blauw

En daar stonden ze dan. De vaccins, ongeduldig te wachten op de armen. En nu eens niet de verschillen tussen de armen en de rijken. Er was geen verschil. Vaccins nivelleren de verschillen. Een geweldige bijwerking. Ik zag oudjes met hun kinderen. Ik zag hoofddoekjes, ik zag rollators, rolstoelen en het rolde allemaal naar dezelfde plek. Het leek wel feest in het Mecc. Ze mogen blij zijn dat het songfestival in Rotterdam plaats vindt. Dat had er niet meer bij gekund. Wel jammer voor Maastricht, anders was de koning alsnog op bezoek gekomen. Dan wel. Ook de auto's waren van de nivellering. Grote, kleine, nog grotere met te brede banden, ze waren er allemaal. Ik heb geen onderscheid kunnen herkennen. En...de zon scheen, dat helpt ook om iedereen toch vrolijk te stemmen, ondanks een prik(je). Misschien is het ook wel een beetje het vooruitzicht wat zo'n prik(je) toch geeft. Weer op het terras is wel een van de hoogtepunten, zo schijnt. De roep om de ober en het drankje is een Nederlands erfgoedje geworden. We kunnen en konden niet zonder. Hangen de vlag uit als het weer mag en kan. Een gemeende knuffel hoort daar wat mij betreft ook bij. Drie zoenen verpakt in stevige pakkerds. Ik verheug mij er nu al op.  Toch gebeurde er deze week iets vreemds. Ik had ineens een grote blauwe plek op mijn bovenbeen. Had niets te maken met dat spuitje, want mijn verhaal ging over mijn echtgenote, ik krijg dat ding pas over een week. Maar zo ineens een grote blauwe plek. Jullie kennen dat wel dat je je dan afvraagt waar komt ie nou vandaan. En die vraag werd mij ook gesteld, maar ik had er geen herinnering aan. Ik kreeg ineens begrip voor Rutte...