prikjes

Ziekenhuizen van binnen zie ik liever niet. Ach wie wel. Zeker nu, kun je er beter wegblijven. Maar soms is het nodig en dan is het wel prettig als je er terecht kunt. Nu ben ik, en dat kan ik hier makkelijk toegeven, geen held als het gaat om onderzoeken en spuiten in het bijzonder. Ik hoor bij de watjes die in de discussie van Wilders met Rutte voorbij kwamen.  Meestal een "zij" komt met de spuit aan en dan kijk ik liever weg. Ze vraagt ook vaak bezorgd: "Gaat het wel goed?" Ik hoop dan altijd dat zij in ieder geval weet hoe het moet. Dus ik antwoord dan :"Ik hoop het wel". Je kunt er alle kanten mee op. Over vaccinaties staan de TV programma's bol. Er komen journaals voorbij, actualiteiten waarin dit vaak onderwerp van gesprek en discussie is. Waarom dan altijd ook beelden hierbij vertoond moeten worden... Voor mij hoeft dat niet. Dus ik kijk regelmatig, de laatste tijd voornamelijk, weg van de tv als er weer een eerste prik wordt uitgedeeld aan wie dan ook. En dat zit in elk journaal, meerdere keren per dag. Ik kijk dus weinig journaals. Wat mij opvalt is dat de naalden ook veel langer zijn. En het lijkt erop dat ze steeds langer worden. Heb ik dat nou alleen? Ik vind het ook prima dat er minder geleverd wordt..

In het weekend is weer de bekende vogeltelling. Wij zien al maanden weinig vogels, ondanks de lekkernijen die we hebben opgehangen. Ondanks dat we niet gesnoeid hebben. Ondanks dat we een zeer vogelvriendelijke tuin hebben dus. Pindakaas, zaden en vetbollen. Maar ze komen niet. En als er een schaarse mus of koolmees het in onze tuin waagt, dan overal wel zoals op de boom, in de struiken, op de grond maar niet aan de vetbol, pindakaas en voersilo. Dus tellen heeft geen zin. Maar deze week ineens een eekhoorn. Zo'n prachtige rood-bruine pluis. Wat een feest! Hij wilde wel aan het voer en de vetbol maar hij(of zij) kwam er natuurlijk niet bij. We hebben een eekhoorn-onvriendelijke tuin. Zouden deze ook last hebben van corona. Als dat zo is, weten ze het niet en dragen dus ook geen mondkapjes. En ook een koolmees zie ik er niet mee wegvliegen. Dieren hebben het makkelijker. Wat ze niet weten, belast ze ook niet. Eenvoudig eigenlijk. Zij hebben geen actualiteitenprogramma's die er eindeloos over door discussiëren. Maar zij hebben dierenambulances waarvoor de mensen reclame maken. Zo vaak dat ik er misselijk van word.

Dan valt zo'n spuitje eigenlijk best mee...

Ockels

 Je hebt kanker, je weet het houdt op en sneller dan je lief is. Dan gewoon vertellen dat deze tijd je verrijkt heeft, vraagt moed. En Wubbo Ockels deed dat, wat een kanjer is dat zeg! Ik probeer mij voor te stellen dat je alleen nog maar kunt terugkijken. Tevreden zijn over wat je hebt meegemaakt. Nog even een boodschap voor de aarde. Hij deed het allemaal, hulde voor hem en jammer dat hij er niet meer is. 

En dan schrijf ik dit op blue monday. Wat een onzinnige viering is dat zeg! Het lijkt een zusje van black friday, waarin alle graaiers nog meer gaan graaien. Gek maar om een of andere reden zie ik dan Trump voor me. Overgewaaid uit zijn "America First". We waaien het weer terug en beloven dat het nieuwe normaal geen enkele black or blue day meer zal herbergen. 

Het valt op dat ik meer dan voorheen terug kijk naar allerlei mooie herinneringen die er zijn. Terwijl vooruit kijken nog steeds tot de mogelijkheid behoort. En toch geeft het voldoening. Misschien is dat ook wel wat Ockels bedoelde. Je hebt al zoveel moois meegemaakt, geniet ervan. En ben tevreden. Alles wat erbij komt is meegenomen. 

Ploumen wordt de nieuwe leider van de PvdA. Dat zij dat heeft aanvaard, is ook moedig. De partij heeft een krachtige leider nodig. En of je nou voor of tegen bent, geef haar een eerlijke kans. Het tegenwicht dat door haar initiatief werd gegeven in "she decides", toen Trump de financiering beëindigde van organisaties die vrouwen hielpen bij abortus, was indrukwekkend. Hulde voor haar. En gewoon zijn en blijven zal een uitdaging genoeg voor haar worden.

Ik heb zitten wachten, kijken en weer wachten op de beloofde vlokken. In mijn gedachte had ik al heel vaak samen met ons kleinkind, een sneeuwpop gemaakt. Het sneeuwde in de nacht...kan dat niet anders? Hoe moet ik nou die pop maken? Ik kan niet om 03.00 mijn kleinkind gaan wakker maken, toch? Bovendien waren de hoeveelheden amper zichtbaar. En zondagmorgen kon ik nog net zien dat er wat gevallen was. Ik moet bekennen dat ik teleurgesteld was en de hele zondag heb zitten mokken. Totdat ik Wubbo op TV zag...het sneeuwde ineens overal.

tato tato toooooo

 "Kan dat niet ergens anders, u steekt de naald in mijn mooie draak op mijn arm, en de andere kant kan ook niet want daar heb ik het embleem van BMW..." Het zouden zomaar problemen kunnen zijn waarmee de zetters van ons vaccin te maken krijgen. Dan hebben we al een hele discussie achter ons over de vraag: doen we het of doen we het niet? Met alle theorieën en aanbevelingen die inmiddels via de beeldbuis onze huiskamer zijn binnengekropen, gaat iedereen een eigen keuze maken. Ik ga er niets aan toe voegen, zou ook niet weten wat... dus. Hoewel het me opvalt dat woorden als "slag om de arm", "als alles meezit" en "met de wetenschap van nu" vaker dat ooit voorbij komen. Het nu juist demissionair worden van onze regering is, volgens velen, een slecht uitgekozen moment. Wie heeft dat dan uitgekozen? Was er iets te kiezen? De hoofdrolspelers zelf toch? Het virus lacht zich kapot, tenminste dat zouden we graag willen.

Op de fiets naar de koning. En ik ben het eens met Youp, de koning had ook zijn ontslag moeten indienen. Zijn misstappen kunnen worden vergoelijkt met een domme video met zijn vrouw naast hem. Ik kijk minder TV. Geen enkele zender probeert ons door deze pandemie te slepen. Allen zijn zwanger van allerlei deskundigen die het niet weten, maar wel doen alsof. Met de bekende slag om de arm.

Ik ga genieten van de sneeuw die is voorspeld in mijn tuin... tenminste als het meezit.

stemming

Het vooruit kijken is een algemeen voornemen geworden. Alles wat geweest is, collectief vergeten. Dat gaat niet zo makkelijk als het lijkt. Politici worstelen met de affaire van vorig jaar. Ik hoef niet eens uit te leggen welke. Maar de verkiezingen komen eraan. Nog niet op vele plekken onderwerp van gesprek, tot vanmorgen. Ik moest, uit vrije wil, naar de pedicure. Zij zat met haar spreekwoordelijke handen in het haar. Iets wat je van een pedicure eigenlijk het minst verwacht. Zij is ook zeer kundig. Is in staat haar werk prima te doen terwijl ze discussieert. Asscher en Wiebes zouden bij haar in behandeling moeten, zou mijn voorstel zijn. Is veel van te leren. Ze kan twee dingen tegelijk, maar dat is normaal bij vrouwen begrijp ik, maar wat ze zegt snijdt hout. Ook een wat vreemde uitdrukking bij een pedicure. Zij blijft precies weten wat ze doet. En als ze zou uitschieten met welk scherp voorwerp dan ook, ik zie het gelijk. Nog nooit gebeurd overigens, hulde voor haar. De handen daalden uit haar haarbos en ze zei:" ik weet niet op wie ik straks moet gaan stemmen". Ze wilde graag weten op welke partij ik...enfin. Ik heb haar verteld dat ik dat ook nog niet wist. " Ik laat weten als ik het weet". Stelde zij wel op prijs. "Jij stemt ook niet extreem rechts", zei ze nog gauw voordat ik wegging. Dat kon ik beamen. Maar het gaat natuurlijk minder over op wie je niet stemt. Ik heb er voorlopig zes weken de tijd voor om dat te bedenken. Dan zit ik weer op die stoel, niet dat ik er altijd naar uitkijk..., en dat bedoel ik niet onaardig

Januari kent voorlopig donkere dagen en dat is representatief voor de nieuwe start van dit jaar. Hoe graag we ook anders willen. Het zal nog langzaam genoeg gaan. De zon houdt zich schuil, mijn panelen zoeken naar elk straaltje. Sneeuw (wel aangekondigd maar nog niet vers genoeg om te vallen) is te nat voor de bekende pret. Overal worden de corona-maatregelen verlengd. Duitsland, België en ook wij kunnen erop wachten. Maar: "het jaar wordt beter", hoor ik vaak. "Kan het slechter?", is dan de tegen opmerking. We zijn het massaal zat. Koffie drinken uit eigen pot, eten binnen de eigen deur. Het wordt standaard. En wij hebben een dak boven ons hoofd, wat zeuren we?  Ik zie om mij heen allerlei initiatieven waar je warm van wordt en er zelfs voor kunt lopen. Spontane hulp voor daklozen in Groningen. Gewoon om je heen kijken en helpen, onvoorwaardelijk. Een prima positieve inzet waarmee je het begin van het jaar kleur kunt geven. Dus niet lopen zeuren over de kleine problemen die we hebben. En dat lopen kan ik in ieder geval weer fris, na mijn bezoek aan de pedicure...