Het kerstgevoel wordt mij opgedrongen, hebben jullie dat gevoel nou ook? Beetje hetzelfde, alsof de paaseitjes al in de schappen liggen. De bikini's zijn net droog opgeborgen voor een nog mooiere zomer volgend jaar, of de Sint wordt gewoon overgeslagen. De kerstverlichting hangt al weken te warm op. Kerstballen lonken al langer en hunkeren naar een gezellige boom, liefst in het echt. Als je dan ook nog in deze tijd geboren bent, raak je de weg helemaal kwijt. Dan mag je eigenlijk blij zijn, dat je kleinkind het Sinterklaasfeest eindelijk ontmaskerd heeft. Er geen verrassende schoenen meer worden gezet, geen mandarijnen door de kamer, pepernoten eindelijk niet meer gekocht. En geen leugentjes voor bestwil.
Zo heeft dat ook voordelen. Maar een verjaardag in december is minder. Je krijgt teveel, je vraagt teveel, er is teveel feest. Je moet het delen met de pepernoten en de kerstballen. Maar na jaren gaat het wennen.
En het valt op dat uitgevers van boeken ook weten dat deze feestdagen eraan komen. Ik loop niets vermoedend door de boekhandel en stuit op een boek dat heet: Het grote poepboek. Door een slimme jongen bedachte titel, want ik pak het vast en ben nieuwsgierig. Kijk wel even om me heen, zodat niemand ziet dat ik dit boek ga lezen, zo ben ik dan ook wel weer.
Het zijn 200 bladzijden die een jonge moeder moeten helpen de stoelgang (de poepgang zo je wilt), goed te laten verlopen. Tweehonderd bladzijden! Ik hoor jullie gelukkig ook denken, wat was het leven vroeger toch simpel. Je wreef je lieverd over zijn buikje, gaf hem of haar een warme kop melk en slapen maar!
Of niet slapen, maar dat ben ik even voor het gemak vergeten.
Naast dit boek staat de bestseller: Het is hier geen hotel! Een boek dat vertelt over puberaal gedrag. Dit pak ik maar niet vast, ik weet dat er teveel van mijn puberaal gedrag beschreven wordt en ik wil nog graag een fijne dag beleven.
Gisteravond hebben we een echte rocknacht beleefd. Niet dat wij hiernaar op zoek waren, maar als familie, helemaal uit Amerika, de gitaar vastpakt en muziek gaat maken met vrienden, dan willen wij wel overstag gaan. We waren de oordopjes vergeten, dom! Gelukkig hadden we nog een, weliswaar gebruikte, zakdoek. Het blijft toch nog te hard, vonden wij. Jammer, want de band speelde met veel passie. Dat we oud worden wisten we al, maar de gemiddelde leeftijd van de aanwezigen ontliep de onze niet zo heel veel. Die moeten wel stokdoof zijn, dacht ik. Een goed gesprek, voorzover je dat onder de muziek wil bezigen, was onmogelijk. Maar ja, ze kwamen voor de muziek. En waar we het konden beoordelen, was die goed.
Muziek verbroedert, dat was zichtbaar en dat doet goed. Iedereen had plezier, er werd niet overmatig gedronken. Dingen waar je steeds meer op gaat letten als je ouder wordt.
Gewoon een fijne muziekavond.
We waren blij met onze leeftijdsgenoten. Blij dat onze familie gitaar speelt! en blij met die zakdoek....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten