Ik zit bij de fysio en kom een oude vriend tegen. Elkaar al heel lang niet gezien. Iemand op zo'n plek tegenkomen, is meestal geen goed teken. Ook in het ziekenhuis vrienden ontmoeten, is geen handige plek. Het gesprek gaat dan meestal over negatieve gezondheid kwesties die je wel wil delen, maar niet op dat moment. Zo ook bij de fysio. Mijn vriend vertelt honderd-en-een uit over wat hem overkomen is. Welke staat zijn gezondheid nu is en ook waarom hij de fysio bezoekt, welke oefeningen vooral helpen en welke lastig zijn. Gelukkig, en dat klinkt wat onaardig als ik dat hier schrijf, wordt zijn verhaal onderbroken door de verwelkoming van de therapeut. Hij neemt hem mee en daarmee ook een deel van zijn verhaal. Als hij terugkomt vraagt hij terloops waarom ik er eigenlijk zit.. Na zijn verhaal ontmoedig ik zijn nieuwsgierigheid met : "dat vertel ik nog wel eens, maar niet nu", een wijs besluit vind ik zelf. Ik heb een hekel aan mensen die de vraag stellen "Hoe gaat het met jou?" om vooral hun eigen verhaal kwijt te kunnen...en altijd nog een graatje erger. Mijn fysio is erg tevreden. Waarom? Dat vertel ik jullie een andere keer wel...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten