'Hoe bloot mag het lesmateriaal voor een elfjarige zijn?'. Dat is de voorpaginazin van NRC in de zaterdagkrant. Die is doorgaans dik, en ook nu. Dik van alle berichten over grensoverschrijdend gedrag bij de snelle formule1, de omroepen, de voetbalbobo's, bij de TU Delft en dat 'moet' allemaal in dezelfde krant worden samengevat. Logisch dat deze enorm dik wordt. Op de scholen zijn dilemma's. Wat moet ik wel of niet vertellen en wat moet ik laten zien. Neutrale woorden vinden voor 'jongens' en 'meisjes'. Wanneer beginnen we erover groep 1 (vier jaar) groep 3 en 4 (zeven jaar) enz. maar vooral wat vertellen we en wat laten we zien? Ik kan erover mijmeren in deze column, doe er verder het zwijgen toe. Lekker makkelijk. Ik hoef de keuze niet te maken. En er is keuze genoeg. Onze docenten (ik noem ze maar even 'onze') mogen de methodes kiezen die er zijn. Geloof komt zich er natuurlijk ook nog even mee bemoeien. Die steekt overal zijn en haar neus in. En dan de zo waardevolle vrije meningsuiting, waarbij ik alles mag noemen, zeggen en laten zien. Ik schrijf wel eens wat vanuit mijn onderbuik gevoel. Onze (nou ja onze...) demissionaire minister president strooit met miljoenen in de oorlogspaden in Ukraine. En natuurlijk wil ik ook dat Rusland geen stap verder gaat, geen stap! Maar als ik op dezelfde bladzijde de gedupeerden van de toeslagenaffaire zie, dan maak ik een opmerking die hier en daar wat los maakt. Ik herhaal nog even: "Zouden we niet eerst de gedupeerden compenseren alvorens die oorlog te ondersteunen?" En in hoeverre deelt Rutte die miljoenen uit met of zonder overleg met de (ik durf hier niet 'onze' te schrijven) tweede kamer? De tekeningen van blote mensen die NRC bij de verschillende leeftijdsgroepen heeft afgebeeld zijn verre van realistisch. Niet één is er te dik. En met meer dan één miljard te dikke mensen is dat op z'n minst verwonderlijk. De krant lezen vergt tijd, elke zaterdag weer. Steeds vaker vraag ik mij af of ik er gelukkiger van word, iets als mijn-dag-kan-niet-meer-stuk. Het antwoord laat ik aan jullie, net zoals wat je wel en niet laat zien, of vertelt in de week van de lentekriebels, zo noemen we dat als we de kinderen seksuele voorlichting gaan geven. Ik wens iedereen veel wijsheid toe. Voorlopig heb ik, en dan heb ik het over het weer(!), nog geen lentekriebels...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten