Het begint alle twee met een L. Lezen en luisteren. Het niveau van het eerste is schijnbaar laag in Nederland. Lezen we de kinderen nog voor? Verhaaltjes voor het slapen gaan. Dromen ze van, dus maar niet meer doen? Maar dromen kunnen de fantasie prikkelen. Want wat daar allemaal gebeurt en kan! Zijn de boeken minder interessant? Is whatsapp leuker? In ieder geval actueler. Zullen we de leraren meer betalen, helpt dat? Gaan we de lessen lezen verdubbelen? Het zijn allemaal pleisters die ingezet worden om oplossingen aan te dragen, en de schijn te wekken dat we het gaan oplossen. En dat gaan we niet. Lezen, en ook luisteren trouwens, is geen vast patroon meer in het dagelijkse maatschappelijke leven. Bij de vraag:" hoe gaat het met je?", is het wachten op het antwoord vaak niet eens meer een formaliteit. Het luisteren, aandacht geven doet veel goed. Als het maar latent in je zit. Vrijwilligers haken af, omdat er niet voldoende aandacht is. De oorzaak van pandemie was de versneller om af te haken. Kinderen zullen hoe dan ook aangemoedigd moeten worden tot lezen, van een boek en niet op de tablet. Werden wij aangemoedigd, is dan ook een relevante vraag. Nee, is het antwoord. Maar in die tijd werd de beschikbare tijd anders ingevuld. Televisie maakte ook toen al dat je minder buiten ging spelen. Het één verving ook toen het andere. Mijn moeder, ik hoor het haar nog zeggen: "Ga eens een spelletje doen, of een boek lezen...in plaats van die rot tv..." En toch ben ik uiteindelijk gaan lezen. Boeken die spannend zijn, of informatie brengen, die ik interessant vind. Om een of andere reden. Welke? Ik weet het ook niet eigenlijk. Misschien met Sinterklaas een boek geven... jammer is net geweest. Met Kerst dan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten