Ze kijkt me aan met haar een-oogige kogel. Ook wel een beetje verbaasd dat ik haar de laatste weken niet heb opgepakt. Ik heb haar niet geïnformeerd, vond niet dat het nodig was. Soms schrijf ik ermee als ik er zin in heb en nu was dat even niet. En we waren in hogere sferen op 2400 mtr in prachtig Oostenrijk. En er waren verhalen genoeg. Praten met Oostenrijkers levert bijna net zoveel stof op als in Nederland. De aandachtspunten zijn gelijk. Het lijkt wel op één Europa. Maar...dat is het zichtbaar niet. Mest wordt er nog gewoon gesproeid op het land, niks geen injectie. En stinken!! Koeien lopen er overal. Ook waar ze eigenlijk niet mogen komen. Staart omhoog en hup met die stikstof. Ik heb geen handhaver gezien. En ook de Oostenrijkers merken dat het leven duurder is geworden, dus wij ook. Maar geen geklaag, je gaat tenslotte uit eigen keuze er naartoe. En we hebben genoten. Van de uitzichten, om er te komen weliswaar diep in de buidel moeten tasten, dat dan weer wel. Wat blijf ik nou toch zeuren... Genoten daar gaat het toch om! Maar het was er wel veel drukker dan andere jaren. Tanken in Samnaun, een klein Zwitsers staatje vlakbij, tanken voor €1,41 per liter. Ik had geen jerrycans bij me anders.... Die waren overigens ook best prijzig.
De kogel van mijn balpen kijkt me boos aan en vraagt of ik het wel leuk heb gehad. Daar lijkt het niet op schrijft ze boos. Hou op met zeuren! De pen is uitgedroogd en schrijft niet meer. Waarschijnlijk van het warme weer, of zeur ik nou?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten