vastelaovend

De aanhef schept verwachtingen. De kleuren rood, geel en groen staan veelal garant voor plezier. vergeten wat er allemaal om ons heen gebeurt, en ons vaak in een depressieve stemming brengt. Ons kleinkind kwam ons verblijden met haar verheugen op carnaval. In één adem werden alle avonden met veel schmink en confetti vol gepland met vrienden, vriendinnen en plezier. Naar die onbevangenheid zijn we op zoek als we vastelaovend gaan vieren. Heerlijk als je dat gewoon kunt doen als je zo jong bent. En ik legde mijn zorgen gelijk weer op tafel bij het lezen van de krant, een landelijke, dus van vastelaovend was geen sprake. Hier las ik dat Israël zich verdedigt tegen de aanklacht van Zuid-Afrika, dat zij genocide plegen in  Gaza. Zij moeten kleur bekennen en die bestaat niet uit rood, geel en groen. Ja een beetje rood misschien gezien het geweld. Eigenlijk vindt Israël dat, als je van te voren waarschuwt dat je gaat bombarderen, dat er dan geen sprake van genocide kan zijn... tegelijkertijd komt Beppie Kraft voorbij met 'in d'n hiemel' (in de hemel). Soms is oorlog en vastelaovend toch niet zover van elkaar als dat het lijkt...

LVK-wedstrijd

 Is het kopen van een staatslot net zo spannend als een lot van de vriendenloterij? Of moet ik toch maar gaan voor de postcodeloterij? En wat en wie wil ik dan steunen? Of wil ik vooral miljoenen winnen? In ieder geval heeft de ene loterij een nog grotere pot dan de andere en kun je nog meer winnen. Kijkend naar de statistieken moet je er, om miljonair te worden, heel gauw mee stoppen. De kans is klein, heel klein. En toch doen we massaal mee. En er wordt veel gewonnen als we de reclames mogen geloven. Alleen maar vrolijke mensen die grote bedragen in ontvangst nemen. Jullie al eens op TV geweest als je niks wint? Niet interessant. Nu hebben we sinds al heel lang in Limburg het zogenaamde Limburgs Vastelaoves Leedjes Konkoer (LVK). Een wedstrijd wie het mooiste en bijzonderste carnavalsliedje maakt. Ooit verzonnen door Bertha Paulissen, een wethouder met een cultureel hart uit Geleen. Het doel: de Nederlandse carnavalsliedjes vervangen door eigen liedjes in het Limburgs dialect. Dus de Ria Valk's, de André van Duin's... weg ermee, en vervangen door bijvoorbeeld Beppie Kraft, Ben Erkens, Maud du Chatinier, Don Kiesjot, Frans Theunisz, Lex Uiting enz. Daarvoor wordt dan een wedstrijd uitgeschreven. Waarom? Ik heb geen idee. Maar het gevolg is dat na de jaarwisseling mijn mailbox, en zeker sociale media, volgepropt wordt met verzoeken om toch vooral op mij (de vertolker) te stemmen. Dat kan namelijk tijdens de uitzending van al die liedjes op L1, onze Limburgse zender. Er is een voorronde en er zijn  diverse finales. En waarom nu dit betoog? Omdat het stemmen op, en dus winnen van de wedstrijd, is geworden tot het allerbelangrijkste. Niet of ik het liedje en tekst mooi vind. Althans zo ervaar ik dat. Mijn mailbox stroomt over. En de essentie van het met plezier luisteren en maken van een liedje in het Limburgs verdwijnt steeds vaker naar de achtergrond. Ook hier heeft commercie zijn intrede gedaan, helaas. Vastelaovend vieren en het zingen in je eigen taal, hoe mooi is dat! Ik heb er geen wedstrijd voor nodig en al helemaal geen verzoeken om te gaan stemmen. Voor de tweede kamer is al lastig genoeg...jammer trouwens dat die niet zingen. Wilders heeft ook Limburgse roots, misschien zingt hij wel mooier dan hij praat.

ijs

 Ik had al irritant lang de wens ooit een pannenkoekenhuis te beginnen. Altijd vrolijke gasten en om 20:00 uur sluiten, heerlijk. En best wel veel geld verdienen, want wat kost een pannenkoek, zelfs als je niet precies weet hoe je het moet schrijven, kost het bijna niks. Deze week kwam daar ook een ijssalon bij. Dat schrijf je dan in één keer goed. Hetzelfde laken een pak, vrolijke klantjes en geen lange openingstijden. Zeker niet als je dat ook nog in een rijdende kar kan uitbaten. Heerlijk! En dan zag ik ook dat ijs veel ander plezier brengt, schaatsen. Naast voetbal, onze nationale trots. We halen alle medailles en zenden alles uit. Zelfs 10 km lang. Ook hier had ik, weliswaar vroeger, ambities. Ik schaatste op ijshockey- schaatsen alsof ik Ard en Keesie was. Ook wel eens met kunstschaatsen geprobeerd. Sierlijk heb ik rondjes gedraaid en waande mij Sjoukje Dijkstra in lange broek. Er was niemand die naar mij keek, geen bewondering of aandacht. Dus ook dat ijs bleef toch mooi in de ijskast. Zo kan ik dromen over allerlei mooie plannen. "Wanneer ga je nou eens die pannenkoeken bakken?", werd mij gevraagd. "Dat is iets dat ik had moeten doen", blijf ik niet ondernemend maar antwoorden. Bovendien zijn ze 1+1 gratis deze week bij mijn favoriete kruidenier. 

ik niet

 Zo'n eerste week word ik overladen met goede voornemens. Niet voor mijzelf overigens, maar in veel columns lees ik het terug. Naar de sportschool, waar ze in de rij staan. Dan is enig tegengeluid nodig. Ik heb mij voorgenomen niet naar de sportschool te gaan. Het friet- en snackgehalte per week met minstens 10% te laten stijgen. Geen boter meer op mijn brood, (wel nog op mijn hoofd) maar mayonaise. De alcohol niet te beperken tot het weekend, maar vanaf maandag tot minstens vrijdag, en dan natuurlijk het weekend. Mijn lopen is al beperkt, maar wordt compleet vervangen door het open zetten van het raampje, en het schakelen in de één. De fiets aan de wilgen, die laatste ga ik overigens omhakken, want natuur irriteert. Het wippen van de tegels voor het groen, wordt wat mij betreft het verwijderen van groen en tegels erin. Heerlijk makkelijk! Het douchen ga ik verhogen tot twee keer per dag. De verwarming naar 21. Desnoods in mijn zwembroek tv kijken. En dus ook vooral zitten. Niet dat uitgesloofd rekken en al dat soort opgelegde krachtsoefeningen. Lezen ga ik op een laag pitje zetten, en of ik nog elke week deze column... ik zou er niet meer op rekenen.  En dan word ik wakker..., slecht geslapen, veel gedroomd het is alweer 6 januari en vraag mij af welke droom nu het mooist was. Was het wel een droom?