sorry voor Kerst

Gaan we nou sorry zeggen voor Kerst begreep ik? Dat is toch dat feest vol traditie? Ik vergiste mij. De ophef was over de datum en de manier waarop we excuses gaan maken voor het slavernijverleden. De onderhandelaarster, ik ben haar naam gelukkig kwijt, vergeleek de manier van sorry zeggen met het in- en uitruimen van een vaatwasmachine. Als ik deze vergeten ben uit te ruimen, dan is het belangrijkste de manier waarop ik sorry zeg tegen mijn echtgenote, dan dat ik gewoon sorry zeg. De nieuwslezer  Jeroen Overbeek vatte het goed samen met de vraag: "Ja Xander van der Wulp, waar zitten we hier eigenlijk naar te kijken?". En Xander beaamde dat het kabinet zich vergaloppeerd heeft (bijzondere uitspraak want Sinterklaas en paard zijn allang weer terug naar Spanje) over de excuses. Niet nagedacht over hoe dat zou moeten en het zou wel eens verkeerd kunnen vallen. En ik zit ook met verbazing te kijken. Al langer heb ik het idee dat deze excuses meer een soort vergoeding moeten worden voor de nabestaanden. En wie zijn dat dan? Onze overheid lijkt een verzekeraar, waarvan niemand de polisvoorwaarden kent, schreef Christiaan Weijts, ik kan het niet mooier verwoorden. Maar wanneer gaan de Spanjaarden ons excuses aanbieden? Tachtig jaar oorlog hakt er behoorlijk in. En er moet wel een familielid van mij meegevochten hebben, dus excuus is één, maar financiële genoegdoening is het andere. Hoe dan ook heb ik al afgesproken dat ik de vaatwasser niet ga uitruimen met Kerst. Heerlijk want we gaan bij onze kinderen dineren..., sorry!