Is wel fijn als je verder leest want de titel is voorspelbaar. En toch krijg ik er een ander gevoel bij als ik er over wil schrijven. Ik zie Zelensky vragen om meer wapens. Ik zie onze regering, Rutte voorop, toezeggingen doen. In ieder geval de suggestie wekken dat we gaan leveren. Granaten, F16 het gaat allemaal die kant op. Ik las ooit dat wapens niet de oplossing zijn voor vrede. En toch wordt vraag en aanbod heel dicht bij elkaar gebracht. Wij vieren 5 mei en herdenken 4 mei. Dat laatste doen we op veel plaatsen. En we zijn stil...muisstil. En op een of andere manier blijf ik verdrietig. Vloeien er zelfs tranen bij die stilte. Word ik ontroerd door een zeventien jarige die voorleest wat ze allemaal niet wist. Een zin die bij mij lang blijft hangen. In het Duits zeker: Wir haben es nicht gewusst. En de Duitse variant van: nooit meer! Nie wieder! Ik hoor het veteranen fluisteren en ik hoor het mijzelf ooit zingen. "Der nie-wieder-Krieg" die er is en altijd zal zijn. Altijd! als we wapens blijven leveren aan strijdende partijen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten