vrijdag 3 oktober 2014

Mijn wereld is een vrolijke wereld...



Hoe vrolijk kan de wereld worden?
De SNS bank weet er wel raad mee.
De SNS bank wringt zichzelf weer nadrukkelijker tussen de klanten op de financiële markten. Het is de kleinste van onze banken maar wil er weer voor de klant zijn. Om een of andere reden werkt dat op mijn lachspieren. Zeker als ik lees dat je drie dagen rood mag staan bij de SNS, voordat je rente moet gaan betalen. Maar liefst 11%.
Nooit was de rente zo laag, hoor ik alle banken schreeuwen. Maar de SNS wil weer omarmt worden door de Nederlanders. De poot privat banking, voor rijke klanten, was vorig jaar al afgestoten, vooral omdat het verliesgevend was voor de bank. Ook het zakelijk bankieren is verleden tijd. Wat rest, is een bank voor particulieren en de enige die geen bonussen mag uitgeven, want de bank is van ons allemaal, in staatshanden zoals dat zo mooi heet. Jarenlang hebben we vergeefs aandacht gevraagd voor meer begrip voor ouderen bij bankieren. Jaren heeft ook de SNS de ouderen de rug toegekeerd. Dan is er plotseling meer geld te verdienen aan de gewone consument en hup dan kan het ineens.

Onze koningin opende jl donderdag Micropia in Artis. Een museum vol schimmels en bacteriën. Artis wil ons meer laten zien dan alleen grote beesten. "De onzichtbaarheid is voorbij", zoals zij zo mooi aankondigen. Dat zal onze koningin vergeten zijn, toen er een foto gemaakt werd van haar en mevrouw Bouterse.
De rijksvoorlichting was snel en duidelijk: zij was er niet voor gevraagd.
En weer kan ik mijn lachen moeilijk bedwingen.

De tragische afloop van de monsterrace in Haaksbergen kwam vaak voorbij. De discussie over vergunningen ook. Het amusement van deze shows is al jaren stijgende. Vaders, moeders en de kinderen vergapen zich aan... ja aan wat eigenlijk. 
Grote wielen, is dat het? 
Het bulderende rijden over auto's die allang rijp waren voor de sloop?
Gemeentes verdienen aan dit evenement en als dat prioriteit wordt, in een tijd waarin ook zij minder hebben te besteden voor meer werk, is de rekensom snel gemaakt. Het door de vingers zien, wordt dan regel en is geen uitzondering meer.

Keuzes maken het woord van deze eeuw 

Ik mocht een aantal dagen genieten van al het prachtige in Venetië. Als Hollanders, zo stoer als we zijn met onze dijken en deltawerken, zouden we daar veel geld kunnen verdienen. Venetië kampt en worstelt met het water. Stukadoors maken er overuren. Vandaag gepleisterd, is morgen weer herstellen of opnieuw beginnen. Op onderhoud wordt bezuinigd, het is er, meer dan waar ook, vechten tegen de bierkaai.
Maar ondanks het opdringende vocht, liggen er prachtige pleinen, nauwe steegjes voor slechts één persoon doorgang en monumentale kerken. En in alle kerken wordt gevraagd om stilte, rust, serene rust. En in alle kerken is er rumoer van toeristen die hun verbazing niet kunnen onderdrukken.
En dan zie ik een prachtige tekst: "Kon ik de stilte maar wat harder zetten", zo waar!
Niet fotograferen, ook niet met mobile telefoons, wordt overal met veel borden aangekondigd. En iedereen fotografeert, filmt met alle beschikbare apparaten. Op een plek waar gehoorzaamheid is uitgevonden, maar waar die ook vaak is geschonden.

En ik wil graag bekennen dat ik mooie foto's heb gemaakt.

Geen opmerkingen:

wat is belangrijk?

We hebben 14000 leerplichtige jongeren die thuis zitten. Dat is heel veel. Maar de demissionaire minister Mariëlle Paul stelt ons gerust, he...