Hoe vrolijk kan de wereld worden?
De SNS bank weet er wel raad mee.
De SNS bank weet er wel raad mee.
De SNS bank wringt zichzelf weer nadrukkelijker tussen
de klanten op de financiële markten. Het is de kleinste van onze banken maar
wil er weer voor de klant zijn. Om een of andere reden werkt dat op mijn
lachspieren. Zeker als ik lees dat je drie dagen rood mag staan bij de SNS,
voordat je rente moet gaan betalen. Maar liefst 11%.
Nooit was de rente zo laag, hoor ik alle banken
schreeuwen. Maar de SNS wil weer omarmt worden door de Nederlanders. De poot
privat banking, voor rijke klanten, was vorig jaar al afgestoten, vooral omdat
het verliesgevend was voor de bank. Ook het zakelijk bankieren is verleden
tijd. Wat rest, is een bank voor particulieren en de enige die geen bonussen
mag uitgeven, want de bank is van ons allemaal, in staatshanden zoals dat zo
mooi heet. Jarenlang hebben we vergeefs aandacht gevraagd voor meer begrip voor
ouderen bij bankieren. Jaren heeft ook de SNS de ouderen de rug toegekeerd. Dan
is er plotseling meer geld te verdienen aan de gewone consument en hup dan kan
het ineens.
Onze koningin opende jl donderdag Micropia in
Artis. Een museum vol schimmels en bacteriën. Artis wil ons meer laten zien dan
alleen grote beesten. "De onzichtbaarheid is voorbij", zoals zij zo
mooi aankondigen. Dat zal onze koningin vergeten zijn, toen er een foto gemaakt
werd van haar en mevrouw Bouterse.
De rijksvoorlichting was snel en duidelijk: zij was
er niet voor gevraagd.
En weer kan ik mijn lachen moeilijk bedwingen.
De tragische afloop van de monsterrace in
Haaksbergen kwam vaak voorbij. De discussie over vergunningen ook. Het
amusement van deze shows is al jaren stijgende. Vaders, moeders en de kinderen
vergapen zich aan... ja aan wat eigenlijk.
Grote wielen, is dat het?
Het bulderende rijden over auto's die allang rijp
waren voor de sloop?
Gemeentes verdienen aan dit evenement en als dat
prioriteit wordt, in een tijd waarin ook zij minder hebben te besteden voor meer
werk, is de rekensom snel gemaakt. Het door de vingers zien, wordt dan regel en
is geen uitzondering meer.
Keuzes maken het woord van deze eeuw
Keuzes maken het woord van deze eeuw
Ik mocht een aantal dagen genieten van al het
prachtige in Venetië. Als Hollanders, zo stoer als we zijn met onze dijken en
deltawerken, zouden we daar veel geld kunnen verdienen. Venetië kampt en
worstelt met het water. Stukadoors maken er overuren. Vandaag gepleisterd, is
morgen weer herstellen of opnieuw beginnen. Op onderhoud wordt bezuinigd, het
is er, meer dan waar ook, vechten tegen de bierkaai.
Maar ondanks het opdringende vocht, liggen er
prachtige pleinen, nauwe steegjes voor slechts één persoon doorgang en
monumentale kerken. En in alle kerken wordt gevraagd om stilte, rust, serene
rust. En in alle kerken is er rumoer van toeristen die hun verbazing niet
kunnen onderdrukken.
En dan zie ik een prachtige tekst: "Kon ik de stilte maar wat harder zetten", zo waar!
Niet fotograferen, ook niet met mobile telefoons,
wordt overal met veel borden aangekondigd. En iedereen fotografeert, filmt met
alle beschikbare apparaten. Op een plek waar gehoorzaamheid is uitgevonden,
maar waar die ook vaak is geschonden.
En ik wil graag bekennen dat ik mooie foto's heb gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten