kiezen

Kiezen is een keuze maken. Kiezen zijn ook bijters. Zou dat iets met elkaar van doen hebben?
Het zal niemand ontgaan zijn, maar er valt deze week wat te kiezen, op Europees niveau.

Het woord kiezen in die betekenis, wat kunnen we toch veel kiezen, dat is fijn.
Maar soms veroorzaakt het stress.
Bijvoorbeeld in een restaurant heb ik mij aangeleerd niet de gehele kaart door te nemen, maar snel en impulsief te kiezen, met minder stress tot gevolg. Dat heeft zelden slecht uitgepakt en het maakt het een stuk eenvoudiger, wat je niet weet, mis je ook niet.

Ik ga ook niet naar winkels die te vol hangen met allerlei onoverzichtelijke keuzes. Tussen drie broeken kiezen en dan de goede maat vinden, vind ik al een hele toer.

Kiezen wat je zal drinken als je op visite bent.

"Wat heb je open?", kan een tegenvraag zijn, of als je wijn kiest, alvast zeggen dat er geen fles voor jou apart hoeft te worden ontkurkt. Onnozel zeggen: "doe maar wat je open hebt".

En de gastheer maakt je dan wijs, dat het hem echt niets uitmaakt.

Een ober komt langs om alvast te vragen wat je wilt drinken, een heel logische eerste vraag, toch? En jij beantwoordt met de tegenvraag:" ja, wat zal ik eens drinken, vandaag?"  

Altijd de ober opzadelen met jouw-niet-kunnen-kiezen. En je weet dat die vraag in elk restaurant als eerste gesteld wordt. Bereid je dan ook voor!!

"Bier… , daar is het eigenlijk wel weer voor, maar ja... ".

In Beieren weten ze er wel raad mee en sinds een paar jaar in Sittard ook.

Dan maar eens even door de kieslijst van Europa gebladerd. Wat valt er aan partijen te kiezen, nog los van de inhoud. Ik zal er mij nog behoorlijk in moeten verdiepen deze week.

Via Facebook word ik nog gewezen op een Limburgse kandidaat van de VVD. Alsof dat wat uitmaakt.

Enkele partijen zijn voor mij onbekend en ik heb nog geen idee waar deze voor staan. Ik hoop niet, dat ik u ook verras, als ik ze even noem.

Aandacht en eenvoud (lijst 19). 
De titel spreekt me wel aan, want het is behoorlijk ingewikkeld geworden in Europa. Denk maar even aan de 320 labeltjes die in de kleding moeten volgens Europa.

Ikkiesvooreerlijk.EU (lijst 17). 
De naam suggereert iets dat ze niet kunnen waarmaken.

Jezusleeft (lijst 16). 
Ik zou graag willen weten waar? Ik zou zeggen kijk eens naar het journaal van acht uur. Trouwens, het maakt niet uit op welk tijdstip.

Anti europartij (lijst 14).
Zeg waar je wél voor bent, dat schept duidelijkheid. We hebben al teveel partijen, Wilders en Roemer voorop, die alleen maar schreeuwen " we zijn er tegen!!". Maar regeren...ho maar.

50plus (lijst 12).
Ik ben wel ouder maar niet te oud om op deze partij niet te stemmen(ik heb geen idee waarom ik dit zeg maar het voelt goed).

Piratenpartij (lijst 11).
Zou dat toeval zijn, dat zij lijst 11 zijn?

IQ de Rechten-Plichten-Partij (lijst 10).
Eén kandidaat. Al zou ik 't willen, het heeft bijvoorbaat al geen enkele zin.

Het valt mij tevens op dat wij als Europa er altijd als de kippen bij zijn om waar te nemen bij verkiezingen in andere landen. 
Kijken en controleren of alles wel eerlijk verloopt. 
Verklaar mij even dat ik mij weliswaar moet legitimeren, maar dat mijn legitimatiebewijs maximaal 5 jaar verlopen mag zijn.

Enfin, het kiezen wat ik wil eten en drinken is voor mij eenvoudiger. 

En jullie....ik wens iedereen veel wijsheid toe.

Ik ben benieuwd wat ik voor gerecht zal kiezen de volgende keer.

handig?

Ik was verbaasd en verrast tegelijk. 

Mijn zoon ging in zijn eigen huis, zonder een spatje bloed, tekeer met hamer, zaag en planken. 

Maakte zomaar even een afdak, waar menig Bruynzeel fabrikant graag het patent op had gehad. 

Een prieeltje in zijn tuin lachte mij zodanig toe, dat ik zelfs enig minderwaardigheidsgevoel bespeurde. Ik had ook wel eens de boor ter hand genomen en dat had ik beter niet kunnen doen. 

Ik word er ook nog steeds aan herinnerd. Die ene keer dat ik dwars door een gipsen wand boorde en aan beide zijden van de muur een schilderijtje  kon ophangen. Ik probeer nu nog steeds uit te leggen, dat ik dat best wel handig vind, twee gaten in één keer, maar ik ben de enigste die dat handig vindt.

Ik heb die handigheid van mijn vader.

Daar gebeurde hetzelfde.

Mijn moeder was vol lof als ik in mijn eigen huis een schilderij had opgehangen. "Kijk eens wat hij kan", zei ze dan tegen mijn vader.

Die keek dan als een oorwurm, want hij had twee linkse handen en voeten. 

Hij probeerde wel, maar het lukte gewoon niet.

Zijn motoriek was van een kikker met stress en hij liet veel, heel veel uit zijn handen vallen. 

En vooral de porseleinen beeldjes, moeders lievelingsbeeldjes natuurlijk, getuigen daar nu nog van. We bewaren ze als “bewijs” .

Velpon, toen nog te koop, was voor hem als water bij brand. 

Ooit had hij het lef om een heus gereedschapsbord te maken, waarop hij een hamer, de heggenschaar, de nijptang en één schroevendraaier had voorgetekend met viltstift. 

Zo kon hij precies zien waar het schaarse materiaal teruggehangen moest worden. Of wij daar ook vooral op wilden letten.

Een gereedschapskist van klein formaat had volstaan. 

Maar iedereen had zo'n bord en het zag er wel professioneel uit. 

De schroevendraaier in kwestie was krom als van Hanegem en de voorkant niet meer te gebruiken, omdat deze ook dienst had gedaan als roerstaaf in een verfblik.

Mijn moeder verbood mijn vader nog enig kluswerk te doen, toen hij dwars door de elektriciteitskabel heen, deze kabel op de plint wilde vast timmeren. 

Er stond stroom op omdat hij de stekker in het stopcontact had laten zitten. 

Alle stoppen sloegen door, ook die van mijn moeder. 

Sinds die tijd kwam ik in beeld, of anders mijn broer.

Het lijkt nu alsof mijn vader helemaal niets kon.

Hij was een tuinman onder de tuinmannen, ja, zelfs meester in de tuin. Plantjes waren zijn lust en leven. Later zelfs de slaplantjes. Verbazend vond ik dat, want die bloeiden niet. 

En hij wilde graag dat wij ook de viooltjes, de begonia's en al het andere bloeiende groen mooi vonden, verplicht.

 Toen ik mooie petunia's als onkruid definieerde en alles uitgetrokken had, bleken mijn vingers verre van groen.

En dan het echte onkruid.

Waarom is dat er eigenlijk?

Mijn vader was er gek op en wist niet van ophouden met het verwijderen. 

Het was al donker, stond hij nog in zijn tuin. En het gereedschap moest dan nog schoon gemaakt worden. Iets waar we nu een andere methode voor verzonnen hebben: nieuwe kopen.

Mijn vader..., naast tuinieren ook Rooms Katholiek, behoorlijk Katholiek dus. 

Gelovig, heilig gelovig. 

En heilig zijn ze geworden, die twee pausen.... Al wetend, maar altijd zwijgend. Hoe dan zo'n Pietersplein vol kan staan...ik begrijp dat echt niet. Misschien legt mijn vader het mij ooit uit.

Ik weet alleen niet wanneer en ook niet waar......