Als je het nieuws volgt dan zijn er verbaas-momenten. Dat is van alle tijden. Zo gaan er raketten de lucht in, omdat de rijken der aarde gewichtloosheid willen meemaken. Bij de vraag aan de 19 jarige Oliver Daemen of hij de bezwaren van milieu niet zwaarder vindt wegen dan de kick, is zijn antwoord wenkbrauwen fronsend. "Dan kan je niks meer doen...". Je hebt die leeftijd en bent dan al niet meer in staat te relativeren en een beetje om je heen te kijken wat er aan de hand is. Ik ben zeker niet tegen vooruitgang, maar dit soort uitstapjes zouden tegengewicht moeten krijgen, waardoor de raket niet de lucht in kan. En je lost niet in je eentje zomaar even armoede op, maar de "reclamespotjes" van hongerende en zieke kinderen voor het acht uur journaal spreken vaak, heel vaak boekdelen. De keuze wat met je geld te doen, is relevant. Om ons heen zien we daklozen door het natuurgeweld. Huis en haard kwijt, ondergedompeld in water. De verzekeringen zijn er als de kippen bij (die zijn nog net gered) om vooral aandacht te geven aan wat niet vergoed wordt. En ik begrijp dat je niet alles kunt verzekeren, maar geef mensen hoop door vooral te vertellen hoe je hen wilt helpen. Rutte zei ook nog dat de overstroming als eens ramp aangemerkt wordt en daardoor kan het rampenfonds helpen. Maar...dan moet de schade niet te verzekeren zijn. Het geschuif tussen wie wat vergoedt aan de slachtoffers is begonnen.
De saamhorigheid van vrijwillig helpen, is echter groter dan ooit. Hartverwarmend wat het los maakt. Gewoon broodjes brengen, helpen met puinruimen. Modder vegen en samen uithuilen. Een arm om je heen, Limburg op z'n best! Giro 777...dankjewel Oliver!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten