alweer

 Deze dagen zijn voor wandelingen heerlijk. Als het niet regent, en zelfs als. Niet koud, dus ideaal. In de kinderboerderij kwam ik vrolijke dieren tegen. Zo vrolijk alsof ze uitstraalden de kerst overleeft te hebben. De kalkoen had het grootste woord. "Niks gevuld, ik loop nog steeds vrolijk rond". En ook het varken was scharrel blij. Kippen hadden zich beperkt tot het leggen van de eieren die geraapt waren. Hun aandeel was voorspelbaar en acceptabel. De geit had zich opgeworpen tot het leveren van de melk voor de kaas. Zo had iedereen zijn of haar steentje bijgedragen. Verantwoord en een opsteker voor de partij voor de dieren. Zo zal het niet alle dieren zijn vergaan. Jullie en ook wij weten wat er op tafel stond. En alles onder het genot van een heerlijk glas rode of witte wijn. Daarvan kun je veel hebben, zonder die steen op de maag van geslachte dieren. Heeft wel weer een ander gevaar, zeker als er nog een stuur vastgehouden moet worden. Ik zit te mijmeren rond vijf uur in de namiddag. Ik wilde het jaar met jullie doornemen, maar dacht ineens dat het misschien beter is een verhaal te verzinnen. Dat ik bijvoorbeeld naar de kinderboerderij gewandeld was. Heb ik niet gedaan overigens, dus of daar een kalkoen gelukkig rondloopt... geen idee. Maar weer schrijven over wat er allemaal moet, of zou kunnen. Ik had er gewoon geen zin in. En de wensen van een goed en gezond 2024 waren ook al vaak gebezigd door mij en vele anderen. Dus...fijn weekend allemaal. O ja, ben voorzichtig met vuurw...Ach doe maar wat. We zien elkaar vast wel met of zonder tien vingers... 

En de blog was van 28 december 2022, het enige dat veranderd is... is het jaartal....

vieren

 Is het een getal, of valt er wat te... Rond deze donkere dagen voor Kerst, word ik altijd een beetje melig. Ben ik geneigd om weer te schrijven dat het eigenlijk het hele jaar Kerst moet zijn. Ik moet er niet aan denken. En kijk naar buiten, er is geen energiecrisis. Nog nooit zoveel verlichting gezien. En ja, ook nog nooit zoveel excuses met de woorden: Het is led-verlichting hoor. Maar rond de Kerst kijken we meer om naar elkaar. Dat gebeurt elk jaar weer. De daklozen, de vluchtelingen, mensen die het minder hebben. En ook al is dat vaak maar tijdelijk, het is hoopvol. Vooral als we weer aan het begin staan van een nieuw jaar. Alweer 25 jaar gelden dat we toasten op het jaar 2000. Wat gaat de tijd toch snel. Bijna eenzelfde uitspraak van een tante die je een tijdje niet gezien hebt: "wat word je toch groot". Of zoals mijn moeder verbaast kon kijken als ik de boormachine gehanteerd had voor het ophangen van een schilderij. "Dat jullie dat allemaal kunnen", zei ze dan vol bewondering. Ze vroeg zich eigenlijk af waarom mijn vader dat niet kon. Die kon goed tuinieren, maar een boor of hamer...liever niet! Soms denk ik nog wel eens, wat als ze nu zouden leven, met tik-tok, of gewoon met een computer in plaats van een Remington typemachine. Geen Tipp-Ex maar backspace. Back wat? De ontwikkelingen van de laatste jaren proberen we nog bij te benen. Er komt ongetwijfeld een moment waarop ook wij afhaken. Maar eerst maar eens 2024. Laat de lampjes maar branden het is maar led en het brengt wat licht in deze duistere...(ik ben melig).

zomaar een kort spelletje

Dat deden wij best vaak. Ook met onze kinderen. Het kopen van huizen, stations, het kon allemaal. Soms werd er vals gespeeld, althans dat noemden we zo. Tegelijkertijd zeiden we met z'n allen:" Ach, het is maar een spelletje". Als ik bijvoorbeeld op een gunstige plek stond met mijn pion waardoor ik alle vier de stations kon kopen (ik had er al dire!!), moest ik vaak toevallig naar het toilet. Dat stak aan want daarna moesten er meer. Heerlijk want als iemand er niet was, dan kon je ongemerkt vals spelen. Onze kinderen waren snel afgeleid en de stations waren dan snel in mijn bezit. Heerlijk spel dat monopoly. In de EU vergadering gaat dat precies zo. Ik dacht ook eerst, ik zie en hoor niet goed, maar onze demissionaire premier lachte er zelfs om. De Duitse premier had Orban (die van Hongarije) vriendelijk verzocht even naar het toilet te gaan, waardoor zij de stemmingen voor Ukraïne's toetreding tot de EU snel konden houden. "Want", zo lachte onze premier, "wie er niet is, en geen vervanger heeft aangewezen, kan ook niet mee stemmen". Ook de EU is best een leuk spel.

Hij, onze premier, wilde deze week zelfs aftreden als demissionair premier. Kijk en dat spelletje speelt alleen hij.

lezen

 Het begint alle twee met een L. Lezen en luisteren. Het niveau van het eerste is schijnbaar laag in Nederland. Lezen we de kinderen nog voor? Verhaaltjes voor het slapen gaan. Dromen ze van, dus maar niet meer doen? Maar dromen kunnen de fantasie prikkelen. Want wat daar allemaal gebeurt en kan! Zijn de boeken minder interessant? Is whatsapp leuker? In ieder geval actueler. Zullen we de leraren meer betalen, helpt dat? Gaan we de lessen lezen verdubbelen? Het zijn allemaal pleisters die ingezet worden om oplossingen aan te dragen, en de schijn te wekken dat we het gaan oplossen. En dat gaan we niet. Lezen, en ook luisteren trouwens, is geen vast patroon meer in het dagelijkse maatschappelijke leven. Bij de vraag:" hoe gaat het met je?", is het wachten op het antwoord vaak niet eens meer een formaliteit. Het luisteren, aandacht geven doet veel goed. Als het maar latent in je zit. Vrijwilligers haken af, omdat er niet voldoende aandacht is. De oorzaak van pandemie was de versneller om af te haken. Kinderen zullen hoe dan ook aangemoedigd moeten worden tot lezen, van een boek en niet op de tablet. Werden wij aangemoedigd, is dan ook een relevante vraag. Nee, is het antwoord. Maar in die tijd werd de beschikbare tijd anders ingevuld. Televisie maakte ook toen al dat je minder buiten ging spelen. Het één verving ook toen het andere. Mijn moeder, ik hoor het haar nog zeggen: "Ga eens een spelletje doen, of een boek lezen...in plaats van die rot tv..." En toch ben ik uiteindelijk gaan lezen. Boeken die spannend zijn, of informatie brengen, die ik interessant vind. Om een of andere reden. Welke? Ik weet het ook niet eigenlijk. Misschien met Sinterklaas een boek geven... jammer is net geweest. Met Kerst dan?

mosterd

Franse of Hollandse, het ligt er een beetje aan of je van scherp houdt of niet. Maar na de maaltijd heb je er niks meer aan. Mosterd is soms onderdeel van het eten. Als je iemand vraagt, wat heb je gegeten vandaag, krijg je nooit het antwoord: mosterd. De link is snel gemaakt als ik vanmorgen uitgebreid wordt geïnformeerd door de krant welk stemgedrag Geert Wilders, en zijn partij, altijd heeft gebezigd. Hét voorbeeld van mosterd na ...enfin. Als je in de oppositie zit, is het makkelijker te roepen dat huren verlaagd moeten worden, het eigen risico: weg ermee en alle milieuzorgen afdoet met: is er niet, bestaat niet. Je hoeft bijna nooit te vertellen hoe dat dan betaald moet worden, en hoe het wel moet. Nee, belastingen gaan we ook niet verhogen. Waarom, is voor mij een voor de hand liggende vraag, laten we deze informatie niet zien vóór de verkiezingen? Was veel minder onderdeel van de vragen die voorbij kwamen bij de kieswijzer. De uitslag van de verkiezingen heeft ook direct invloed op het verkennen. Gelijk gedonder door iemand aan te wijzen, die niet verteld heeft in een fraudezaak betrokken te zijn, zegt veel over de zorgvuldigheid van de PVV. Ik weet, het heeft de schijn dat ik conclusies trek, terwijl het allemaal nog niet bewezen is. Maar de schijn is er wel, dat zorgvuldigheid geen vast onderdeel is van de PVV-politiek. Een beetje net als de mosterd na de maaltijd. En de Franse mosterd vind ik lekkerder dan de Hollandse, is minder minder minder scherp....