Er vallen op de A2 spreeuwen uit de lucht. Ineens, pats, boem liggen er verspreid over de rijstroken spreeuwen. En we tasten in het duister waardoor? Vogelgriep? Dat wordt uitgesloten bij spreeuwen. We houden het op een schrikreactie. Teveel naar de TV gekeken, of de krant gelezen. Doen spreeuwen dat dan? Waar zouden ze anders van schrikken? Normaal vliegen zij dicht op elkaar bij zonsondergang, soms enkele millimeters langs elkaar heen. Geen spreeuw die daarvan schrikt. Het zijn bijzondere tijden. En we waren zo blij, dat onze neus van voren zit en niet opzij, de afgelopen dagen. Het kon weer, als kinderen verkondigden wij het nieuwe geloof van een pilsje drinken zonder mondkapje. Nou was dat altijd al een uitdaging met zo'n ding over je neus. Klaar waren we ermee, en we schreeuwden het van de daken, en vierden het in de straten. "Is er niet toevallig een oorlog aan de gang?", riep de carnavalsvierder die het niet echt wilde. Ja, maar dat is nog ver weg, hup hossen geblazen. Die oorlog komt daarna wel. En alsof de wind ineens draait, gaan we op aswoensdag ineens protesteren. We hebben het masker af en zijn weer wie we altijd zijn. Vooral politieke partijen staan vooraan om uit te leggen dat we de vluchtelingen wel moeten én gaan opvangen. Hoe? Daar hoor je niemand over. Het is verkiezingstijd en het werkt altijd wel positief, als je dat menselijk gezicht achter 't masker laat zien. Bij sommigen is dat hetzelfde gezicht. De spreeuwen zijn opgeruimd, de pandemie voorbij...nu de vluchtelingen nog onderdak bieden.....en op 16 maart kiezen voor de partij, die beweert heeft dat we de vluchtelingen wel moeten opvangen...en ook concreet gemaakt: waar? hoe? met hoeveel?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten