gewillige koeien

In Oostenrijk is het de gewoonte van alles en overal, waar het maar enigszins kan, een volksfeest te  maken. Dat wat wij hier oktoberfeesten noemen, wordt in Oostenrijk in alle maanden van het jaar en op alle plaatsen gevierd. Bijvoorbeeld als de koeien, na een lang verblijf in de zomer op de wei, weer teruggaan naar de stal voor de winter. "Almabtrieb" noemen zij dat, en er wordt, zoals ik al schreef, een feest omheen gebouwd. De koeien hebben geen keuze, zij moeten. Zij worden versierd met bloemen. Zo welig dat enig uitzicht hen wordt ontnomen. Kruizen met bloemen op hun hoofd wandelen zij, nou ja wandelen, worden zij met een tik van de stok vriendelijk toch dringend verzocht het dorpsplein op te lopen. Aldaar zit de menigte al uren te wachten met het nodige bier en braadworst. De plaatselijke “Zillertaler Musikanten" blazen zich te barste, maar compenseren dat ook met het nodige vocht. Jong en oud zijn aanwezig. Uitgedost in de plaatselijk klederdracht. En toeristen, heel veel toeristen, waaronder wij dus.

En wat 'n geluk, dat er smartphone's en tablets zijn, om het allemaal vast te leggen. Nu kan ik niet goed verstaan wat een koe bedoeld met boeoeoe, maar nu dacht ik toch werkelijk, een duidelijk andere boeoeoe te horen. Het kan niet anders, dan dat zij zich de afgelopen jaren hebben afgevraagd waar het toegestroomde volk mee bezig is. Aan het kijken en genieten, of alleen maar foto's aan het maken. Maar zij ondergaan het gewillig, hebben ook geen andere keuze.

Op het laatst worden alle koeien met hun versierselen tentoongesteld, en worden zij weer overvallen door nog meer fotoapparatuur. Daarna gaat het feest, met de koeien op stal, gewoon verder.

Overigens kwamen we nog voldoende koeien tegen op de alm. Je hoeft ze niet te zien, want je hoort ze al van verre. De bekende koebellen zorgen ervoor, dat er geen vergeten wordt.

Als je naar Oostenrijk rijdt, moet je door Duitsland. In Duitsland mag je soms heel hard rijden. Dat vind ik prima, maar mijn max is 120. Als er dan toch iemand wil passeren, die de 200 makkelijk haalt en ook rijdt, is het de kunst om dan niet op de meest linker weghelft te rijden. Hij bedoelt dan ZIJN weghelft!

Dat gebeurde even toch en de mercedes in kwestie wachtte mij bij de afrit op om zijn bekende middelvinger te tonen. Ik heb het maar opgevat als een gezelschapsteken van de bekende oktoberfeesten, en voorzichtig maar vrolijk terug gezwaaid.

De herfstkleuren vergoeden dan veel. De bladeren vallen nog niet allemaal, maar verrassen ons elk jaar weer door eerst prachtig te verkleuren. Als de zon enkele dagen schijnt, de nacht wat kouder wordt, kleurt de hele natuur herfst. Loop door het bos en de weilanden en geniet met eigen ogen. Laat alle apparatuur thuis, en vergeet niet te zwaaien naar de koeien.....

Ik had hiermee mijn blog willen eindigen, maar.....de vogelgids viel in de bus.

Een gids van natuurmonumenten met een, laat ik mij voorzichtig uitdrukken,  commerciële lading. Bijvoorbeeld: je kunt er een "birdcall" kopen. Een fluitje waarmee je vogels lokt. Leuk en handig tijdens een fietstocht wordt gesuggereerd. Erbij staat echter: "liever niet in de buurt van nesten te gebruiken". Hoe moet ik dat weten, als ik op de fiets zit?

En dan de “spechtenbistro”.... een prima manier om een specht uw tuin in te lokken. Aan de onderkant voldoende grip, zodat de specht volop kan smullen. Naast het voer kunt u ook fruit in de tuin leggen, wordt aanbevolen. Niet te grote stukken, want dan verslikken de vogeltjes zich...

Tot slot valt mij een hangende waterschaal op, met tekeningen van Marjolein Bastin. Ik ben er klaar mee!! De vogels krijgen de overgebleven broodkruimels en daarmee moeten ze het doen. O ja, of ik ook nog wil doneren aan de vogelbescherming (lid worden noemen zij dat) en dat kan vanaf €2,50 tot €50.

Misschien moeten we eerst de vluchtelingen even helpen. Die zitten namelijk al heel lang op een houtje te bijten.....niet beschilderd overigens door Bastin…