laatste keer....?

Het dilemma is begraven. Ik weet het nu zeker. Dit is de laatste keer dat ik de kerstmarkt bij Intratuin(of welke dan ook) nog met een bezoek vereer. Ik kan het niet meer aanzien. Nooit heb ik een blog voorzien van foto's, maar nu ga ik uitpakken.
Ik kom binnen, wordt blind geacht, of dom, maar in ieder geval niet serieus genomen want, voorzover ik dat nog niet in de gaten had: het is Kerst bij Intratuin(afbeelding 1)

                                                    afbeelding 1

De sfeer bij deze hele uitstalling is verre van Nederlands, Intratuin speelt de PVV in de kaart. Er is geen Nederlands kerstlied te horen. Zelfs geen Limburgs. En er zijn er wel, dat weet ik zeker. Alles wordt met "White Christmas" van die ene Bing besprenkeld. "Have yourself a merry little Christmas" enfin jullie kennen dat werk, toch? Jullie gaan toch ook massaal? Tenminste ik was niet de enige kan ik jullie vertellen.

                                                        afbeelding 2

Het Merry Christmas is te vaak aanwezig op allerlei manieren(afbeelding 2). Enig zalig- of vrolijk Kerstfeest heb ik niet kunnen ontdekken.
En wat te denken van de prullaria die er te koop is, waarvan enig verband met Kerst ver te zoeken is. Wat dachten jullie van dit?(afbeelding 3)

                                          afbeelding 3

Ik probeer zoveel als kan met de tijd mee te gaan maar hier ontbreekt mij enig verband met onze toch al zo broze Kerstgedachte.
Intratuin wijst je ook de weg. Niet links om graag maar rechts. Het lijkt de politiek wel.
(afbeelding 4)

                                                         afbeelding 4

De winter, die overigens ver te zoeken is en er overigens helemaal niet komt, wordt welkom geheten. Verder wordt de sneeuw aangemoedigd te vallen, maar dan wel in het Engels. En die waren nog wel voor de Brexit!!(afbeelding 5 en 6)

afbeelding 5                                                afbeelding 6

 
 
 Maar......het meest verheugende bord dat ik tegen kwam, was dit:

Ik ben er klaar mee, ik ga nooit meer, ik blijf weg en de vraag is, of ik wel een boom zal opzetten....
Hoewel, over een bezoek aan Intratuin kan ik wel zeven bomen opzetten....

schoentje

Het kerstgevoel wordt mij opgedrongen, hebben jullie dat gevoel nou ook? Beetje hetzelfde, alsof de paaseitjes al in de schappen liggen. De bikini's zijn net droog opgeborgen voor een nog mooiere zomer volgend jaar, of de Sint wordt gewoon overgeslagen. De kerstverlichting hangt al weken te warm op. Kerstballen lonken al langer en hunkeren naar een gezellige boom, liefst in het echt. Als je dan ook nog in deze tijd geboren bent, raak je de weg helemaal kwijt. Dan mag je eigenlijk blij zijn, dat je kleinkind het Sinterklaasfeest eindelijk ontmaskerd heeft. Er geen verrassende schoenen meer worden gezet, geen mandarijnen door de kamer, pepernoten eindelijk niet meer gekocht. En geen leugentjes voor bestwil.
Zo heeft dat ook voordelen. Maar een verjaardag in december is minder. Je krijgt teveel, je vraagt teveel, er is teveel feest. Je moet het delen met de pepernoten en de kerstballen. Maar na jaren gaat het wennen.
En het valt op dat uitgevers van boeken ook weten dat deze feestdagen eraan komen. Ik loop niets vermoedend door de boekhandel en stuit op een boek dat heet: Het grote poepboek. Door een slimme jongen bedachte titel, want ik pak het vast en ben nieuwsgierig. Kijk wel even om me heen, zodat niemand ziet dat ik dit boek ga lezen, zo ben ik dan ook wel weer.
Het zijn 200 bladzijden die een jonge moeder moeten helpen de stoelgang (de poepgang zo je wilt), goed te laten verlopen. Tweehonderd bladzijden! Ik hoor jullie gelukkig ook denken, wat was het leven vroeger toch simpel. Je wreef je lieverd over zijn buikje, gaf hem of haar een warme kop melk en slapen maar!
Of niet slapen, maar dat ben ik even voor het gemak vergeten.
Naast dit boek staat de bestseller: Het is hier geen hotel! Een boek dat vertelt over puberaal gedrag. Dit pak ik maar niet vast, ik weet dat er teveel van mijn puberaal gedrag beschreven wordt en ik wil nog graag een fijne dag beleven.
Gisteravond hebben we een echte rocknacht beleefd. Niet dat wij hiernaar op zoek waren, maar als familie, helemaal uit Amerika, de gitaar vastpakt en muziek gaat maken met vrienden, dan willen wij wel overstag gaan. We waren de oordopjes vergeten, dom! Gelukkig hadden we nog een, weliswaar gebruikte, zakdoek. Het blijft toch nog te hard, vonden wij. Jammer, want de band speelde met veel passie. Dat we oud worden wisten we al, maar de gemiddelde leeftijd van de aanwezigen ontliep de onze niet zo heel veel. Die moeten wel stokdoof zijn, dacht ik. Een goed gesprek, voorzover je dat onder de muziek wil bezigen, was onmogelijk. Maar ja, ze kwamen voor de muziek. En waar we het konden beoordelen, was die goed.
Muziek verbroedert, dat was zichtbaar en dat doet goed. Iedereen had plezier, er werd niet overmatig gedronken. Dingen waar je steeds meer op gaat letten als je ouder wordt.
Gewoon een fijne muziekavond.
We waren blij met onze leeftijdsgenoten. Blij dat onze familie gitaar speelt! en blij met die zakdoek....

muziek in de oren

Een column schrijven in deze tijd is eenvoudig. Eenvoudig omdat de onderwerpen, waarover je kunt schrijven, in overvloed de oceaan over steken. Trump is een uilenbal, ik schreef het nooit zo expliciet, maar het kan niet anders. Zo'n iemand serieus nemen, is jezelf niet serieus nemen. "Maar hij zit nog altijd op die troon van machtigste man van de wereld", ik hoor het jullie zeggen.
Klopt, maar dat zegt ook een heleboel over onze wereld.
Ik zag dat onze minister Blok geld heeft vrijgemaakt (ander woord voor weggeven) aan Niger. Om de grensbewaking te verbeteren. Diezelfde minister van die uitspraken, weten jullie nog, die we nog net hebben laten zitten. Ik heb drie keer gelezen, alvorens ik het geloofde. Ik heb Blok met jullie welnemen ook onder de categorie uilenballen geschaard. Ik zou niet weten in welk hok ik hem anders kwijt kan.
Het uilenballen-hok raakt overigens behoorlijk vol. En niet alleen door landelijke politici. De plaatselijke politici (zeg maar Sittard-Geleen) kunnen er ook wat van. Zetten een streep door muziekeducatie. Gewoon een streep!
Even in het kort iedereen die niet in Sittard-Geleen woont bijpraten: Artamuse zet zich o.a. in voor meer muziek op de basisscholen. Ze hebben hierover contacten met heel veel basisscholen in de omgeving en maken kinderen werelds enthousiast om muziek te gaan maken. Ik hoorde geloof ik laatst ook onze Koningin hierover enthousiast worden en zelfs prijzen voor geven.
Maar Sittard-Geleen zit in zwaar weer. Niet vanwege de muziek, maar vanwege uilenballen die al jaren teveel geld uitgeven. Niet goed opgelet op de bekende gemeentebeurs. En dan moet er bezuinigd worden en dat doen we maar eerst op datgene waar we zelf weinig tot geen verstand hebben: cultuur. De subsidie die nodig is om deze lessen te blijven geven, wordt afgebouwd.
Dat is dom, dat is oliedom.
Politici, en ik generaliseer maar even, want er zijn weinig uitzonderingen, kijken wat cultuur kost, zelden of nooit wat het oplevert. Voor de kinderen vooral. Ouders klagen: ze zitten de hele dag op de telefoon! Geef ze een muziekinstrument en kijk wat er gebeurt. Kijk hoe kinderen leren samenwerken door samen muziek te maken. Kijk welk plezier ze hebben met die viool. Ooit wel eens een kind op een fagot zien spelen? Het is vertederend.
Het geld uitgeven door een gemeente, maar ook de overheid, verbaast me steeds meer. Zo'n Blok ......niemand houdt hem tegen.
Onze zorgminister die verrast wordt dat er een ziekenhuis, wat zeg ik, vier tegelijk, omvallen. Staat te liegen over dat het allemaal vlekkeloos is verlopen en...blijft zitten. Krijgt een gele kaart, zonder tussenkomst van de VAR.
Maar hij heeft heel wat huiswerk meegekregen, de uilenbal.
Hup het overvolle uilenballenhok in!
Viool, gitaar, trompet en fagot, het klinkt mij als muziek in de oren en kan dat voor veel kinderen ook het geval blijven?
 Grensverleggend, zou ik zeggen, in plaats van verkwisting voor bewaking aan de grens...