bladzijden

 De eerste vier kan ik eigenlijk overslaan in de krant. Maar ik kan dat niet. Het is dan alsof je de mensen die daarin een plek krijgen, overslaat. Ook al kan ik er weinig aan doen, aan wat hen overkomt. De koppen komen binnen in letters en hoofden. En je wilt erin kunnen kijken. Wat bezielt hem of haar of het, om zo de dag gewelddadig door te brengen. Die gedachte houdt mij en velen bezig. Gisteren las ik: waar blijven de protesten? De marsen voor de vrede. Zijn we moe geworden? En weten we niet waar we voor strijden moeten. Strijden is hier wellicht het verkeerde woord. Dat gebeurt al teveel. Laat je stem niet verloren gaan, 22 november. Maar op wie dan te stemmen? Alle beloftes van vier jaar geleden komen weer net zo hard voorbij. Weliswaar pas op pagina 5, maar toch. "Oud zeer verdwijnt hopelijk uit de politiek", beweert Laurens Dassen van Volt. Maar Laurens, wat komt er voor in de plaats? De teleurstelling na het beloven, hangt nog steeds boven de problemen. De verdraagzaamheid staat onder druk. Ook de wereld, en ik maak het groot dat weet ik, zit aan zijn grenzen. Is er dan niks om je aan vast te klampen? Nou...op pagina 18 van dezelfde krant zie ik een paginagrote advertentie van "wakker dier". Ik ben gelijk wakker. Een oproep aan onze minister van landbouw om de motie "stop het proppen van de kippen" uit te voeren. "Wakker dier" roept:" Laat de kippen niet stikken!" Je moet soms prioriteiten stellen?! Ik was gisteren op een basisschool om het verhaal te vertellen over de mijngeschiedenis. Trof er zeer geïnteresseerde kinderen aan die ons, want ik was er samen met een koempel, het hemd van ons lijf vroegen. Er kwam geen einde aan. Dat geeft hoop. Onze kinderen zijn onze hoop. Vrolijk, vriendelijk en zwaaien toen we de klas verlieten. Een applaus. De koempel ging met een grote glimlach de klas uit. En ik volgde met een nog grotere...