Onze zoon vroeg ooit eens aan zijn moeder: "Heb jij ook ogen op je rug?" Hij vond dat ze toch wel veel zag. En ach, ook wij controleerden wel eens onze kinderen, wie niet? Maar wij reden ze nooit na om te kijken of ze inderdaad naar een vriendje gingen. Maakten nooit hun schooltassen extra open om te controleren of ze wat aan het uitproberen waren. De kern van jong zijn, puberen is toch vaker: uitproberen! Roken, misselijk worden en toch blijven doorgaan want het staat ruig, komt mij wel bekend voor. Mijn ouders volgden ons tijdens een carnavalsfeest tot in de zaal waar we waren. Controle? In die jaren was dat nog de enige methode. Nu kun je vragen de lokatie aan te zetten in je mobiele telefoon en je weet waar ze zijn. In dat carnavalsfeest hadden wij als kinderen in de gaten dat onze ouders er ook waren. We hebben ze toen met de hele vriendengroep voorzichtig en langzaam op de dansvloer ingesloten en gewezen op de bekende schoenen die ze vergeten waren te vervangen. De nabespreking heeft overigens nooit plaats gevonden. Vonden wij ook vooral onbelangrijk. Hoe kom ik ineens op die controle. Ik las van Jeremy Daum, kenner Chinees recht, welke vormen de controle aldaar aanneemt. Een nieuwe spionagewet bepaalt iedereen verdacht. Zij geven volledige ruimte aan mensen die gezien worden als experts om elke dreiging te identificeren. Chinezen zijn bang dat zij geassocieerd worden met buitenlandse belangen. Wat zij ook ondernemen je bent verdacht. Ik probeer mij Rutte voor te stellen in zo'n klimaat...excuses helpen dan heel weinig. Ik houd ook wel van controle maar dan alleen medisch, en niet te vaak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten