Binnen en buiten

Na maanden van zwemdroogte was het moment er weer om de stoute schoenen, of zwemvliezen zoals je wilt, aan te trekken. De routine van tas inpakken, zwembroek niet vergeten en brilletje erbij, het viel niet mee. Ik merk dan toch dat ik alles eerst weer op het bekende rijtje moet zetten. Leeftijd speelt dan ook n rol, hoor ik je denken en... dat is ook zo. Hoe dan ook, ik was bij de zwemkassa en had mijn pinpas niet vergeten. De slippers zaten keurig in mijn tas. En ook de shampoo voor erna, het zat allemaal op z'n plek. Het allerbelangrijkste: mijn zwemboek. Aantrekken en hup de eerste baantjes. Rustig opbouwen, niet te hard van stapel, allemaal goed bedoelde adviezen, die ik niet in de wind of water sloeg. En toch merkte ik iets raars tijdens de eerste banen. Alsof iemand aan de onderkant van mijn zwembroek zat te trekken. Soort van flappen die er nooit gezeten hadden. Bij het eerste keerpunt was het duidelijk. Mijn zwembroek had ik op een onoplettend moment verkeerd om aangetrokken. Niet achterstevoren, maar binnenste buiten. Ik nam aan dat de dames, die in een rij hadden staan kijken naar mijn eerste duik, dat wel hadden opgemerkt. Mooi niet gezien of wel gezien maar niks gezegd. Vonden ze toch een beetje zielig voor mij. Ik overwoog heel even om mijn broek onder water te herstellen. Even snel uit en weer aan. Het zwemmen ging langzaam en ik had een prima excuus waardoor dat kwam. Ik ging er zelfs aan wennen. Douchen heeft gewoon plaats gevonden, en of er naar mij gekeken is? Ach er stond een zwanger vrouwtje toevallig naast mij. Ook zij had een buikje binnenstebuiten...