zo oud?

Zijn we er niet allemaal op enig moment van bewust of mee bezig of zelfs bang voor?

Wat er gebeurt, als je voelt : ik word ouder of ik ben het al.

Is dat dan bij de magische 40 of de kantelende 50.

“Je voelt je zo jong als je bent,  je bent zo oud als dat je je voelt”.

Wat een cliche's!

En wat als je de "gezegende leeftijd" (raar woord trouwens) van 90 hebt bereikt of nog ouder?

Je hoort wel eens zeggen: "wij moeten dat nog maar worden".

Willen we dat wel?

En waar gaat dat niet allemaal mee gepaard dan?

Als je ouder wordt, moet je zoveel.

-Je moet oppassen dat je niet valt.

-Je moet je haren zo kammen dat je minder ziet dat je kaal bent. Je koopt bij de kapper een andere kleur, totdat je beweert dat het te duur wordt.

Je maakt het jezelf wijs.

-Je moet een servet om.

-Je moet met een rollator lopen.

-Je moet je laten douchen.
-Je moet je laten wassen op plekken waar je dat veel liever zelf doet.

-Je moet je laten helpen aankleden, uitkleden.

Je moet... je moet... je moet.

Je bent het moe.

Je bent meer dingen moe.

Je bent te moe om de discussie aan te gaan,  al was je vroeger nog zo fel.

Je moet alleen verder, je vrouw overlijdt... het wordt stil.

En jij, je bent de draad kwijt.

Wat deed ze toch veel.

Wat ben je vergeten haar te zeggen, wat ben je vergeten te doen.

Je mist haar.

Je raakt steeds minder betrokken.

Je gelooft het wel, je gelooft het niet. Het kan je eigenlijk ook minder schelen. 
Je mist ineens minder omdat je niet weet wat je mist.

Je vraagt je te vaak af, waar gaat het naar toe, waar moet dat heen?

Er wordt ineens veel voor je bepaald,  bepaald waar het heen moet.

Ouder worden... de beslissingen worden in jouw beleving niet besproken, je bent t vergeten...., "heb ik dat gezegd, neee!"

Ouderenzorg.

Wie zorgt er straks voor mij. 
Jeugd...doen jullie dat?

Ik reken op mijn lieve zoon die elke week naar zijn opa van 95 gaat om samen met hem te eten en de muziek op te zoeken die zijn opa mooi vindt en niet meer in zijn geheugen op kan zoeken.

En ook mijn zoon heeft het druk,druk....druk

Maar hij is er, maakt zo elke week een bijzondere avond voor zijn opa. 
Maar ook voor hemzelf.

Ik hoop met zo'n zoon, ....dat ik honderd word.