Het zal niemand ontgaan zijn. Tenminste ons niet, want het water kwam door ons plafond waar het normaal niet mag komen, hadden wij afgesproken. De verandering van klimaat zien we dagelijks op de TV met bosbranden, modderstromen, enfin een duidelijk, oorzakelijk verband wordt steeds gelegd. De-ver-van-mijn-bedshow was en is niet altijd de gedachte. Vooral bezorgd over de mensen die het betrof, en dan ineens... regent het in onze kamer. Komt het dichtbij, heel dichtbij. Dan een dakdekker vinden is een uitdaging. Maar die verhelpt het uiteindelijk (hopen we). Het blussen van de branden is een behoorlijk grotere uitdaging. Complete eilanden, natuurgebieden. En wanneer houdt dat op? Een vraag die ik schijnbaar makkelijk kan beantwoorden met: nooit meer! We lopen achter de feiten aan. En heb ik de oplossing? Nou voorlopig zal ik eerst het gat moeten dichten en daarna... ik denk het niet. Wie dan wel? Stoppen met het kappen van de regenwouden? Minder of liever niet vliegen? Schiphol is weer op het oude niveau, 28 miljoen vluchten dit eerste halfjaar, zelfs meer vluchten dan vóór de pandemie. We hadden gehoopt dat... Frans Timmermans dan? Volgens de bagger op Facebook niet. Ik ben pessimistisch, en hoop dat het snel weer verandert in optimisme. Opvallend is wel, dat je pas echt ongerust wordt, als het bij jezelf binnenregent. Maar Zandvoort loopt uit voor formule 1... maar wel de vraag of er regenbanden aan te pas moeten komen. Het cynisme viert hoogtij bij mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten