijn voeten. Maar muren blijft hij bouwen, muren die zorgen voor verdeeldheid, haat en agressie. Mij hoor je niet zeggen dat Mevr. Clinton de ideale kandidaat is, maar hier is kiezen uit twee mindere wel heel makkelijk.

Nabestaanden van MH17-slachtoffers vragen, smeken de Europese Unie om hulp bij het loskrijgen van meer informatie over de vliegramp. Ik hoor en zie het Rutte nog zeggen: " de onderste steen komt boven..." Ik heb nog geen excuses kunnen vast stellen hierover. Ook onze Limburger Timmermans is gehuld in stilte. Hij maakte een verrassend frisse start in Brussel, maar is weggezakt tot een gemiddelde diplomaat, die ook niet meer weet wat er zo allemaal speelt. Denken dat het akkoord met Turkije zal worden uitgevoerd, zegt al genoeg. Die gaan hun eigen weg met Erdogan voorop, bijna  heel Turkije volgt en wie dat niet doet....

De Spelen. Wat een spektakel. Schippers, Sanne Wevers, de handbalsters, volleybalsters, de hockeydames, wat een feest al die vrouwen! En Youri...ach die leert het nooit. Vandaag niet, morgen niet, nooit niet. Laat deze makker volgend jaar op Pinkpop zijn kunsten vertonen en daarna (of vooraf, want dat weet je nooit bij hem) rustig een pilsje pakken. 

De Britten maken het bont, anderhalf miljard uitgeven voor transfers in de Premier League. Zou dat aan de Brexit te wijten zijn? 

O ja en wij gaan meer betalen aan de EU. 

Nou is rekenen niet mijn favoriete sport geweest, maar mijn gezond verstand zegt, dat als een land eruit stapt, ook geen bijdrages meer worden uitgekeerd, minder ambtenaren in Brussel nodig zijn, dus ja...sorry, maar zo zie ik het.

Ach nou zeg ik toch weer sorry!!

O ja en de pepernoten liggen al in de winkel!!!