verandering

Er is niks zo veranderlijk als het weer. Een uitspraak die vaak gebezigd wordt.  En het klopt natuurlijk. Ook onvoorspelbaar. "Er komt dit jaar een elfstedentocht", ik hoorde het Paulusma met een stelligheid beweren dat de schaatsen al bij velen uit het vet werden gehaald. Niks van dit alles. Terecht schreef Peter Kuipers Munneke dat de winter het meeste slachtoffer is van de verandering van het klimaat. Als je al een sneeuwpop wilde maken, dan maar van de hagel die was neergestort. En dan moesten de kinderen rap zijn want smelten lag bij die temperatuur al op de loer. Over een paar jaar weten onze (klein)kinderen niet meer hoe sneeuw voelt. Wel jammer als je, zoals ik, een liefhebber bent van vrieskou. Zichtbare adem  tegen een strak blauwe lucht het is waarmee ik wakker wil worden. Warme jas en sjaal en de natuur in, heerlijk. Ik heb het moeten missen. En dan bij de eerste blik op de narcissen en krokussen, wil ook ik dat het lente wordt. De eerste vlinder. Gisteren een bonkert die zwaar om mij heen zoemde:"het komt eraan". In inmiddels een temperatuur die de echte lente aankondigt. Nieuw leven, kleurrijk, weg die schaatsen, tot volgend,  ja wat eigenlijk?. Ik worstel met deze blog. Ik wil er eigenlijk geen aandacht aan geven maar kan het bijna niet... Zou het ooit lente worden in Moskou? Of eindelijk weer een koude oorlog..?