ijs

 Ik had al irritant lang de wens ooit een pannenkoekenhuis te beginnen. Altijd vrolijke gasten en om 20:00 uur sluiten, heerlijk. En best wel veel geld verdienen, want wat kost een pannenkoek, zelfs als je niet precies weet hoe je het moet schrijven, kost het bijna niks. Deze week kwam daar ook een ijssalon bij. Dat schrijf je dan in één keer goed. Hetzelfde laken een pak, vrolijke klantjes en geen lange openingstijden. Zeker niet als je dat ook nog in een rijdende kar kan uitbaten. Heerlijk! En dan zag ik ook dat ijs veel ander plezier brengt, schaatsen. Naast voetbal, onze nationale trots. We halen alle medailles en zenden alles uit. Zelfs 10 km lang. Ook hier had ik, weliswaar vroeger, ambities. Ik schaatste op ijshockey- schaatsen alsof ik Ard en Keesie was. Ook wel eens met kunstschaatsen geprobeerd. Sierlijk heb ik rondjes gedraaid en waande mij Sjoukje Dijkstra in lange broek. Er was niemand die naar mij keek, geen bewondering of aandacht. Dus ook dat ijs bleef toch mooi in de ijskast. Zo kan ik dromen over allerlei mooie plannen. "Wanneer ga je nou eens die pannenkoeken bakken?", werd mij gevraagd. "Dat is iets dat ik had moeten doen", blijf ik niet ondernemend maar antwoorden. Bovendien zijn ze 1+1 gratis deze week bij mijn favoriete kruidenier.