stemming

Het vooruit kijken is een algemeen voornemen geworden. Alles wat geweest is, collectief vergeten. Dat gaat niet zo makkelijk als het lijkt. Politici worstelen met de affaire van vorig jaar. Ik hoef niet eens uit te leggen welke. Maar de verkiezingen komen eraan. Nog niet op vele plekken onderwerp van gesprek, tot vanmorgen. Ik moest, uit vrije wil, naar de pedicure. Zij zat met haar spreekwoordelijke handen in het haar. Iets wat je van een pedicure eigenlijk het minst verwacht. Zij is ook zeer kundig. Is in staat haar werk prima te doen terwijl ze discussieert. Asscher en Wiebes zouden bij haar in behandeling moeten, zou mijn voorstel zijn. Is veel van te leren. Ze kan twee dingen tegelijk, maar dat is normaal bij vrouwen begrijp ik, maar wat ze zegt snijdt hout. Ook een wat vreemde uitdrukking bij een pedicure. Zij blijft precies weten wat ze doet. En als ze zou uitschieten met welk scherp voorwerp dan ook, ik zie het gelijk. Nog nooit gebeurd overigens, hulde voor haar. De handen daalden uit haar haarbos en ze zei:" ik weet niet op wie ik straks moet gaan stemmen". Ze wilde graag weten op welke partij ik...enfin. Ik heb haar verteld dat ik dat ook nog niet wist. " Ik laat weten als ik het weet". Stelde zij wel op prijs. "Jij stemt ook niet extreem rechts", zei ze nog gauw voordat ik wegging. Dat kon ik beamen. Maar het gaat natuurlijk minder over op wie je niet stemt. Ik heb er voorlopig zes weken de tijd voor om dat te bedenken. Dan zit ik weer op die stoel, niet dat ik er altijd naar uitkijk..., en dat bedoel ik niet onaardig

Januari kent voorlopig donkere dagen en dat is representatief voor de nieuwe start van dit jaar. Hoe graag we ook anders willen. Het zal nog langzaam genoeg gaan. De zon houdt zich schuil, mijn panelen zoeken naar elk straaltje. Sneeuw (wel aangekondigd maar nog niet vers genoeg om te vallen) is te nat voor de bekende pret. Overal worden de corona-maatregelen verlengd. Duitsland, België en ook wij kunnen erop wachten. Maar: "het jaar wordt beter", hoor ik vaak. "Kan het slechter?", is dan de tegen opmerking. We zijn het massaal zat. Koffie drinken uit eigen pot, eten binnen de eigen deur. Het wordt standaard. En wij hebben een dak boven ons hoofd, wat zeuren we?  Ik zie om mij heen allerlei initiatieven waar je warm van wordt en er zelfs voor kunt lopen. Spontane hulp voor daklozen in Groningen. Gewoon om je heen kijken en helpen, onvoorwaardelijk. Een prima positieve inzet waarmee je het begin van het jaar kleur kunt geven. Dus niet lopen zeuren over de kleine problemen die we hebben. En dat lopen kan ik in ieder geval weer fris, na mijn bezoek aan de pedicure...