appen

Het appen op de fiets wordt verboden, het duurt nog even, voordat het officieel in de wet is verankerd. Goed nieuws, want het gebeurt veelvuldig. Dom gedrag dat je eigenlijk pas afleert, als je daardoor onderdeel wordt van een verkeersongeluk, toen je heel nodig moest appen dat je wat later kwam. Hoognodig! Het ongeluk was fataal, en je kwam nooit meer te laat.

Pas dan worden we met de neus op de feiten gedrukt. 

Ooit schreef ik dat je comazuipers eens moet laten liggen, om hen te laten merken dat de hulpdiensten hier eigenlijk niet voor zijn. Heeft mij een hoop kritiek opgeleverd en dat mag. Iedereen mag er anders over denken. Zo zou ik ook kunnen schrijven dat rokers een hogere ziektekostenpremie moeten betalen. Mensen die te veel eten, te weinig bewegen, te dik zijn idem.

Jeetje…, als dat maar goed afloopt met deze blog.

Het klagen over onze zorg, vraagt misschien andere maatregelen dan premie en eigen risico verhogen. Ik begrijp niet waarom ziekenhuizen toestaan dat er voor de deur gerookt mag worden! Dat winkels hun personeel voor de deur hun sigaret laten smeulen? Iedere bezoeker snuift nicotine op alvorens naar binnen te lopen en twee gehaktballen te kopen.

Ik ben een tevreden mens, ik ben blij in dit land te mogen wonen. We hebben het goed, met welke premieverhoging dan ook. Deze wending komt bij mij snel boven borrelen als ik deze week een aantal keren Jemen voorbij zie komen. JEMEN....ligt onder Saoedi-Arabië. De Saoedi’s leveren wapens aan de regeringstroepen, zo ook Frankrijk en Groot-Brittannië en.... wie verbaast het nog: USA.

Een week van hevig geweld in combinatie met een blokkade van de toelevering van essentiële benodigdheden in Jemen, tonen een totaal gebrek aan respect van de strijdende partijen voor de burgerbevolking en medische faciliteiten, stelt Artsen onder Grenzen.

In Jemen vindt de grootste humanitaire crisis ter wereld plaats. De situatie is urgent: 75% van de bevolking heeft humanitaire hulp nodig. In het land woedt sinds 2015 een burgeroorlog, en al twee miljoen Jemenieten sloegen op de vlucht voor het aanhoudende conflict. Zij zijn nu ontheemd, in een land dat wordt geteisterd door armoede en geweld. Veel mensen zijn ondervoed en ziektes zoals cholera verspreiden zich snel in het door oorlog verwoeste land.

"We hebben honger, zei een vader, ”ik heb het koud", zei een kind, "we zijn ziek en we hebben hulp nodig…", zei de moeder.

Maar onze premie stijgt, het appen mogen we ook al niet meer…. en ook de dividendbelasting....

religieuze politiek

Een tijd heb ik mij in mijn blog ver weg gehouden van deze onderwerpen. Ik vond er natuurlijk wel wat van, maar merkte ook dat het een bepaalde "trend" begon te worden.

Maar nu moet ik van mijzelf. En....ik moet niet zo vaak wat.

Religieuze politiek, wat een rare titel. 

In beiden "moet" je blijven geloven, maar word je heel vaak op de proef gesteld. Is er enig democratisch vooruitzicht, waaraan deze twee voldoen? Moeten we er blij mee blijven?

Blij was ik met Paus Franciscus, echt blij. Eindelijk een menselijk benaderende geloofspaus. Dat heb ik lang kunnen volhouden, maar helaas...

Hij is door de bekende mand gedonderd. Doofpotten behoren ook tot zijn kamerinrichting. En de kamer staat er vol van. En maar meehuilen met de wolven, dat het allemaal zo erg is, en schandelijk en maar huilen, tranen vol! Er moet geen traan meer over zijn. De zo broodnodige maatregelen, die beginnen met erkennen, blijven uit. En de potten zijn al heel lang proppie vol!

De politiek was al langer een bron van verbazing, onbegrip en achterklap. Klaver, voor velen de hoop, die eens een flinke nieuwe wind zou laten waaien. Maar hij had niet gerekend op deze zomer.

Er was en is geen vleugje wind. Gekletst in de ruimte was er genoeg over de aanpak van salarissen van onze nationale sponsor van de voetbalsport. En Klaver, je zult wel gezien hebben hoeveel er wit gewassen is bij die bank, en niet met OMO. En stil is onze hoop, verrekte stil. Klaver jij zou de salarissen aanpakken, ik heb niets meer vernomen, jullie? Klaver zit bij de TV-uitzendingen te pruilen dat het wel lastig is met die kinderen.

Kinderen uitzetten vindt de hele tweede kamer, en ja wij hebben ze gekozen, eigenlijk niet de juiste manier. Ook hier huilen de wolven al maanden mee. Maar regels veranderen die ze zelf in de procedurebak hebben opgesteld, komt niet bij ze op. Is erg ingewikkeld..... nee jaren kinderen in onzekerheid laten integreren, want tja wat moeten ze anders en dan..... uitzetten.

En wanneer wel de regels aanpakken en hoe dat moet, wordt door bijna allemaal aangemerkt als ingewikkeld en van lange adem.

Het bord van de voorganger en de rechter is nog groot genoeg om je achter te verschuilen.

En dan het Blok aan het been van de VVD. Hij had het niet zo bedoeld en hij meende het niet. Als een kind dit beweert op school, gaat ze minstens een uur de gang op. Maar onze minister blijft! Want....er is geen afspraak afgezegd, dus hij kan verder.

Met meer humor en ongeloof kan ik deze blog niet afsluiten!