boter kaas en.....

Ik had erover willen schrijven en beginnen met: Het is er eindelijk! Vier partijen die ons willen regeren. Voordeel van de twijfel geven?, borrelde bij mij op, of toch maar vanaf de eerste dag positief kritisch proberen te zijn.

Wat is dat eigenlijk, positief kritisch?  Zou je een boek over kunnen schrijven. 'Dat verschilt per mens', is een uitleg waar je verder niks mee kunt.

Enfin, ik luisterde en keek naar de persconferentie.

Ik hoorde Rutte praten over liefdevolle zorg voor onze ouderen. Hij deed dat met droge ogen, ik niet. Ik moest positief kritisch lachen en huilen tegelijk.

Ik had erover willen schrijven:

Dat ook Buma gaat investeren in de zorg voor ouderen. Fors meer geld naar defensie. Weer staat mij het lachen en huilen nader dan positief kritisch te kunnen zijn. Je stuurt onze soldaten vier jaar lang met flut-apparatuur de woestijn in en kondigt, na dramatische gebeurtenissen, deze investering aan, als zijnde het ei van de bekende Columbus.

Er komt een maatschappelijke diensttijd voor jongeren. Hij legde voor het gemak nog maar even niet uit, dat dit vrijblijvend zal zijn. Dus het komt er alleen als de jongeren ook bereid zijn. We kennen de uitkomst......

Hij, die Buma, vindt het erg belangrijk dat we het gevoel van saamhorigheid gaan versterken. Hoe vaag kun je zijn, wat is dat dan “saamhorigheid”?

Hoe positief kritisch kan ik dat benaderen?

Ik had erover willen schrijven:

Dat Pechthold denkt, hoe langer je wacht hoe meer je krijgt. Ik sta wel eens te wachten in een rij voor de kassa, maar betaal altijd het volle pond, hoe lang ik ook wacht. Bij  jumbo krijg ik de boodschappen gratis, zeggen ze, als ik vierde ben in de rij, maar er volgt een handgemeen om dat ook echt in daden omgezet te krijgen.

"Vier mannen zeggen ja tegen elkaar",  Pechthold noemt dat lacherig: uniek en ondanks het jaknikken van zijn coalitiegenoten, zet ik het maar weg als slappe grap, ik weet niet hoe ik dit positief kritisch moet benaderen.

Seegers....Hij keek al zo van: moet ik nu nog? "Laat ik maar beginnen met te vertellen dat we er lang over gedaan hebben. Ruim honderd dagen, maar dan heb je ook wat". Dat geeft precies de positie aan van de CU. Maar hij vervolgt met: "dit wordt niet niks!" Hij betoogt dat ze elkaar gevonden hebben in ambitieuze plannen. Er is vertrouwen en dus wat hem betreft: "Op hoop van zegen".

Ik had er dus over willen schrijven....

Maar.....Ik ga iets anders met jullie delen. De NS, de Nederlands Spoorwegen. Doorgaans zijn wij best tevreden met het inchecken, uitchecken, het op tijd zijn en rijden en de verbindingen. Positief begin, toch?

Maar u snapt al dat er iets anders mis ging en gaat. Onze OV liep namelijk af en we werden door NS gevraagd een nieuwe pasfoto te uploaden. Dat lukte ons en dat werd digitaal bevestigd door een mail van de NS, met een dikke proficiat. Een dag daarna kregen we een mail van de NS, dat we een foto moesten uploaden, want onze OV liep af. Dus wij digitaal terug dat we dat al gedaan hadden. Drie dagen daarna weer een mail met nu een dringend verzoek. Dan toch maar eens gebeld. Via een zeer ingewikkeld keuzemenu van de NS kwam ik bij de OV-chipkaart uit. "tja wij zijn niet van de NS, dan moet u terug naar de NS, want zij vragen u dat". En ook ondanks dat ik nog probeerde dat de foto toch echt op de OV-kaart kwam, het hielp niet. Ik moest weer opnieuw bellen naar de NS. Toch maar even gedaan en toen kon ik opgelucht adem halen, omdat de vriendelijke mevrouw mij verzekerde, zij had even digitaal gekeken, dat alle twee de pasfoto's er waren. Met blijheid overmand, vertelde ik mijn echtgenote dit heugelijke nieuws en de mededeling dat wij digitaal helemaal in orde waren en zijn. Twee dagen daarna vallen er maar liefst twee brieven in de bus, met het vriendelijke, doch zeer dringende verzoek, om twee pasfoto's per post op te sturen, want de OV-kaarten lopen af. Als wij dat doen, wordt er wel €7,50 in rekening gebracht, die wij dan via een apart formulier kunnen declareren bij de NS.

Ik ga het verhaal inkorten: vandaag zijn er twee enveloppen in onze brievenbus gevallen met daarin twee nieuwe OV-kaarten met de door ons geüploade foto's erop.

Ik heb de NS digitaal laten weten dat wij positief-kritisch-blij zijn met de nieuwe kaarten. De volgende morgen krijgen we beiden een mail van de NS dat we een nieuwe kaart hebben aangevraagd(wij hebben geen nieuwe kaart aangevraagd), maar dat deze aanvraag geweigerd is, omdat we er al een hebben. Die overigens wel voorzien moet worden van een nieuw pasfoto omdat.....

Als jullie het ook goed vinden, zijn we het spoor bijster.....

gewillige koeien

In Oostenrijk is het de gewoonte van alles en overal, waar het maar enigszins kan, een volksfeest te  maken. Dat wat wij hier oktoberfeesten noemen, wordt in Oostenrijk in alle maanden van het jaar en op alle plaatsen gevierd. Bijvoorbeeld als de koeien, na een lang verblijf in de zomer op de wei, weer teruggaan naar de stal voor de winter. "Almabtrieb" noemen zij dat, en er wordt, zoals ik al schreef, een feest omheen gebouwd. De koeien hebben geen keuze, zij moeten. Zij worden versierd met bloemen. Zo welig dat enig uitzicht hen wordt ontnomen. Kruizen met bloemen op hun hoofd wandelen zij, nou ja wandelen, worden zij met een tik van de stok vriendelijk toch dringend verzocht het dorpsplein op te lopen. Aldaar zit de menigte al uren te wachten met het nodige bier en braadworst. De plaatselijke “Zillertaler Musikanten" blazen zich te barste, maar compenseren dat ook met het nodige vocht. Jong en oud zijn aanwezig. Uitgedost in de plaatselijk klederdracht. En toeristen, heel veel toeristen, waaronder wij dus.

En wat 'n geluk, dat er smartphone's en tablets zijn, om het allemaal vast te leggen. Nu kan ik niet goed verstaan wat een koe bedoeld met boeoeoe, maar nu dacht ik toch werkelijk, een duidelijk andere boeoeoe te horen. Het kan niet anders, dan dat zij zich de afgelopen jaren hebben afgevraagd waar het toegestroomde volk mee bezig is. Aan het kijken en genieten, of alleen maar foto's aan het maken. Maar zij ondergaan het gewillig, hebben ook geen andere keuze.

Op het laatst worden alle koeien met hun versierselen tentoongesteld, en worden zij weer overvallen door nog meer fotoapparatuur. Daarna gaat het feest, met de koeien op stal, gewoon verder.

Overigens kwamen we nog voldoende koeien tegen op de alm. Je hoeft ze niet te zien, want je hoort ze al van verre. De bekende koebellen zorgen ervoor, dat er geen vergeten wordt.

Als je naar Oostenrijk rijdt, moet je door Duitsland. In Duitsland mag je soms heel hard rijden. Dat vind ik prima, maar mijn max is 120. Als er dan toch iemand wil passeren, die de 200 makkelijk haalt en ook rijdt, is het de kunst om dan niet op de meest linker weghelft te rijden. Hij bedoelt dan ZIJN weghelft!

Dat gebeurde even toch en de mercedes in kwestie wachtte mij bij de afrit op om zijn bekende middelvinger te tonen. Ik heb het maar opgevat als een gezelschapsteken van de bekende oktoberfeesten, en voorzichtig maar vrolijk terug gezwaaid.

De herfstkleuren vergoeden dan veel. De bladeren vallen nog niet allemaal, maar verrassen ons elk jaar weer door eerst prachtig te verkleuren. Als de zon enkele dagen schijnt, de nacht wat kouder wordt, kleurt de hele natuur herfst. Loop door het bos en de weilanden en geniet met eigen ogen. Laat alle apparatuur thuis, en vergeet niet te zwaaien naar de koeien.....

Ik had hiermee mijn blog willen eindigen, maar.....de vogelgids viel in de bus.

Een gids van natuurmonumenten met een, laat ik mij voorzichtig uitdrukken,  commerciële lading. Bijvoorbeeld: je kunt er een "birdcall" kopen. Een fluitje waarmee je vogels lokt. Leuk en handig tijdens een fietstocht wordt gesuggereerd. Erbij staat echter: "liever niet in de buurt van nesten te gebruiken". Hoe moet ik dat weten, als ik op de fiets zit?

En dan de “spechtenbistro”.... een prima manier om een specht uw tuin in te lokken. Aan de onderkant voldoende grip, zodat de specht volop kan smullen. Naast het voer kunt u ook fruit in de tuin leggen, wordt aanbevolen. Niet te grote stukken, want dan verslikken de vogeltjes zich...

Tot slot valt mij een hangende waterschaal op, met tekeningen van Marjolein Bastin. Ik ben er klaar mee!! De vogels krijgen de overgebleven broodkruimels en daarmee moeten ze het doen. O ja, of ik ook nog wil doneren aan de vogelbescherming (lid worden noemen zij dat) en dat kan vanaf €2,50 tot €50.

Misschien moeten we eerst de vluchtelingen even helpen. Die zitten namelijk al heel lang op een houtje te bijten.....niet beschilderd overigens door Bastin…